yalanlar ve yananlar.

bağrımdaki pençe izisin

21.10.2020 / 19.40

#sezen aksu – biliyorsun

Aşkın sevgiden daha kuvvetli bir duygu olduğunu senden öğrendim. Bana bunu daha az bir acıyla anlatamazdın zaten. Bana "Seni seviyorum, kalbim kadın." Dediğin zaman doğru insan olduğunu sanmıştım. Hatta emindim. Sonra sevdiğin yanlarım hastalandı, belki yataklara düşmedim ama yine de ağır yaralıydım. Hastane kapısı gibi oldun bana, yardım dilenmeye geldim.

Kapını çaldığım o günü ve senin de benim yüzüme çarptığın o kapıyı hiçbir zaman unutamayacağım. Başta dünyaya açılan bir kapı sandım, sonradan öğrendim en zehirli otların yeşerdiği yer olduğunu. Önce güler yüzlü bir katil, sonra asık suratlı bir melek. Zıttın bile bana aynıydı. Sonra "Biz çok farklıyız." Deyişini de unutmayacağım. Sensizliğin acısıyla kavrulmanın ne demek olduğunu hiçbir zaman anlamayacaksın. 

Bir gün yine duvara sinmiş ağlarken senin bağırış çağırışlarını dinliyordum. Çok fazla ağlamama rağmen hiç acıman yoktu. Elini kolunu sallarken bir bibloyu düşürdün. Bu biblo, yine seninle ilk tanıştığımda bana aldığın bibloydu. Bir kuştu, ve tek kanadı kırıktı. Onu da sen kırmıştın, o gün tamamen tuzla buz edince senin bile donduğunu görmüştüm. Ben senin bir bakışına binlerce anlam yüklerken, beni o duvarın dibinde gözlerim yaşlı bırakıp gittin.

Ben o bakışa bütün ayrılık destanlarını sığdırabilirdim. Ama yine sana sevgimden yapamadım.

Sevgime bile layık değilsin ama ben neden her seferinde senin bana bıraktığın acılarla savaşıyorum?

Senden kalan bütün anılar şimdi bağrımda bir pençe izi. Bir kurtun uluması, bir okun kalbime saplanması. Uzun tırnaklarında kan izleri, şafak söküyor ve gözlerinde de beni öldürüşünün yüzüncü yılı. Sen, kalpsiz, merhametsiz, akılsız adam. Bende, sensiz bir kadın.

Şimdi yelkovan, akrebin onu ısırdığından şikâyetçi, ben de ölüşümün milyonuncu yılında içim sancılı, bekliyorum bir sonraki yılları gözlerim yaşlı.