Living With my Step-Brother [completed]

Chapter 11

Chapter 11

Sorry kung laging lame at maiikli ang chapters. Busy po kasi ako kaya patae-tae yung mga chap na nagagawa ko. Huhuhu babawi ako next time. ok? ok? basura itong chap na 'to kasi ginagawa ko ito habang nag rereview. k bye. -Seyiiiiiii

*****

Tinawag kami ng president ng drama club at may ibinigay sa amin na papel.

"Script iyan ni Wendy. Imemorize nyo yan, maikli lang naman. Sasalang kayo mamaya sa harapan ni Ian Goshen, goodluck guys!"

The hell?! aarte ako sa harap ni Ian? okay, okay, kaya ko 'to! so binasa ko ang script. Iilang linya lang naman. Limang minuto lang mamememoryado ko na.

Pagkatapos ng ilang minuto ay pumasok ang limang teacher.

"Okay, start." sabi nung isa. This is unexpected.

Pumunta si Carmie sa harapan ng mga teacher. Nasa harap nya din si Ian. Sana maging madali para sa akin ito.

"*ehem* *ehem*" si Carmie iyan. Maputi sya at chinita, halatang matalino.

Nag umpisa na sila. Nag salita si Ian, ang galing nya talagang umarte. Pffft!!! joke lang.

"What about..fa-father? Nana?" Aish.. akala ko pa naman ang galing umarte nitong babaeng to! nahyhyperventilate na ata sya kasi si Ian yung kaharap nya. Tsk tsk tsk.

Pagkatapos nila ay sumunod na si Breanna.. nakakalimutan nya ang mga lines. Ang bilis nga, eh. Sayang sya.

Tapos si Allen Joyce.. ang panget nya, di sya bagay na maging Wendy. Tapos para syang nangangating uod. oppps! sarreh.  I'm just sayin' the truth.

Tapos *hinga* ako na! binasa kong muli ang papel bago harapin si Peter ay este si Ian pala. I gulped. Aja! Andy, Aja! galingan mo para di ka nya pintasan.

Nagulat ako nang hawakan nya ang kamay ko. Narinig ko pa ang 'ohmygosh' ni Yui.

Lumapit sa akin si Ian at may ibinulong. "Wag mong aalisin ang mga mata mo sa mata ko. Okay?" tumango ako. Kailangan may eye-to-eye contact?

Tumingin  ako sa mata nya... BAKIT GANON?! parang napunta ako sa outer space?! anong meron sa mata nya?! Mas lalo akong kinabahan, gusto kong tumingin sa kisame sa kahit saan kasi nalulunod ako sa mata nyang nakatingin sa mata ko. Di kasi ako sanay na nakikipag eye contact!

Tinitignan ko ang repleksyon ng mukha ko sa mga mata nya. Parang nawala lahat ng tao, naiwan na ata kaming dalawa dito? Kumakalabog ng malakas ang dibdib ko, gusto kong tumakbo!!!

'Di ko napansin na nag umpisa na pala sya sa pag sasalita. Kailangan kong mag focus! mygawd! ganito rin ba yung nararamdaman nung naunang tatlo? Shiiiit!!

"Forget them Wendy, Forget them all..come with me, where you'll never have to worry about growing up."

*gulp*

"What about Father? Mother? Nana?"

"Come away, come to neverland."

"Never is awfully long time."

Nagpalitan kami ng dialogue. Tapos bandang dulo na.

"You won't forget me, will you?" ako yan. Naiiyak na yung mukha ko. Pero kunwari lang.

"me? forget? Never."

"Will you come back?"

"To hear stories about me."