Okul (Düzenleniyor)

Yolculuk

sabah olmustu. Kalktigimda hersey farkliydi. Hava bile daha guzel geliyordu. Herseye son bir kez bakiyordum. Birdaha hic goremeyegim buralari. Buradaki seyleri ozleyecegim asla yasadiklarimi ozleyecegim anlamina gelmiyor. Yasadiklarim demisken...Can'a bunu nasil soyliyecegim?.. Onu birakacagimi nasil anlatacagim? Beni anlayacagini umarak telefonumu acip onunla konustum. Hayit. Ona gidecegimi degil, konusmak istedigimi soyledim.. Tabikide kabul etti. Belkkide evlenme teklifini kabul edecegimi sanmistir. Kim bilir?..

Valizimdekileri son bir kere daha kontrol ettim. Hersey tamdi. Can beni gorunce sevindi. Ama valizimi gordugunde kafasinda olusan soru isaretlerini yuzunden okumak pek de zor degildi..

Hoşgeldin pelin. Bak surada bir kafe var. Orada rahat rahat konusuruz. Giriste sagdaki masa bizim.

Elleri tiyriyordu. Cok heyecanliydi. En sevdigim tisortunu giymisti. Saclari altin gibi parliyordu. Son kez cekiyordum kokusunu icime. Belkide son kez konusacaktik burada. Vedalarda iyi degilimdir. Ozelliklede yakisikli cocuklarin yaninda aglayinca aptal gibi oluyorum.

Seninle birsey konusmaliyim can.

Biliyorum ve cevabini heyecanla bekliyorum.

Bak aslinda ben..

Dur dur sen soyleme ben tahmin edeyim. Evet dimi? Evet diyeceksin! Biliyordum. Seninle harika bir yuvamiz olucak.

Bak can demek istedigim..

Bahceli bir ev buldum. Sahibini de taniyorum. Dusunsene o bahcede boy boy cocuklarimiz ebelemece oyniyacak. Pelin.. Sen neden agliyorsun?

Ben gidiyorum can. Annemlerin yanina. Burada daha fazla kalamam. Biletim hazir. Otobusum yarim saat sonra kalkiyor. Elveda...

Arkama bile bakmadan sag elimde valiz, sol elimde hayal kiriklariyla terminale dogru kosmaya basladim. Agliyordum cunku dedim ya; vedalar bana gore degil...

                    *        *        *

Otobus gelmisti artik. Yorgundum. Hemen bir taksiye binip eve gittim. Babam gelecegimi biliyordu.

     Evimiz iki katliydi. Acip televizyon izlemeye basladim. Tak Tak Tak...  Annem ust katta ayaklarini vuruyordu. Ayagi devamli uyustugu icin doktoru onermis. Kan gitsin diye. Tak Tak Tak... Bu ses gercekten sinirlerimi bozmaya baslamisti.

  Annem muhtemelen sallanan sandalyesinde herzamanki kitabini okumaya baslamisti ve gicirti sesi gercekten cok urkutucuydu. Bir sure sonra sesler aniden kesildi. Acaba birseymi oldu diye dusundum. Babam iste oldugundan is basa dustu. Merak edip yukari ciktim. Kapisinin onune geldigimde babam aradi.

Pelin dolapta yemek var. Annen birkac hafta once öldüğü icin ben yaptim. Onun kadar guzel yapamasamda idare eder. Seni seviyorum kızım. Alo...Alo.... Pelin ordamisin?

Bu evden hemen kacmaliydim. Usengec oldugum icin valizim hala duruyordu. Babamin bana bitaktigi parayi ve valizimi de alip terminale kosa kosa gittim. Gordugum ilk otobusun biletiyle geri donme yolundaydim. İyi ama gidince hicbirsey eskisi gibi olmayacakti. Herkese ne diyecektim. Ben gittim. Korkunca da geldim. Cunku ben insanlarin duygulariyla oynayan bi zekiyim mi diyecegim?? Cana telefon actim.

Evet..

Anlamadim?

Evet diyorum. Kabul ediyorum.

S..sen...se..se...n..yani.. Sen ve ben...simdi gercekten.. ALLAH BEEE!! BUDUR BEEEE!!! WUHUUUUUU!!!!

İlk otobusle oradayim beni bekle şampiyon.

Tamam. Seni simdiden beklemeye baslayacagim.

Alti saat orada ne yapacaksin? Sacmalama.

Bekleyisin sonu guzel olunca su gibi geciyor zaten zaman...

Cok tatlisin..

Senden caldim..

Geliyorum bay bay.

Hadi gel o zaman ...

Telefonu kapatir kapatmaz cam kenari olan koltuguma yerlestim. Disariyi seyrederken sabirsizliktan kalbim cikacakti. Artik bir sevgilim vardi. Ve ne yapmam gerektigi hakkinda hicbir fikrim yok..

Oraya varinca canla uzun uzun sarildik.

Herkese soyliyecekmiyiz pelin?

Mesela?

Eray...

Haaa. O mesele. Sen bilirsin. Ama basini belaya sokma askim.

Askim?

Ozur dilerim. Hosuna gider sanmistim.

Yo yo.. Hosuma gitti zaten askim. Ozur dilemene gerek yok.

Sarilarak terminalden cikip bir taksiye bindik. Sofore parayi uzatirken bu adamin eray oldugunu farkettim.

Pis pis siritip gaza basti...

Bende zaten sizi bekliyordum...!!