Depo-2

3.2K 108 20
                                        

(Yazar notu: Bu bölüm depo-1in devamidir..)

İsin en kotu yani da ne biliyormusunuz? Bunun sadece iskence olmasi. Yani beni elektrik vererek oldurmeyecek. Sadece canimi yakacak. Ve kim bilir kubraya neler yapmistir.

Dayanamadim. Akiyordu artik goz yasim.. Ama agladigim icin degil. Cektigim acilari simgelemek icin akiyordu. Bikmistim artik. Tum sevdiklerimin goz onunde olmesinden bikmistim. Aci cekmekten bikmistim. Uzulmekten bikmistim. Gozlerimi sıkıca kapatmistim. Burada degilmis gibi davranmaya calisiyordum. Unutmaya, gulmeye calisiyordum ama olmuyordu. Guleyim derken yine agliyordum. Basaramamistim hicbirseyi.

Neden mi bu haldeyim?? Aptal bir cin cagirma sakasi yuzunden. Cocukca davranislar yuzunden. Bir saka yapmak istemem yuzunden...

* * *

Kapinin gicirtisiyla degil bagirislarla uyandim. Neydi bu? Yeni bir kurban mi yoksa. Oo hayir hayir!! Maskeli bagiriyor. Ne oluyo orada? Yoksa can mi geldi?... Birisi benim icin mi geldi? Bu maskelinin bagirisiydi ama gulerek degil resmen aci cektigini hissettirerek bagiriyordu. Belkide düşmüştur hemen umuda kapilmiyim.

Bir sure sonra bagirislar kesildi. Bi ayak sesi duydum. Kosuyordu ve bagiriyordu.

Pelinnn!! Neredesin ses ver? Hayattaysan ses ve nolur!! Pelinnn!!!!

Burdayimm. Yardim edin burdayim.

İceri giren kisi isiklari acti. Beni cozene kadar gozumun kamasmasi gecmisti. Yuzune baktim

Eray? Senin ne isin var burada?

Uzun hikaye. Simdi o lanet olasi herif ayilmadan kacmaliyiz.

Suan ne diyecegimi bilmedigim icin sadece onaylarcasina kafami sallamakla yetindim. Elimden tuttugu gibi cikis oldugunu dusundugumuz kapiya dogru kostuk. Malesef orasi cesetleri oldugu yermis. Birkac kapiya daha baktik ama hicbiri de cikis degildi. Tek caremiz tavandaki oyuktan kacmakti. Eray egildi bende sirtina ciktim. Ellerimle oyugun kenarindan tutunup kendimi yukari cektim. Bu sirada maskeli kendine gelmeye basladi. Eray oyuga ulasamiyordu. Elimi cok zor tutmustu. Onu yukari cekmeliydim ama cok halsiz kalmistim. Maskeli eraya dogru kosmaya basladi. Tum gucumle erayi yukari cektim. Maskeli onu tutmaya calisirken ayakkabilarini kapmisti sadece. Yukarisi minik camlarla doluydu. Ayyakkabimin tekini eraya verdim. Normalde kabul etmezdi fakat suan baska sansimiz yok. Tek ayakla camlarin uzerinden seke seke gectik.

Taslik alan bitince de kosmaya basladik ama benim hic halim yoktu. Ve nereye gittigimiz hakkinda hicbir fikrim yoktu.

Nolur duralim. Cok yoruldum.

Peki. Bak surada bir teneke var oraya oturalim.

Tamam.

Oturduktan sonra hizlica aldigimiz soluklar da normale donunce tuhaf bir sessizlik oldu.

Simdi anlatmak istermisin?

Neyi?

Neden geldigini? Veya..beni nasil buldugunu.

Gozlerini bir noktaya sabitleyip kaşlarini catti. Sonra gozleri faltasi gibi acildi. Ve elimi tutarak ayaga kalkti. Kosmaya basladi bagirarak.

Koş pelin. Koş. Sakin arkana bakma ve koş.

Merakima yenilip arkaya baktim. O gelen maskeliydi. Yaninda baska maskeliler ve bir de kopek vardi. Maskelilerden ikisi motorluydu.

Kosarak dar bir sokaga girip gordugumuz ilk binaya yoneldik. Gelmemizle beraber birisi bizi evine aldi. Tabi sonradan bu kisinin erayin arkadasi oldugunu ve kostugunu gordugunu ogrenmem uzun surmedi. Sonunda izimizi kaybettirebilmistik.

Geceyi orada gecirecektik. Benim olan o lanet eve birdaha girmeyecegim. Belkide artik ailemin yanina donmeliyim. Burada daha fazla kalamam. Bunlari suanki kafayla dusunemem. Yarin eve gidip esyalarimi toplamaliyim. Sonrasinda otobuse binerim. Zaten okulu biraktim. En azindan orda işe baslarim.

YARIN UZUN BİR GÜN OLACAK..... :
Herkes için..


Final bölümüne çok az kaldi... :)

Okul (Düzenleniyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin