ZÂLİM (KİTAP OLDU)

21

Merhaba güzellerim!

Bundan sonra bölümler haftalık gelecek, pazar akşamı Türkiye saati ile, saat 8-de yeni bölümlere kavuşacaksınız. Bir aksaklık olursa, daha uzun bir bölüm ile telafi edeceğim.

Sizi dehşet-ül-vahşet bölümlerin beklediğini unutmayın!

Cebinizin, cüzdanınızın ve banka hesabınızın dolarla dolması ümidi ile, şimdilik hoşça kalın!

💲

CLANN, I hold you

💲

Ayaklarımın arkası yatağa değdi ve yavaşça oturdum. O iri gövdesi ile tam karşımdaydı ve bana gölge salıyordu. Bir eli ensemde, saçlarımın arasındaydı, diğer eli omzuma indi. Dokunduğu her yerde ondan bir iz kaldığının acaba farkında mıydı...

Bakışlarım yavaşça yukarıya tırmandı. Gözlerinin eşi vardı belki ama bakışlarının eşi olamazdı. Bana hiç kimse böyle bakmadı, ya da ben, biri bana nasıl bakıyor diye bakmadım.

Elini çenemin altına getirdi ve iki parmağı ile çenemi yukarıya doğru itti. "Niye bu kadar tanıdıksın?" diye sordu, "Beynim seni tanıyor, kalbim kabullenmek istemiyor."

"Ben de öyle hissediyorum," diye itiraf ettim, "Ama büyük ihtimalle, sadece burada baş başa kaldığımız için ve hayat bizi bir arada tuttuğu için, beraber kafayı yiyoruz."

Diliyle dudaklarını ıslattı.
"Kal desem, kalır mısın sanki?" diye sordu, beklentisi yüksek bakışları gözlerimde idi.

"Kalmam," dedim, "bıraktığın anda gideceğim ve arkama bakmayacağım bile."

Çenemi avucunun içine aldı ve gülümsedi sadece. Sanki zihninden geçen her şeyi bu gülümseme ile okudum.

"İşte bu yüzden bırakmıyorum."

O, bana ayırdığı bu odayı terk etti. Bense onun bıraktığı boşlukta kala kaldım. Birbaşına, yapayalnız olduğumu bir kez daha hissedince, iliklerime kadar üşüdüm.

Aklımda kalan sorularla beraber uyudum. Belki bu soruları ona yarın soracak cesareti kendimde bulabilirim diye düşündüm.