Akane jest siedemnastoletnią dziewczyną. Nigdy nie chodziła do szkoły ( hej to nie znaczy że nie umie czytać ), nie miała normalnego dzieciństwa ani nie doświadczyła wielu innych rzeczy, które są codziennością dla innych. Pewnego dnia decyduje się...
Była sobota . Słoneczna sobota . Nawet lis podarował sobie tłuczenie się garnkami o porze napewno jeszcze nie przeznaczonej do tego i spał w najlepsze tak jak reszta tego cyrku . Ja postanowiłam wstać trochę wcześniej , a właściwie to nie spałam całą noc . Mój nos mimo że opatrzony bolał nadal . Nic dziwnego wkurzony przedstawiciel gatunku lisowatych po nieudanych zakupach to coś co powinno się omijać szerokim łukiem. Cicho zeszłam do kuchni . No dobra nie zbyt cicho bo zwaliłam jakiś super stary wazon . Pewnie Tomoe dostał go od jakiejś niechcianej ciotki . Chyba napewno bo gust był okropny , nie zdziwiłbym się gdyby się okazało , że to on to wybierał w Ikei czy coś . Kolorowa katastrofa leżała na ziemi w kawałeczkach . O cholera jak się stąd szybko nie zwinę to zaraz życie przeleci mi przed oczami . Byłam już przy wyjściu gdy usłyszałam podejrzanie miły głos Tomoe : - Akane mogłabyś mi podać grace ? - Ale one są w szopie - powiedziałam powoli wycofują się do wyjścia . - To daj mi je - powiedział idąc w moją stronę . Krok za krokiem i byłam wraz z Tomoe tuż przy wejściu do szopy . Grace majestatycznie stały oparte o drzwi tego drewnianego pomieszczenia.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- No już dawaj mi te grace - powiedział lis wyciągając w moją stronę swoją rękę. - Ale nie będziesz mnie bił ? - zapytałam dyskretnie sięgając po ten przedmiot . - Ale dlaczego miałbym ? Po prostu daj mi te grace . - Nie , uderzysz mnie . - No mówię , że nic ci nie zrobię . - Napewno ? - zapytałam biorąc do ręki narzędzie . - Oczywiście , że nie . Mimo tego , że to powiedział odsunełam się na bezpieczną odległość . - To trzymaj - krzyknełam rzucając w jego stronę grace . Oczywiście , że miałam rację gdy tylko właścicielem przedmiotu stał się Tomoe wkurzony zaczął mnie gonić po całej świątyni . - Wiedziałam . . . kurna . . . że . . . będziesz mnie . . . cholera jasna! - moje zdania brzmiały jakoś tak wraz z przerwami na oddech . - Jak mogłaś stłuc tą wazę ?! Wiesz ile ona ma lat ?! - wrzasnął niezbyt zmęczony lis . Ta naprawdę nie zmęczony choć ja podałam z nóg i to aż do tego stopnia , że usiłując zbiec z ogromnych schodów świątyni wywaliłam się na pierwszym stopniu i runęłam w dół . Zanim jednak zdążyłam się obić o liczące kilkaset lat stopnie ( których było w cholerę dużo ) Tomoe użył swojej szybkiej mocy niczym mcQueen znalazł się przede mną łapią mnie pod kolanami . Może i uratował mnie przed całkowitym połamaniem się ale teraz czeka mnie coś gorszego . - Żyjesz ? - spytał się trzymając mnie tuż obok początku tych diabelsko długich i ogromnych schodów . - Jak ty . . . przecież jeszcze chwilę temu byliśmy . . . - Głupia . - Odpowiadając na twoje wcześniejsze pytanie, tak żyję . - To się ciesz - powiedział nagle puszczając mnie na ziemię. - Ała ! Ty chcesz mnie zabić ?! Głupi sierściuch przez niego mam obity tyłek . I przez co ?! Przez jedną okropnie brzydką wazę ! - Kiedyś pewnie bym to zrobił - powiedział strzepując niewidzialny kurz i odwracając się do mnie ogonem . - Wiedziałam ! Taki wredny i przerażający lis nie może być nikim innym jak jakimś płatnym zabójcą . Tomoe zignorował moje słowa . - Idę do Kuramy ! - krzyknęłam tak głośno jak tylko mogłam . Tym razem lis mnie nie ignorował znalazł się przy mnie w ułamku sekundy i przerzucił mnie sobie przez ramię . - Nawet nie próbuj - powiedział powiedział zanim jeszcze zdążyłam się zacząć wyrywać . - Jakże bym śmiała - odpowiedziałam najbardziej sarkastycznie jak tylko umiałam . - Nie odzywaj się tak do mnie - oburzył się lis . - Przecież to ty jesteś mistrzem bycia chamskim . - Ja to co innego . Gdybym tylko chciał zgniótł bym Cię jak robaka . - A proszę bardzo . Zrezygnowania opadłam na jego plecy . Umięśnione i cholernie seksowne plecy . Jestem pewna , że teraz uśmiecham się jak głupia . Nie , nie , nie . Koniec . On powiedział co o mnie myśli . Ja powiedziałam co o nim myślę . On cię może spalić do ostatniej kosteczki , a ty najwyżej zadzwonić na policję, zrobić z siebie idiotkę mówiąc , że w twoim domu jest jakiś upośledzony lis , który pali ci całą kolekcję figurek z maka i wylądować w psychiatryku . ( dop. autorka : ile tu przecinków 😅) Zadrżałam na samą myśl . Nie chciałabym wylądować w tym okropnym miejscu . - Ej ! Nie odpływaj mi tu ! Dopiero teraz zdałam sobie sprawę , że prawie przysnęłam myśląc o psychiatryku , policji i spalonych figurek z maka. - Ty wogóle dzisiaj spałaś ? Wyglądasz jak zombie . - Bardzo trafnie zauważyłeś , że do jasnej ciasnej ktoś z naszej dwójki złamał mi nos !!! - To nie moja wina ! Po jaką cholerę ty za tymi drzwiami siedziałaś?! - To przez ciebie ! Bo , bo ty jesteś takim. . . - No kim takim jestem ? - Nienawidzę cię - burknęłam pod nosem. Jednak coś nagle sprawiło , że zrobiło mi się cieplej na sercu i zarazem jeszcze bardziej mnie zdenerwowało . Tomoe zaczął się śmiać . To pierwszy raz kiedy śmieje się przy mnie . Jest taki przystojny kiedy się śmieje . . . - Jesteś taka urocza kiedy się złościsz . - Coooo wcale nie - ziewnęłam. - A i owszem jesteś . Jest jeszcze wcześnie. Pójdziesz spać. - Nie mam tu zdania co - powiedziałam bardzo sennym głosem . - Dokładnie . Już jesteśmy . Nie byłam już w stanie odpowiedzieć lisowi bo w najlepsze spałam sobie na jego ramieniu . Lis zaniósł mnie do mojego pokoju i położył na futonie . - Śpij dobrze Akane - powiedział zostawiając po sobie tylko swój zapach i lekki pocałunek w kącik ust .
Długo mnie nie było 😅😅autorka przeprasza . Dziękuję za aktywność wszystkim . No ten rozdział trochę dłuższy . Mam pomysł jeśli ktoś chcę niech do mnie napiszę z proźbą o jakiej tematyce fanfik mam napisać . . . Czekam 💞 Do następnego ~autorka~
