Burned by the Love (Saud Series #1)

Kabanata 12

Kabanata 12

Kabanata 12

Sometimes you have to be strong for yourself.

What's meant to be will end good and what's not – because it won't.

Love is worth fighting for, but sometimes you can't be the only one fighting.

At times, people need to fight for you. Because if they don't, you just have to move on and realized what you gave them was more than they were willing to give you.

Because when I give, it does not come with strings.

I'm not keeping track of what you owe, or what they owe on me.

Kapag nagbigay ako, pinipili ko ang gawin ang mga bagay na iyon without ulterior motives. Alam ko kase na yung feeling na yung walang wala ka, to long for and be ignored, ang magsalita and sa tuwing ako ay pakikinggan, to care for and have nothing returned.

When I give it's because I get it. because alam ko yung pahalagahan ang kung ano ang mayroon ako sa aking puso and I refuse to when the world stop me from sharing that I have.

But when things start being taken for granted, or just simply gaya ko na niliko, ginamit at ginago, when they or him no longer appreciate my scorching sincerity, then I won't hesitantly switch and go back again the first time you met me, I won't get angry, and I won't spiteful.

I'll just get smart and I'll change your ole in my life.

You will be my fiasco, and no longer have the right to enter the life I have again.

Because when I give, I'm all in.

But when I'm done, then there's no turning back.

Magkasabay kaming naglakad ni dante palabas ng bahay habang ako ay hindi magkaudando sa pagmamasid lalong lalo na sa may parting dagat, may iilang ilaw na rin doon pero hindi ko pa rin maaninag ang kabuuang ganda nito simula ng umalis ako rito.

Mula kase ng umalis ako dito adala dala ang isang maliit na bag at kaunting pera ay nagpalipat lipat ako ng bahay mula dito sa Badoc, sa Pinili at Currimao na ilang linggo lang ay aalis ako agad at lilipat na naman.

Buti na lamang at sa huling bahay ni Tiya Aguida ay tila nabuhayan ako ng loob at hanggang sa tinuloy ko ang planong papa-Maynila.

Mahirap per kailngang lumaban at magpatuloy sa agaos ng buhay.

Kaya kung may time ako ay bibisita ako sa knaila dahil sa tulong nila sa akin at sa kaunting pera na binigay nila ay nakarating ako and then the life I have there started.

Ang hampas ng malalakas na alon, ang iilang alitaptap, at ang malamig na hangin ang aking nadama ko habang palabas kami ni Dante hindi na niya nilocked ang gate at hinatak na lamang nito at hinayaang ganoon iyon.

Agad kaming lumabas at tumngo papunta sa timog na ilang metro lang ang layo sa rest house namin.

Ang bungalow na bahay nila na hindi man kalakihan iyon ay masasabi mong tama na para sa kanila iyon.

Ang malinis at magandang pagkakagawa ng bahay ay tila mas lalong nagpatingkad sa ganda nito.

Malayo pa lamang kami ay nakita na akong dalawang anino sa dilim na sa tingin ko ay may dalang flashlight at hinihintay na siguro si Dante.

"Dante." Panimula ko.

Bumaling sa akin ang atensiyon nitpo at tumingin sa king banda.

Hindi ko alam pero ang hitusra at proma ng katawan nito ay may naaalala na naman ako, ang taas nito, ang hugis ng katawan at ang lakad nito ay parang nung kay..