2.8 kaos

983 105 53
                                    

[Yeosang]

Kapıya vurmayı kestim ve iç çekerek yaslandım. Sonra da yorgunlukla kendimi yere bıraktım.

Kabinden çıktığımdan beri hiçbir şey demeden beni izleyen Seonghwa'nın gözlerini hala üzerimde hissediyordum.

Gözlerimi kapattım.

Birkaç dakika içinde çok fazla şey olmuştu.
Uyumak istiyordum sadece.

Hiçbir şey düşünmeden öylece dinlenmek çok güzel olurdu.

Fakat ne kapının arkasındaki inatçı arkadaşım ne de karşımda dikilen sessiz çocuk buna izin verecek gibiydi.

Gözlerimi açıp varlığını daha fazla görmezden gelemeyeceğim büyük üyemize baktım.

Muslukların olduğu mermer bölüme yaslanmış beni izliyordu ifadesizce.

"Neden buradasın Hyung?" diye sordum.

"Wooyoung beni içeri kilitledi, o yüzden buradayım."

"Peki neden Woo ile buraya geldin?" dedim huysuz cevabı karşısında iç çekerek.

"Sen de buraya gelmiştin çünkü."

Bir şey söylemeden onu izlemeyi sürdürdüm.

"Soru sırası bende sanırım." dedi yaslandığı yerden doğrulurken.

"O herif kim?"

Gözlerimi bana bakan koyu kahverengi gözlerden kaçırdım.

Bir kere daha, ruhumu okuyabilirmiş gibi hissediyordum sadece gözlerime bakarak.

"Tanımıyorum.."

Keşke tanımasaydım. Bir de keşke daha iyi bir yalan bulabilseydim.

Yanıma yaklaştı. Ellerini göğsünün üzerinde birleştirip bana baktı bir süre daha.

"Buna inanmamı beklemiyorsun herhalde?"

Cevap vermediğimi görünce sinirli bir gülüşle göz devirdi.

"Peki, niye onu görür görmez bu hale geldin?"

"Korktum sadece.."

Hay sikeyim.

Gerçekten daha iyi yalanlara ihtiyacım vardı.

Ama kafam durmuş gibi hissediyordum.

"Yeosang, aptal değilim tamam mı? Eğer bana anlatmak istemiyorsan söyle. Böyle yalanlara gerek yok."

Sözlerinin etkisiyle yüzüne baktım. Fakat o ifadeye dayanamıyordum.

Bahanelerime devam ettim ben de, yerdeki fayansları izlerken.

"Yalan deği-" diye saçmalarken önümde durmayı kesip bana yaklaşan çocuk araya girdi.

"Benimle dalga mı geçiyorsun?

İlk önce beni ne olduğunu bilmediğim bir sebepten suçladın, sonra beni görmezden geldin.

Tam yakınlaştığımızı düşünüyorum, sen kendini benden uzaklaştırıyorsun.

Seni eskiden beri ne kadar önemsediğimi biliyorsun.

Üstün başın yara bere içindeyken neler hissettim sence?

Furorem | AteezHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin