civciv | texting

Batın Ulusoy'un Ağzından Nehir*

Herkese merhaba,

Bu bölümü kitabın okunması neredeyse 20K iken yazıyorum. Ne zaman bitecek bilmiyorum ama aceleye gelmemesi için elimden geldiğinde yavaşça yazıp yayımlayacağım.

Bir akşam otururken kitabın yorumlarını okuyasım geldi. Yorumları baştan sona okudum. Yorumları okurken kitabı da okudum. Hatalarımı gördüm,bazı şeyleri oldu bittiye getirdiğimi fark etsem de kitabı değiştirmek düşüncesini aklıma bile getirmedim. Yorumlarınız beni o kadar çok mutlu ediyor ki,hepiniz harika insanlarsınız. Hepinizle çok sohbet etmek isterim ama mesaj panomda bir sorun var, maalesef ki bunu yapamıyorum..Ancak aşağıya Twitter hesabımı bırakacağım. Yazmak isteyen hiç çekinmeden oradan yazabilir.

Yorumları ve kitabı okuduktan sonra özel bölüm yazma düşüncem aklıma geldi. İkinci bir özel bölüm zaten yazacaktım. Neden o özel bölümü sonraki bir tarihe erteleyip Nehir'i, civcivi Batın'ın ağzından anlatmayayım? Evet, gerçekten bunu düşündüm ve birdenbire yazasım geldi. Ne çıkacak bilmiyorum. Tamamen plansız yazdığım bir bölüm olacak. Umarım, duyguları hissedebilirsiniz. Umarım, herkes bir satır bile olsa kendinden bir parça bulabilir.

Sizleri tanımasam da hepinizi çok ama çok seviyorum.

İyi okumalar🐣

twitter: @stillaor

*

Batın Ulusoy

Hayatım boyunca sevilmenin ne olduğunu bilen biri olmuştum. Annem bana sevgiyi sonuna kadar hissettirmiş,bana hem anne hem baba hem de sırdaş olmayı başarabilmişti. Annem,benim tek varlığımdı,sonsuza kadar seveceğim tek insandı.

Karşıma o çıkana kadar.

Annemin tek varlığım olduğunu düşünüyorken hayatıma birdenbire girmişti. İçimde anlamlandıramadığım hislerin uyanmasına neden olmuştu,kendime yediremediğim hisler yüzünden ona en çok ben zarar vermiştim.

Nehir.

Civciv.

Benim civcivim.

Benim,psikopat civcivim.

Benim güzel,hırçın kızım.

Sen bana ne yaptın böyle?

*

Soğuk bir sonbahar gününde kara bulutlar yine şehrin üzerini kaplamışken içimin kasvetle dolduğunu, nefes alamadığımı, bir boşlukta savrulup gittiğimi hissediyordum.

Üstelik hayatımda hiçbir şeyin yolunda gitmiyor olması canımı iyiden iyiye sıkmaya başlamışken bir de anonim kız çıkmıştı başıma.

Kim olduğunu bilmediğim, ilk başlarda beni kandırdığını düşündüğüm, kalbini kırmaktan bin parçaya böldüğüm anonim kız.

Beni seven birine bu kadar kötü davranıyor olmak, benim karaktersizliğimdi.

Ancak, benim sorunlu bir birlikteliğim vardı. Melisa ile birlikteydim. Çevremdeki herkes onunla birlikte olduğumu biliyordu. Melisa'nın ailesi onunla birlikte olduğumu biliyordu. O kızın da hayatına ve ailesine bir sorun olamazdım. Bunu yapamazdım.

Derin bir nefes aldım ve gözlerimi sımsıkı yumup avuç içlerimi sıktım.

Penceremden dışarıyı seyrederken sırtıma dokunan bir elle irkildim. Arkamı döndüğümde annemi görmemle tuttuğum nefesi dışarıya verdim. Annem, bu halimi gördüğünde kaşlarını çattı ve endişeli bir şekilde bana baktı.