İlk kitap Odessa Yayınevi ile kitaplaştırılmıştır.
"Sen nasıl bir insansın ya?!" Diye bağırdım.
"Böyle biriyim, çünkü sen kibarlıktan anlamıyorsun."
Kendimi tutamadım ve yüzüne tükürdüm.
Gözlerini kapatıp açtı ve ensemi bırakıp, polisler gelmeden ön...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💲
Apaçık sözlerle söylemedi belki ama ikimiz de tehdit olduğunun farkındaydık. Sözüm ona, çok kibar bir dille söyledi bunu, bağırıp çağırmadan, ancak her kelimesi bir tokat gibi indi yanaklarıma.
Aynanın önünde bornozla duruyorum, saç uçlarımdan süzülen damlalar biraz birer düşüyor. Boynum, sırtım ve göğsüm sızlıyor.
Yüzüğü parmağımdan çıkarıyorum, birinin kafası bedenini terk ediyor.
Takıyorum, etrafıma bakıyorum, bir kafesin içindeyim, altın kaplama, ama, sonuçta bir kafes.
Tekrar çıkarıyorum yüzüğü, en sevdiğim insanlar ormanların derinliklerine gömülüyor. Nefes alamıyorum, geri takıyorum hemen. Böylesi daha iyi gibi geliyor.
Sol elim havada, artık aşkla bakamıyorum o nişâneye ben. Artık, âşkın nişânesi değil benim için, ölümün simgesi, birkaç kelime ile yıkılan bedenlerin ayak izi. Yokoluşun çağrısı, biri öldü, duyuluyor çan sesi.
Tam önümdeki o dev aynadan banyonun içini tamamen görebiliyorum. Bir çift mavi göze rastladım yine, bana hiç bir zaman sevgiyle bakamayan.
Ellerimi lavabonun kenarlarına yaslayıp, ben de ona nefret dolu gözlerle baktım. Bana bir o kadar da alaycı gözlerle baktı. Bir süredir mutluydum, onu görmemiştim bile ama şuan yaşadığım mutsuzluktan zevk alıyor gibi görünüyordu.
"Ne var? Niye öyle bakıyorsun bana? Bu hâlim çok mu hoşuna gitti?"
"Yaşattığını yaşıyorsun, sana acımamıbeklemiyorsun herhâlde?"
