CAPITULUM VENTINOVE

0 1 0
                                    


Chapter 29 — 'I Love You...'

KWYNN'S POV

We arrived at the Sanctuary with my mind wandering, not that I was interested on what Flevin and Anisoara had but because it was kinda surprising.

But there's something odd when the elevator door opens.

Walang tao. Kahit isa. Kami lang.

Nilibot ko ang aking paningin, umaasang may ibang tao man lang na makita.

"Where are they?" I asked myself.

Bumalik ang aking paningin sa elevator nang may marinig na kalabog. Only to find Flevin on the floor and a masked man standing with an empty syringe in his hand.

"Shit!"

Napamura ako nang may humawak sa balikat at umikot upang maiwasan ang anumang atake, only to see another masked man with unused syringe.

I ran towards him and tried to give a kick to his stomach but he dodge it so I made a counterpart, I punch him and that made him sit on the floor. Umayos ako ng tayo ngunit may yumapos sa akin galing likod, sinubukan kong manlaban sa gapos niya but to my horror, he didn't move a bit so I did a back kick, straight to his balls.

Humarap ako sa yumapos sa akin at malakas na tinuhod ang kanyang mukha kaya nawalan ito ng malay. Napaigik ako ng may biglang tumusok na kung ano sa leeg ko, sinubukang ko itong hugutin ngunit pinipigilan nang isang kamay kaya nahirapan ako. I elbowed his flank and I almost collapsed when I felt the syringe dig up in my neck but fortunately, the man's grip loose so I had the chance to remove it.

"Die. You. Bastard." I repeatedly bump his head on my knees, mercilessly and strongly until he collapsed just like the other one.

Habol-hininga kong inunat ang aking tuhod at braso, "Damn! It's been a while!" Sabi ko sa sarili matapos makita ang ayos ng dalawang lalaki.

I roamed my eyes around but I couldn't see no one kaya lakad-takbo ang ginawa sa paghahanap ng maaaring mapagtanungan kung anong nangyari dito. I went to the glass room, dining room and many more, I almost lose hope ngunit nang may naaalala ay agad kong tinahak ang daan paroon.

I haven't been there. Zachary wouldn't allow me to go there.

Madilim na hallway, magkasunod na bakal na pinto at masikip na daan. Parang presinto kung titingnan. Sumilip ako sa bawat pinto, may tao but they all seems... weird. Some are glaring at me, some are talking to the walls, some are munching their nails while some are laughing.

They are... undeniably weird.

"You're thinking we are weird, right?"

Lumingon ako sa mas malaking bakal na pinto kung saan nanggagaling ang boses ng babae. Her cell was quite different. Mas malaki ito kumpara sa iba.

Lumakad ako palapit doon at muntik ng mapaatras nang makitang nakadungaw ito sa maliit na bintana na nasa pinto.

Her black eyes meet my blue one.

"You think so?" I replied.

I squinted when she clawed the metal door. Lumikha ito ng magaspang na tinig na siyang namutawi sa maingay na pasilyo.

"Humans think we are, so are you. You're a human, right?" She said then laughed like a wicked witch.

"You guess."

I was taken aback when she suddenly glared at me.

"You all think we are."

Itinaas ko ang dalawang kamay.

Damsel In Disguise (Milovan Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon