ZÂLİM (KİTAP OLDU)

28

Evet, o bölüm bu bölüm...

krobak, it s snowing like it s the end f the world

Remembrance

Insta & X / 1hadizade

💲

Hep daha iyi bir hayat istedim.
Hayır, hayır... daha zengin değil, daha ferah, daha huzurlu ve daha sakin.

Ben zaten zengindim, sadece param yoktu.

Reddettiklerimin yanında, kazandıklarım neydi ki? Bir hiç. Ancak, huzurla yenen bir parça ekmeğin tadı beni büyüledi. O ekmek parçasına baktım, onu yerken kimseye borçlu olmadığımı anladım. Ağzıma attım ve çiğnerken gözlerimi kapatıp, sığındığım yıkık dökük limandaki huzuru kokladım.

Oysaki, saraylar benimdi, hizmetkârlar emrime amâdeydi.

Ancak, ben asil bir ruh taşımıyordum. Taşıdığım özgür bir ruhtu ve o ruh, nereye gidersem gideyim beni terk etmeyen tek şeydi. Daima yanımda olan tek şey.

Az ilerideki beyaz büyük koltuğun arka kısmında durmuş, elleri cebinde, kalçasını koltuğun tepesine koymuş, buz mavisi keskin gözleri ile beni izliyordu.

Ben ise, tam karşısında, ancak yerdeydim. Salona inen bir basamak vardı, ordaydım, oturuyordum ve başım, ellerimin arasındaydı. Bir çıkış yolu düşünüyor, ancak, işin içinden bir türlü çıkamıyordum.

"Karar senin," dedi Boris, "ne yapmak istersen, ben sana uyacağım."

Ve yine yalan söyledim ona.

"Anlamıyorsun," dedim başımı iki yana sallayarak, ellerimi şakaklarımdan ayırıp ayağa kalktım ve ona yavaş adımlarla yaklaştım, "onunla evlenmek zorundayım, zaten onunla evlenmezsem sana da yâr olmayacağım, bir başkasına da."

Biri beyazımsı, diğeri koyu kahverengi olan kaşları çatıldı. "Ne demek istiyorsun?" diye sorguladığı sırada, onun önünde duruyordum. "Seni mecbur mu bıraktı? Anlat bana, bilirsin Nalân, halledemeyeceğim hiçbir şey yoktur. Bende, ölüm dışında her şeye bir çare var."

"Biliyorum," dedim, içimdeki kini bir kenara bırakarak, "sana her şeyi anlatacağım."

Kübra mı, yoksa...

Yoksa diye bir şey yok, Kübra'nın hayatı, benim için bir seçenek bile olamaz.

Ona her şeyi baştan sona anlattım. Elbette, Akın ile geçirdiğimiz romantik ânlar dışında, çünkü bunlar, anlattığım tüm olayların içerisinde bilmemesi gereken kısımlardı.

"Bana yardım edecek misin?" diye sordum, anlatmayı bitirdiğimde.

"Anladım," dedi, durup biraz düşündü, mavi gözleri zeminde bir yere daldı ve sonra yine bana bakarak ekledi, "bu işin içinde bir şey olduğunda neredeyse emindim ve şimdi tam olarak emin oldum. Hem, hiç güzel rol yapamıyorsun, ben inanmadım zaten."

"Neye inanmadın?"

"Onu sevdiğine."

"Nedenmiş?" diye sordum.