converse ❦ Lee Taeyong

じゅうに/12:𝖗𝖊𝖉

いちごロリポップ
𝖈𝖎𝖑𝖊𝖐𝖑𝖎 𝖑𝖔𝖑𝖎𝖕𝖔𝖕

Genç kız bulunduğu yerde hafifçe sallanırken bedeni ne kadar enerjikse, zihni de o kadar mayhoş bir durumdaydı. Diğer günlere kıyasla artık daha mutlu ve dinlenmiş olarak uyanıyor, kendini daha önce hiç hissetmediği kadar güzel hissediyordu.

Genç oğlanın sadece hayatına girmesi, genç kızın kendi hikayesindeki rolünü sarsmaya yetmişti. Önceden bir seyirci gibi, koltuğundan izlediği kendi hayatını şimdi sahnede, bir başrol olarak yaşıyordu.

Bunların çok kısa bir sürede gerçekleşmesine rağmen.

Normalde olsa durup düşünür, kendi kendine birçok sorun çıkarırdı. Olabilecek tüm durumları ölçüp tartar, hatta gerekirse sarsılan duvarlarını daha sert ve sağlam bir şekilde yeniden örerdi.

Fakat İseul, bunlara dikkat edemeyecek durumdaydı, en azından şimdilik. Zihni aklından uçup gitmiş, ruhu bedenini terkedip pamuktan diyarlara doğru yol almıştı bile.

Taeyong'da özel bir şey vardı genç kızı kendine çeken. Herkese şüpheyle yaklaşan İseul'ün ikinci görüşmesinde aniden güvenini kazanabilmişti.

Yada genç kız bu zamana kadar bunlardan o kadar mahrum, yalnız kalmıştı ki, kendisine ilk uzatılan eli hemen kavrayıp güvenmeyi seçmişti.

Bu tarz cümleler ve düşünceler İseul'ün bir kulağından girip diğerinden bir şelale misali akarak çıkmasa dikkate alınabilirdi.

Öyle derinlere dalmıştı ki kulağında çalan müziğin bitip hiçliği dinlediğini ancak evinin kapısında kavrayabilmişti.

Anahtarlarını salondaki sehpaya bırakıp odasına ilerlerken omuzdan dökülen saçları toplamakla meşgüldü. Üzerini değiştirip daha rahat kıyafetler giyer giymez kendini yatağına atmış, tüm yorgunluğunu yumuşak süngerin sahiplenmesine izin vermişti.

Pencereden sızan güneşin turuncu rengi İseul'ün yüzünü aydınlatırken gözüne giren bu güneşten rahatsız olamayacak kadar huzurluydu genç kız.

İseul'ün uykuyla buluşmasına yetecek kadar bir süre kolayca akıp gittiğinde genç kızın yeni kapanan göz kapakları, tatlı şekerlemesinden bildirim sesi ile yeniden açılmıştı.

Yanındaki sehpaya bıraktığı telefonunu alıp açık olan tek gözü ile gelen bildirimi okuduğunda tüm bedeninin titrediğini hissetmişti genç kız.

Taeyongie💫
İseul,
Hırkanı unutmuşsun.

Ah, dalgınlığıma gelmiş olmalı.
Senin için de sakıncası yoksa onu yarın okula getirebilir misin?

Taeyongie💫
Ah aslında okula getirmeme gerek yok.
Evinin yakınlarındayım.

Çok teşekkür ederim Taeyongie!

Taeyongie💫
Rica ederim:) yaklaşık 15 dakika sonra gelmiş olurum.

Tamam, dikkatli ol!

Hırka kesinlikle bahaneydi.

Genç kız her hücresine dağılan mutlulukla uykusun duman olup yok olduğunu bile fark edememişti.

Yatağından kalkıp güzelce gerinmiş, saçlarını düzene sokup kitap rafından uzun süredir okumadığı bir kitabı elleri arasına almıştı.

Kitabın sayısız zamandır açılmayan kokusu, bir anda aralanan sayfaları ile hazırlıksız yakalanıp etrafa yayıldığında burnuna değen güzel koku ile gülümsemişti genç kız.

Fakat gülümsemesi çok kısa sürmüştü kitabın arasından düşen fotoğraf ile.

Başından aşağı kaynar suların indiğini hisseden genç kız, titreyen ellerini uzatmıştı fotoğrafa.

Yıllardır görmediği o sima görüş açısına girer girmez kabuk tutmuş tüm yararlarının söküldüğünü hissetmişti.

En yumuşak bulutların arasında süzülerek uçan ruhu, yaşadığı farkındalık ile yere çakılmış, genç kızın dağılan soyutluğunu bedeninde toplamıştı.

Gerçek, tüm çıplaklığı ile karşısında dikilirken genç kıza yaşattığı geç farkındalığın keskinliği ile yarmıştı yüreğini.

Bölüm sonu~
Sizce İseul'ün gördüğü kişi kim?

Betilmlememin güç kaybettiğini hissediyorum, bunu düzeltmek için çalışıyor olacağım😊 eğer yazımda önceden bir gariplik gördüyseniz üzgünüm, ancak fark edebildim bu sorunu:(

Kendinize dikkat edin

love y'all💗