BELA

HAYKIRIŞ

Sadece ben ve kendim.

Ölene kadar yanlız devam

Edeceğim.

Çünkü hayatı yaşamak için

Kendime sahibim..

Tutacak bir ele ihtiyacım yok.

Gece soğuk olduğu zamanlarda

bile.

Bu ateş ruhumun içinde

Var.

G-Eazy ve bebe rexha

Multi-medya=G-Eazy ve bebe rexha (me myself & I)

Cebimde titreyen telefonla kaşlarımı çatım ya babamdı yada Ömer beydi. Onlarda önemli bir şey olmadıkça aramazlardı. Cebimden çıkarttığımda babamın ismini görmemle sıkıntıyla nefesimi verip telefonu cevapladım.
"Efendim " dedim soğuk bir şeklilde.

"Akşam eve geliyorsun !" Dediğinde itiraz etmek için açtığım dudaklarımı babamın telefonu yüzüme kapatmasıyla geri kapatmak zorunda kaldım. Sesi sinirli gelmişti kesin Defne herşeyi yetiştirmişti babama o yüzden beni eve çağırıyordu. Bu kız bir gün elimde kalacaktı ama ne zaman. Karşımda oturan Beril bana merakla bakıyordu. Sabah birinci dersin ortasında okula gelmiştik. Herkesin bizde olan meraklı bakışlarına aldırış etmeden yine Kuzey'in yanına oturmuştum. Beril benim için endişelendiğini söyleyerek Kuzey'in bana bir şey yapıp yapmadığını sormuştu bende kısa cevaplar verip konuyu kapatmıştım. Şu ansa sınıfta hocayı bekliyorduk.

"Bir sorun mu var ?" Dediğinde kafamı olumsuzca saladım . Oda uzatmadan önüne döndü . Yanımda oturan Kuzey'in meraklı bakışlarını hisetsemde dönüp bakmak yerine pencereden dışarıyı izledim.

O kadar çok yoruldum ki ölüp uyuyasım susup dinlenesim vardı artık. Geçmişin izleri şimdiki zaman ve gelecek zamanlarıma kadar sıçramıştı. Ölmeden kurtulamayacaktım bu izlerden. Sen kurtulmak için mi seçtin ölümü anne? Dayanamadın mı? Bende dayanamıyorum ama senin gibi korkak değilim. Mücadele ediyorum yada öyle yaptığımı zannediyorum. Her gün biraz daha karanlığa çekildiğimi hissediyorum. Senin bana bıraktığın enkazın altından çıkabilecekmiyim bir gün?

Okuldan çıkıp eve gelip üstümü değiştirmek için direk odama girdim. Kulağımdaki kulaklığı çıkartıp telefonu çebimden çıkartınca bu gün Kuzey'in aldığı kremin soğukluğunu hisetim. Telefonu yatağa bırakıp cebimdeki kremi çıkartıp çekmecenin üstüne bıraktığımda yüzümde istemsizce küçük bir gülümseme oluştu.
Sınırlarımı aşmadığı sürece iyi anlaşa bilirdik.

Hemen üzerimi değiştirip kulaklığımı takip evden çıktım. Girişte Barış'la karşıladım. Bir şeyler diyinçe kulağımdaki kulaklığı çıkartıp ona baktım. "Merhaba Berfu, nasılsın?" Diye çekinerek sorduğunda cevap verme gereksinimi duydum.
"İyiyim " diye kısa bir cevap verince tamam anlamında kafasını salayınca
ona aldırış etmeden apartmandan çıkıp yürümeye başladım. Küçük prensimi özlemiştim ve ona hediye almak istiyordum. Gördüğüm ilk oyuncakcıya girip bir kaç şey ve çikolata aldım.

Evin kapısını çalıp beklemeye başladım. Az çok beni bekleyen şeyleri tahmin ediyordum bu yüzden kısa kesip gitmek istiyordum. Kapıyı açan evin çalışanı olan Elif'e başımla selam verip elimdekileri ona uzatım.