İşte o ana kalbimdeki şeylere anlam veremedim oydu panzehirim di yıllarca aradığım şeydi ve ben onu bir intikam uğruna kaybediyordum ne yapmıştım ben daha doğrusu Samet ne yapmıştı ama onun şuçlusuda bendim
-"acil 0+ kan 'a ihtiyacımız var " diye hemşirenin anonsuyla kendime geldim benimdi o kan bende vardı.Hemen öne atlayıp
-"benimki uyuyor gerekirse hepsini alın" dedim
tam o sırada çevremde grup toplandı ve hepsiyle sıkıca sarıldık.
Bu grupla çok konusmamistik ama kanım kaynamisti hemşirenin yardımıyla bir form doldurdum sonra 2 poşet kan verdim isteseler hepsini vermeye razıydım yeterli ona bişey olmasın .
yukarıya çıktığımızda orta yaşlarda bı kadın bı erkek vardı büyük ihtimalle anne ve babasıydı şimdi o kadar çok utanmıştım ki hepsi benim yuzumdendi .
O sırada ameliyat haneden bir doktor çıktı. Ve bize yaklaşıp
-"şimdilik durumu iyi kendisini normal odaya alıp uyanmasını bekliyecegiz " dedi biraz rahatlamıştım ama daha uyan mamisti o uyanmadan bana rahat yoktu .
Tam o sırada Samet i gördüm merdivenlerin oradaydı yüzünde mutluluk vardı gram vicdan yapmamıştı gram kendini kotu hissedememisti şerefsiz
O sırada yiğit yanıma geldi ve nereye baktığımı görünce birden uçar gibi oraya gitti ve Samet e yetise meden grubun geri kalanlari yani Mert ve Talha onu tutmustu ve mert kulağına bişey demişti ama anlayamadım o sırada bı hemşire yanımıza geldi ve
-"Uğur bey uyandı görüşebilirsiniz" dedi.
Annesi olduğunu düşündüğüm kadın
-"ben görüşmek istiyorum önce " dedi
ve eşiyle birlikte Uğur un odasına gittiler eğer anne babası olmasaydilar ben istiyorum diye ortaya atlardim .
Yaklasik 1 saat sonra odadan çıktılar yiğit ve grubun geri kalanı yanıma gelip
-"önce sen gir" dediler bunun için onlara minnettardim
Hemen kapıya doğru gittim ve yavaşça actip hiç içeri bakmadan içeri girdim ve direk yatağa baktım ve onu o halde gördüm . Bana gülümseyerek
-"benden kurtulamadın " dedi.
