Beni yıkan sözlerden birini söyleyene kadar yıkılmış ölmüş bir insanı artık ne yikabilir diye düşünebiliriz ama aslında olay şu ki hayatta en değer verdiğim insan ölmüş beni dirilten yıkılmış beni tekrar canlandıran güç veren birine zarar gelmesi beni yıkımın en derinine doğru iter
O an yataktan nasıl kalktım cenk i neden sarsitigim hakkında en ufak fikrim yoktu sadece sadece bayılmıştı başka bişey yoktu ama bu bile beni tekrardan yıkmaya yetmişti daha mı fazla si olsa kim bilir ne hallere düşerdim
Cenk derin bir nefes aldı ve ellerimi ellerinin arasına alıp
-"Elisa sakin olur musun sadece bayıldı aşağıdaki odalardan birinde doktor çağırdım geliyor şimdi benimle gel yanına gidelim ama önce bir toparlan "dedi
Hemen banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve kurulayip hızlıca cenk in yanina koştum
Telefonda konuşuyordu
-" tamam geliyoruz hemen "dedi .
cenk e döndüm ve bana döndü ve bişey demeden yürümeye başladı peşinden hızlıca yurudum alt kata indik ve siyah bir kapının önünde durduk kapıyı açtığında Uğur uyanikti koltuğa yanlanmis oturuyordu mönü uyanik görünce o kadar rahatladım ki ayaklarımın bağı çözülmüştü cenk de bunu farketmiş olmalı ki elini belime yerleştirip beni Uğur un yanına götürdü .
Uğur bana öyle bir bakiyodu ki sanki sanki o kelimeyi söylemek bile canımı acitiyodu beni tanimiyomus gibi bakiyodu.
Yanına oturdum ve elimi yanağına koyup okşamaya başladım ama kafasını hemen uzaklaştırdı neye uğradığını şaşırmış gibi bakıyordu bisey olmuştu hemde benim hiç mi hiç hoşuma gitmeyecek bişey olmuştu
Cenkle doktor bir şey konuşuyorlardı cenk'in kasları catilmisti daha fazla dayanamayıp ayağa kalktım ve yanlarına gittim .
Cenk beni görünce bana o kadar garip baktı ki artık emin olmuştum birşey olduğuna emindim ama bunu öğrenmek beni çok korkutuyor du bir cesaretle doktora döndüm ve
-"ne oluyor??"dedim.
Doktor bana acıyarak baktı ve sonunda lafı getirdi
-"kızım Uğur geçici bir hafıza kaybı yaşıyor yorgunluktan bayılmış ve bayildigi anda başını vurmuş ve onda böyle bir etki yaratmış" dedi
İşte şimdi kalbim cidden durmuştu atmiyordu beni hatırlamıyordu sevgimizi aşkımızı hasretimizi yaşadıklarımızı anılarımızı en önemlisi ise beni hatırlamıyordu arkamı döndüm ve ona baktığımda emin oldum beni tanımıyordu!!!
Gözlerinde o kadar çaresiz bir bakış vardı ki içimi yakmıştı daha fazla dayanamayıp odadan dışarı kostüm ve dışarı çıktım koştum koştum ne kadar koştum ne kadar koştum hiç bilmiyorum ama durmadım en son ayaklarım dayanamadı ve bir yerde durdu direk dizlerimin üstüne çöktüm
Taşlar canımı acitiyodu taytim yırtılmış ti hatta dizim kanıyordu ama ne fark ederdi ki benim kalbim aciyodu kalbim kaniyodu orda oturdum nerede olduğumu bilmediğim o yerde oturdum ağladım ağladım durmadım hıçkırarak ağladım tam o sırada önümde bir karartı beliri verdi tam olarak kimdi goremiyodum kafamı kaldıracak kadar gücünde yoktu ve o an kendimden geçtim gözlerim o acının derinliğiyle kapandı.
