Islık | Texting

2.7

Mine'den

Maçları salonunda olacağı için spor salonuna girip etrafa bakındım. Ecmel'i bir türlü göremiyordum. Sanırım biraz gecikecekti.

"Gelmişsin." diye heyecanlı bir ses duyduğumda bakışlarımı o tarafa çevirmiş v bana bakan Gürkan ile karşılaşmıştım.

"Sana senin için geleceğimi söylemiştim." dediğimde içten bir şekilde gülümsemişti.

Şimdi bu yüzündeki gülümsemenin sebebi brn miydim yani? Sırf ben geldiğim için mi bu kadar mutlu olmuştu?

Sanırım ben şu an ondan daha mutluydum.

"Benim şimdi gitmem gerekiyor ama maçtan sonra yanına gelirim senin. Görüşürüz." diyerek yanımdan ayrılıp diğer takım arkadaşlarının yanına gitti Gürkan. Ben de onun yanımdan ayrılmasıyla birlikte boş bulduğum bir yere oturmuş vr etrafa bakınmaya devam etmiştim.

Bakışlarım kapının üstündeydi, her an Ecmel gelecek diye bekliyordum. Demir onun gelmesini gerçekten çok istiyordu, onu göremezse gerçekten çok üzülecekti.

Ama Ecmel'in geçerli bir sebebi var olmalıydı. Durduk yere, canı istemedi diye gelmeyecek değildi ya? Nedeni olmalıydı...

Demir'i gördüğümde bakışlarının eetraftagezdiğini fark etmiştim. Bir umut geldiğini düşünerek onu arıyordu.

Demir'in bakışları bende durduğunda bana Ecmel'in nerede olduğunu sorarcasına bakmıştı. Bilmediğimi belli etmek için omuz silktiğimde üzgün bir şekilde başıyla beni onaylamıştı.

Benim gelmem Gürkan'ı ne kadar mutlu ettiyse Ecmel'in gelmeyişi de Demir'i bir o kadar üzmüştü.

Maç başladığında Demir etrafa bakınmayı bırakıp maça odaklanmıştı. Ara ara bakışları bu tarafa dönüyordu ama hemen sonra bakışlarını çeviriyordu.

"Çok geç kalmadım değil mi?" diyen Ecmel'in sesini duyduğum gibi Ecmel yanımdaki boşluğa oturup bakışlarını hemen Demir'e çevirmişti.

"Nerde kaldın be sen?"

"Dur şimdi soru sorma." derken maça odaklanmış görünüyordu.

Ya da Demir'e odaklanmıştı?

Demir'in Ecmel'i görmesiyle yumuşayan yüzüyle birlikte Ecmel ona gülümsemişti. Eğer Demir maça odaklanmak zorunda olmasaydı çok romantik bir sahne olabilirdi ama ne yazık ki Demir'in odaklanması gereken bir maçı vardı.

Artık ben de kendi odağıma dönebilirdim sanırım.

Bakışlarımı Gürkan'a sabitlemiş bir şekilde bütün maç boyunca onu izlerken maç bitiminde takımdakilerin hepsi soyunma odasına geçmişlerdi.

Oturduğum yerde kalıp Gürkan'ı beklemeye başladım. Maçtan sonra yanıma geleceğini söylemişti, burada beni bulması kolay olurdu.

"Ben gidiyorum." diyen Ecmel'e çevirdim bakışlarımı.

"Nereye be?"

"Demir'in yanına, nereye olacak?"

"Soyunma odasına girecek hâlin yok ya?"

"Kapısının önünde duracağım, Demir çıktığı gibi konuşmak için." dediğinde başımla onu onaylamıştım.

Tek başına kalıp etrafa bakınırken bana doğru gelen Gürkan'ı fark etmiştim. Hızlı adımlarla gelip yanıma oturmuştu.

"Beni kırmayıp geldiğin için teşekkür ederim." dedikten sonra bir şey diyecekmiş gibi dudaklarını aralamıştı.

"Birkaç gün içinde, müsait misin? Belki... beraber bir şeyler yaparız, ne dersin?"

Onun bu utangaç tavrına karşılık gülümseyip elinde tuttuğu telefonunu alıp rehberine numaramı kaydetmiş ve telefona ona geri uzatmıştım.

"Bunu evet olarak kabul ediyorum o zaman?"

"Bu fikir hayır diyeceğim son fikirlerden biri bile değil Gürkan."

~~~~~~~
ARKADAŞLA BİR SONRAKİ BÖLÜM O KADAR GÜZEL Kİ ANLATAMAM

ANLATMAM ZATEN

BEKLEYİN BİR ZHAMET

O BÖLÜME ÇOK YORUM İSTİYORUM OKY?

GİDİYORUM BB