Alpha Mate

Hoofdstuk 3

P.o.v. Jesse
Ik parkeer mijn auto en loop naar het café, ik zou het leuker vinden als Zina mee was gegaan. Maar dat lijkt me gewoon geen goed idee nu. Door die trut van een Rebekka, wat een oplichtster. Voor nu besluit ik mijn woede even aan de kant te leggen en een leuke avond te hebben.

'Yoo bro, leuk dat je gekomen bent.' Zegt Niels en geeft me een halve vriendschapshug. 'Ik dacht dat je je meisje mee zou nemen?'

Iedereen denkt altijd dat Zina en ik mates zijn maar jongens en meisjes kunnen ook gewoon beste vrienden zijn. 'Zina is niet mijn meisje.' Hij kijkt me aan met alsof hij een mens met 4 benen ziet.

'Ik had het over Rebekka.' 'Vanavond zou ik Zina meenemen maar ze heeft een ongelukje gehad, en Rebekka en ik zijn over.' Niels moet zijn best doen om niet te lachen. 'Hoelang hebben jullie gehad?' Grinnikt hij, ik heb moeite om mijn wolf Justin te bedwingen. 'Maat, ik weet dat we niet lang hebben gehad maar zij is gewoon niet goed in haar hoofd.' Het lukt Niels niet langer om zijn lach in te houden.

Als hij volledig uitgelachen is gaan we naar binnen op de barkrukken zitten, waar Gaspar en Lucas ook zitten.

'Yo boys, Jesse is terug single!' Schreeuwt Niels door het café terwijl hij naar mij wijst. Het bloed stijgt naar mijn wangen en ik moet mijn best doen om het niet te laten merken. Ik hoor vele meisjes 'Oehhh' schreeuwen, met uitzondering van één bijzonder stil meisje.

Ze is prachtig, ook al lijkt ze enorm verlegen. Ik besluit om te kijken hoe het met haar gaat, naar mate dat ik dichterbij kom voel ik een sterke band en Justin word helemaal wild. Ze is van ons! Dit is onze mate! Stap op haar af, anders doe ik het. Ik probeer mijn wolf te negeren wat met de minuut moeilijker word. Op een gegeven moment sta ik nog maar één meter van haar vandaan.

'Hey?' Haar stem is zo mooi en adembenemend, nog niet gesproken over haar uiterlijk. Lang lichtbruin haar, stralende donkerbruine ogen en.... 'Hallo?' Ik was weer eens iets te erg in mijn gedachtes verzonken over haar mooie uiterlijk.

'Oh sorry, ik ben Jesse Álvarez.' Ik steek mijn hand uit die zij vervolgens schud. De tinteling die er van af komt is niet te beschrijven, het voelt zo goed. Ze schrikt ervan en trekt snel haar hand terug. 'Isabel Ramírez.' Zegt ze met een angstige toon.

Het was niet mijn bedoeling om haar bang te maken. 'Sorry.' 'Shhh, je kan er niks aan doen. Het voelde goed maar ik schrok van het gevoel.' Ik kan uren naar haar luisteren, mijn hart bonkt mijn lichaam uit. Die van haar is ook sneller gaan kloppen hoor ik. Door mijn wolf heb ik een beter gehoor.

'Waar kan ik je mee helpen Jesse?' Vraagt ze met een beleefde toon, het is een meisje wat netjes opgevoed is. Van welke pack zou ze komen? 'Uit welke pack kom je?'

Haar gezicht gloeit rood, zou ze een rogue zijn? 'Je hoeft die vraag niet te beantwoorden hoor, ik ben gewoon benieuwd.' Ze kijkt me strak in mijn ogen aan waardoor ik ook al weer vergeet wat ik vroeg.

'Zullen we anders naar mijn huis gaan het is hier een beetje luidruchtig.' Mijn hart maakt een sprongetje, ik kan niet geloven dat ze dit voorstelt. Isabel kent me nog maar 5 minuten en vertrouwt me al genoeg om met zijn tweeën ergens heen te gaan. Ja ja ja doe het! 'Ja leuk idee, ik zeg mijn vrienden even gedag dan kom ik oké?' Ze knikt vriendelijk, wat haar prachtige haar laat bewegen, wat is ze toch mooi.

'Hey maten was gezellig vandaag ik ga er van tussen.' Verbaasd kijken ze me aan, eerder weg gaan is niks voor mij dat weet ik zelf ook wel. 'Waarom?' Vraagt Niels terwijl hij het café rondkijkt. Als zijn ogen stoppen op Isabel moet ik mijn best doen om niet te grommen. 'Ik snap het al, succes maat.' Zegt hij terwijl hij me een flinke schouderklop geeft. 'Tot laters!' Roepen ze me nog na als ik weg loop met Isabel.