Kasal tayo pero hindi mo ko gusto. Minahal kita kahit noong una ayoko rin nito. Pero kailangan bang ipagdiinan mo sa pagmumukha ko na hindi ako yung taong gusto mo kahit kasal tayo? Ganun ba ko kawalang halaga sayo?
Pinahid ko na yung luha sa mata ko. For the nth time since we last talked, umiiyak na naman ako. Siguro nga pagod na ko. Pero gusto ko pa ring gawin yung mga ginagawa ko sa kanya dati, bilang asawa niya.
Dati... gusto ko lang mapakita sa kanya na hindi ako walang kwenta, pero sa pagtagal ng pagsasama namin, nagugustuhan ko nang pinagsisilbihan siya kahit di niya alam.
I... I prepare his clothes for him, I do his laundry, I cook for him... hindi ko alam noon bakit ko yon ginagawa pero naging malinaw din ang lahat... kasi mahal ko na siya.
Pero sinasabi ko kay manang na wag ipaalam. Kasi alam ko, hindi niya tatanggapin, hindi niya kakainin. Masaya na ko makita lang na suot niya yung hinanda kong damit, pati kainin yung niluto ko.
Hindi naman ako nagluluto dati eh... pero nagpaturo ako kay manang... coz, I still want to be a good wife, kahit sa mata niya lang. kaso niloko ko lang sarili ko. Umaasa lang ako sa papuring alam ko kahit kailan di ko makukuha.
Martir na kung martir, nahulog ako ehh... yun nga lang imposible akong masalo. Kaya bago pa mabagok ang ulo ko sa lupa, isang buwan na lang, tatapusin ko na to.
Ederi's PoV
"Nako patay wala sir"
"What do you mean? Anong lagi?"
"Ehh ser..."
"Manang just tell me..."
"Ehh ser ilang buwan pagkatapos niyong tumira sa iisang bahay, siya na ho lagi nag-aasikaso sa inyo. Mula sa damit hanggang sa pagkain, kahit magkahiwalay kayo ng kwarto sinasabi niya sakin yung mga damit na aayusin para sa inyo. Sa pagkain inaalam niya sa mama niyo ano paborito niyo, nagpaturo pa sakin si mam magluto, kahit hanggang ngayon nasusugatan yan sa kutsilyo, okay lang daw"
"Y-you mean..."
"Tanungin niyo na lang si mam ser"
I was shocked. Nakatulala lang ako ngayon sa hapagkainan when I heard the door open, I looked up to see her pero nang makatagpo niya ang mata ko bumalik lang ulit siya sa kwarto niya
"Maris!"
Tawag ko dito pero nagpagsaraduhan na ko ng pinto
I finished up my food bago umakyat sa kwarto. I went past her room and was about to knock pero pinigilan ko sarili ko. I don't know what to say to her kahit kumatok pa ko.
Why is she doing this? Bakit hindi niya sinasabi sakin? Maybe I really went overboard on her...
Kinabukasan maaga ako nagising, I don't know if I even was able to sleep. I feel so frustrated.
"Manang ano tulog pa ba?" Rinig kong sambit ni Maris sa labas ng kwarto ko
"Nako di ko pa nasisilip mam ehh"
"S-sige ako na bahala"
Pagkatapos non biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko. I pretended to be asleep, and saw her browse on my cabinet to get some clothes... she really is doing this for me.
When she got satisfied with the clothes nilagay na niya yun sa silya then she peaked at me, bago ngumiti
"Isang buwan na lang Ederi... di mo na ko makikita" sambit niya bago lumabas ng kwarto ko.
I sat up, anong isang buwan? A-aalis na siya?
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Dali dali akong nag-ayos ng sarili at naligo, paglabas ko ng kwarto, wala nang Maris akong inabutan
"Nasan si Maris manang?"
"Umalis na ho"
"Kumain na ba?"
"Hindi po"
"What?! Kakaalis lang ba?"
"Opo"
"Sige, aalis na ko!"
"Ser pagkain niyo po!"
"S-she cooked this?"
"Opo ser"
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
