Secret Love Song

12

Ederi's PoV

"Manang kaya ko na dito... pahinga na lang ho kayo" sambit ko not looking anywhere but the dish I'm preparing for dinner

"Hay" buntong hininga ko as I shake my head. Lahat ata ng gagawin ko para sa kanya magiging emosyonal ako. Parang tanga

"Manang may kailangan ka- Maris? B-bakit?" Sambit ko pagharap ko sa may pinto ng kusina only to see Maris staring at me.

Hindi siya sumagot but she rushed towards me and hugged me, crying.

"M-maris bakit? M-may nagawa ba ko?"

Hindi siya sumasagot but her hug became tighter

"Hey..." sambit ko as I tried to look at her face. Nilingon ko yung niluluto ko at pinatay ko muna yun bago ko siya hinarap ulit

"Maris..." i held her face and wiped her tears "stop crying... what's happening?"

"Ederi..."

"May nagawa na naman ba ko? I'm sorry..."

Umiling lang siya sakin pagkatapos non tsaka yumakap. I hugged her back. I never hugged her this tight before, pero namiss ko yung presensiya niya. Namiss ko siya, sobra.

Hinayaan ko lang siyang umiyak sa balikat ko. I tried calming her down by caressing her back. Tumingala ako to stop myself from crying. Hearing her sobs... para akong sinasaksak, dahil part of the reason was me.

When I wasn't able to hear sobs anymore I tried to lightly push her para makita ko ang mukha niya...

"Okay ka na?" Tanong ko kahit ako mismo namumula yung mata

"Sorry..."

"What? No. Anong sorry? Bakit ka nagssorry?" Tarantang sabi ko sa kanya. "Ako yung may kasalanan sating dalawa, wag kang magsorry"

Hinila ko siya paupo sa stool dito sa kusina at kumuha ng tubig bago inabot yon sa kanya

"Uminom ka na muna oh" sambit ko pero hinawakan niya lang yung pisngi ko bago ngumiti

"Nangayayat ka Ederi..."

Hinawakan ko yung kamay niya before I spoke up "ok lang ako" pero umiling lang siya

"No... you're not okay. We're both not okay"

"At alam kong kasalanan ko. Kaya nga hinayaan kitang hanapin ang sarili mo kahit gustong gusto kitang puntahan ehh"

"Alam mo kung nasan ako?"

"Oo. More like, alam nina papa, pero di ko inalam. Alam ko kasi masasaktan na naman kita pag nakita mo ko"

"Ederi..."

"Sorry. I'd repeat it a thousand times if I have to. I'm sorry. I'm really sorry" sambit ko and was about to kneel down pero pinigilan niya ko

"Tama na Ederi... patawarin mo na sarili mo"

"I can't... I can't because I've hurt you way too much, Maris" ano ba tong nangyayari samin, ako naman yung umiiyak sa harapan niya ngayon pero hinila lang niya ako palapit sa kanya

"Tama na. Wag na natin pahirapan sarili natin Ederi, mahal kita. Mahal kita"

"P-pero..."

"Magsimula tayo ulit. Pwede pa naman di ba?" She said cupping my face "kaya pa naman di ba?"

"Mahal kita Maris... mahal kita" sambit ko as I hugged her

"Let's start anew Ederi"

"Pero annulled na tayo..."

"Who said so?"