"Huh? Ehh d-di ba yun lang pinunta mo dito? To sign the annulment papers?"
"Nung simula, oo. Pero seeing you crying inside my room, dun pa lang nagbago na desisyon ko"
"H-ha?"
"I heard every sorry you said that day inside my room. Pero nagmatigas ako. Kasi hindi ko alam bakit ka nagkakaganyan. Ang alam ko naman kasi wala kang pakialam sakin"
"Maris..."
"When you gave me the papers and rushed back to your room, nasa labas ako ng kwarto hawak yung mga papeles, hearing your pain, dun pa lang hindi ko na kayang makipaghiwalay sayo, I went outside at sinunog yung papeles na binigay mo"
"..."
"Sinubukan kong magmatigas sa harapan mo kasi sinigurado ko pa kung totoo lahat ng sinabi mo, kahit nakikita ko naman na. I see your efforts Ederi"
"Maris... bakit?"
"Hindi ko alam. Mahal lang siguro talaga kita. Nasalba ko yung nararamdaman ko sayo kasabay ng pagsalba ko sa sarili ko"
Sa mga sinabi niya nagbagsakan na naman yung luha sa mata ko.
"Enough tears Ederi..." she said wiping my tears. I cupped her face and kissed her. Wala na kong ibang masabi.
"I love you"
"I love you... still, Ederi"
Niyakap ko lang siya pagkatapos non. I don't want to lose her again. Not again.
"Ouch!" Daing ko when she hit my back
"Bakit di ka nagkakakain?!"
"Ahh ehh"
"Tingin mo kinagwapo mo yan?! Panget mo!"
Napakamot na lang ako sa ulo ko sa sinabi niya
"Wala akong gana ehh..."
"Kung inabot ako lagpas isang taon magpakita sayo ano abutan ko dito buto?" Sambit niya sabay sama ng tingin sakin
"Ehh..."
"Magluto ka dyan! Tsk. Kaasar to"
"We're okay now, right?"
"Hindi"
"H-ha?"
"Tapusin mo na yang lasagna gusto ko na kumaiiiinnn patatabain kita che panget!"
"Hindi ka na aalis?"
"Dala ko lahat ng gamit ko andun na sa taas bat pa ko aalis duh. Bahay ko to no"
"Oh God" sambit ko at niyakap ulit siya pero tinulak niya ko ng mahina
"Ehh! Clingy di bagay shoo! Tapusin mo na yan dali kain na tayooo"
Napangiti na lang ako sa inasta niya
"Okay okay"
Inayos ko na yung pagluluto and while we wait na mabake yung lasagna tumabi ako sa kanya at hinawakan yung kamay niya bago yun hinalikan
"I love you..."
"Lah. Bat ang lambing mo hahaha di ako sanay"
Nilapit ko yung stool ko sa kanya and just laid my head on her shoulders
She tapped my cheeks as if comforting me. I held her hand near at hinalikan lang ulit yon
"Halik ng halik puro laway na kamay ko" sambit niya sabay punas sa mukha ko
Inilagay niya kamay niya sa likod ko and hugged me
"Parang bata naman hahaha"
"Teka" pagpapatuloy niya "si Kaye? Ano nangyari sa inyo?"
"She broke up with me"
"Ay weh?"
"Oo nga"
"Bakit daw?"
"I don't know. Hindi ko na inalam"
"Bakit?"
"Ikaw na iniisip ko non eh"
"So dahilan pa ko ng breakup... nalaman niya?"
"Na?"
"Kasal tayo?"
"Hindi"
"Ohh? Ehh bakit nakipagbreak?"
"Hindi na ko nag-aaral. Hindi na ko naglalalabas. Andito lang ako lagi sa bahay"
"Eh kaya nakipagbreak, ginawa mo ding hangin!"
"Aray!"
"Sana sinabi mo dahilan!"
"Pano ko pa sasabihin ehh sabi niya lang nung nakipagbreak siya sakin...
You're so annoying from head to toe and so eww I don't like you na ugh bye! Don't contact me EVER!"
"What the? Hahaha. Naririnig ko boses ni Kaye sayo hahaha"
"Wag na nga natin yun pag-usapan"
"Oo na oo na sige na. Clingy ka ba talaga?"
"No... sayo lang"
"Luh special? Charotera"
"Wag ka nang aalis ha?"
"Pag-isipan ko"
"Maris..."
"Magpakabait ka! Aba!"
"Opo..."
BINABASA MO ANG
Secret Love Song
FanficKasal tayo pero hindi mo ko gusto. Minahal kita kahit noong una ayoko rin nito. Pero kailangan bang ipagdiinan mo sa pagmumukha ko na hindi ako yung taong gusto mo kahit kasal tayo? Ganun ba ko kawalang halaga sayo?