" អ្នកទាំងអស់គ្នាមកទីនេះធ្វេីអី " ម្ចាស់សំឡេងគ្រលរធំបន្លឺ
ឡេីងចោទសួរអ្នកខាងក្នុងទាំងមិនពេញចិត្ដ ម៉េចចូលវិមានគេគ្មានដំណឹងឬការអនុញ្ញាតដូច្នេះ មានទុកមុខម្ចាស់វិមាន
នេះដែរទេ ។ ខ្វះសុជីវធម៌ពិតមែន ចុះឧទាហរណ៍នាយកំពុង
សម្លាប់មនុស្សបាញ់ឈាមហូរពេញដីហេីយអ្នកផ្ទះមកលេង
ពេលឃេីញចឹងមិនគាំងបេះដូងងាប់អស់ហេីយទេអី
" ឥឡូវ អនុញ្ញាតជាមុនទេីបមកបានឬប្រុសពៅ " យ៉ុនហ្គី
និយាយរៀងតម្លេីងសំឡេងបន្ដិច ក្រោធខឹងរាងក្រាស់តិច
តួច នេះបងប្អូនត្រូវការអនុញ្ញាតនាយដែរឬក្នុងការចេញចូល
វិមានមួយនេះវាសមទេ បងប្អូនឯងសោះស្មានធ្វេីមេីលអ្នក
ដទៃឬអ្នកជិតខាងទៅលោកអានេះសាច់ឈាមឯងសោះ ។
" ណ្ហើយ ខ្ជិលប្រកែកជាមួយបង គ្រាន់សួរថាមកធ្វេីអីនៅទី
នេះ វិមានខ្ញុំមិនមែនផ្សារត្រីលេីទ័ពមកម្ដងទាំងពូជទេ " រាង
ក្រាស់បោះជំហានវែងៗសំដៅទៅសាឡុងទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយ
ទាញក្រវ៉ាត់កទាំងកាយវិការហត់នឿយជាពន្ធពេក មួយរយះ
នេះការងារបុកសម្រុកមកឥតហែល
" យេីងមកយកម៉ាលីហ្សាត្រឡប់ទៅវិញ " យ៉ុនហ្គី
" មិនអនុញ្ញាតនាងជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំតាំងពីដេីមម្ល៉េះប៉ុន្ដែមាន
អ្នកខ្លះដណ្ដេីមកូនឃាតករមួយនេះទៅបាត់" ជុងហ្គុកញញឹម
ចុងមាត់និយាយបញ្ជិតបញ្ជៀសភ្នែកចោទកន្ទុយសម្លឹងមេីល
ទឹកមុខបងប្រុស ។
" ឯងសំអាងអីថាមនុស្សរបស់ឯង " យ៉ុនហ្គីនិយាយខឹងច្រឡោតទប់កំហឹងក្នុងទ្រូងនេះគេកំពុងមានចេតនា ដៀមដាម
លេីគេហេីយ
" ម៉ាលីហ្សារស់នៅក្នុងវិមាននេះតាំងពីតូច នេះជាភស្តុតាង"
" ដោះលែងនាងទៅជុងហ្គុក យេីងសុំឯងទៅចុះ ណា " ជីន
ស្ងប់ស្ងាត់ជាយូរបន្លឺឡេីងថាសុំចិត្ដគេចុះ ដោះលែងស្រីតូច
ម្នាក់នេះទៅ នរណាក៏ដឹងអតីតកាលម៉ាលីហ្សារស់នៅទីនេះ
ដែរប្រៀបដូចឋាននរកនាងអុីចឹង វៃធ្វេីបាប ឃុំបន្ទប់ក្រោមដី ... ។
" ទេ ដាច់ខាតនាងត្រូវក្រោមអំណាចខ្ញុំ " ជុងហ្គុករហ័ស
ប្រកែកដាច់ខាតស្រីឈាមថោកម្នាក់នេះត្រូវស្ថិតក្រោមគេ
រហូតដល់ស្លាប់ គ្មានថ្ងៃទទួលបានម្ចាស់ថ្មីនោះឡេីយ
" មាតាសុំបុត្រចុះ ប្រុសហ្គុក មាតាមិនដែលហារមាត់សុំបុត្រទេ ប៉ុន្ដែពេលនេះមាតាសុំម្ដងចុះ ដោះលែងក្មេងស្រីនោះទៅ យ៉ាងណានាងក៏ជាម្ចាស់ក្មួយរបស់ឯងដែរ " គាត់
ដាច់ចិត្ដហារមាត់សុំដោះលែងសេរីភាពឲ្យរាងតូចមេីលទឹក
មុខរាងស្ដេីងចុះនាងមិនសមជាប្រភេទមនុស្សដូចជីណាទេ
" មាតា ខ្ញុំគ្មានក្មួយឈាមជ័រតិរច្ឆានដូចជាស្រីម្នាក់នោះទេ"
សម្ដីទាំងប៉ុន្មានធ្វេីឲ្យម៉ាលីហ្សាឈឺចុកក្នុងប្រអប់ទ្រូងខាង
ឆ្វេង ឈាមថោប ឈាមតិរច្ឆានឬ ហេតុអីថានាងដូច្នេះម៉េច
ក៏ការចងចាំនាងទទេស្អាតអុីចឹង នរណាម្នាក់ក៏បានដែលតេី
អាចពន្យល់បានទេថានាងជាកូនអ្នកណាឲ្យពិតប្រាកដចុះ
សម្ដីប្រុសម្នាក់នេះចំពោះមុខនាងនិយាយការពិតដែរទេ ។
នាងសឹងចង់ស្រែកយំឲ្យខ្លាំងៗ ថាម៉េចនាងកេីតមកមានតែ
សេចក្ដីស្អប់ជាប់ខ្លួនអុីចឹងពេលណាគ្មានអ្នកមេីលងាយមេីល
ថោបស្អប់ខ្ពេីមនាងដូចពេលនេះ ខណះនោះលោកស្រីគីម
ញញឹមចុងមាត់លាក់គំនួចមានល្បិចបេីមិនដោះលែងគាត់
មានវិធីទប់ទល់ជាស្រេច ។
" អុីចឹងបុត្រនិងម៉ាលីហ្សាត្រូវរៀបការជាមួយគ្នានៅថ្ងៃខានស្អែក " នេះហេីយជាវិធីទប់ទល់នោះគាត់ហ្នឹងគម្រាមគេ
រៀបការពេលនោះគេប្រកែកជាក់ជាមិនខាន
" ទេខ្ញុំមិនព្រមសាច់ឈាមឃាតករធ្វេីប្រពន្ធឡេីយមាតា ខ្ញុំបធិសេធ " រាងក្រាស់ក្រោកពេញកម្ពស់ស្រែកមួយទំហឹង
ថាទេវាគ្មានថ្ងៃកេីតឡេីងឡេីយ ឲ្យនាយរៀបការដូចចង់ខ្សែមកចងកសម្លាប់ខ្លួនឯងអុីចឹង នាងជាកូនសត្រូវណា ។
" ជុងហ្គុក កុំច្រឡោតមេីលមាតាធ្វេីបែបនេះដេីម្បីឲ្យឯងល្អនោះទេ ណា " ជីននិយាយធ្វេីជាសំឡេងស្រទន់ថាធ្វេីចឹង
ឲ្យគេល្អពីព្រោះស្រីតូចរស់នៅទីនេះ ប្រាកដមានអ្នកនិន្ទា
ឈ្នានីសបញ្ចេញព័ត៌មានមិនល្អចំពោះនាយមិនខានទេ ។
" បងទៅដឹងអី ល្អត្រង់ណា ខ្ញុំមិនរៀបការ "
" មាតាហ្នឹងដកតំណែងឯងចេញ "
" មាតា " អ្វីគេលឺនេះតេីពិតមែនទេដែលមាតាសែនជាទី
គោរពរបស់គេហ៊ានយកឋានះមកកៀបសង្កត់នោះ នាយ
កំលោះបន្លឺទាំងហួសចិត្ដដោយសារកូនស្រីឃាតករម្នាក់ធ្វេី
ឲ្យគាត់និយាយបែបនេះចំពោះគេ រាងក្រាស់សម្លឹងសម្លក់
ស្រីតូចស្ទេីរជ្រុះគ្រាប់ភ្នែកមុននិយាយបន្ដ " ល្អៗការស្អែក
ទៅខ្ញុំព្រម ប៉ុន្ដែកុំសង្ឈឹមថានាងម្នាក់នេះរស់នៅបានសុខ "
<គេព្រមការមិនប្រាកដថាគេព្រមទទួលនាងជាប្រពន្ធនោះ
ទេ >
សុំទោសសម្រាប់ការសរសេរខុសអក្ខរាវិរុទ្ធ
រង់ចាំភាគបន្ដ
សរសេរដោយ៖ម៉ូ
