VAVEYLA

YALNIZLIK

Gözlerin hep seni bana hatırlatır. Ne zaman bir adam görsem senmişsin diye bakarım. Sen olmayınca kalbime sanki bir bıçak saplanır, öyle ağrır ki nefesim gider gibi olur. Buna rağmen asla vazgeçmedim senden, vazgeçemedim doğrusu... Seni her gördüğüm de sanki gökyüzü güneş açar ve ben öyle mutluyum ki o zaman bir bilsen. Ben seni sensiz sevdim, sanki sen gökyüzüsün ve ben seni her gün görüyorum ama benden uzaksın. 

Şu yalnız yüreğimi senin sevginle doldurdum, günden güne artan, ve beni yaşama sevincine getiren bir şeydi. Seni uzaktan sevmek, yüreğim de olsan da yanımda olmadığını bilmek bazen beni üzmüyor değil!. Hani derler ya, gülü seviyorsan dikenine de katlanırsın diye. İşte ben seni sevdim her şeyinle ne eksik ne fazla ben seni sen olduğun için sevdim. Kalbim tek senin için attı. Senden çok uzaktayken bile kafamı gökyüzüne çevirdim, sen diye gökyüzünü de sevdim. Öyle güzeldi ki o mavilik, ama senin gibi benden uzaktı.

Geceyi de sevdim, benim her zaman bir karanlık yönümün olduğunu hatırlattı her zaman... Sevmeyi öğretti ama sevilmeyi kendine hiç yakıştırmadı. Ya da sevilmek istemedi. ben seni severek hayatta kaldım, sensiz ve yapayalnız...

Kırdılar, döktüler, hırpaladılar ama ben senin için yaşadım, İntahar etmeye kalkıştım ama sen benim yüreğimdeyken bunu yapamazdım. O zaman ben ölürsem sen de ölürdün çünkü, seni kaybetmeye göze alamazdım. Ben yaşadığım sürece hep kalbim de, yüreğim de, aklım da olacaksın..

 Bana sevmeyi sen öğrettin ama bundan habersiz yaptın bunu. Sevilmeyi hissetmedim. Ben hep kötüydüm. İçimdeki yangını dışa vurmamak için hep yüzüm gülerdi. Ama kalbim ağlamaktan yaşları kalmadı artık öyle donuk sadece. Tek başımayken kalbim hep yüzüme vururdu. ağlarken bile sen vardın kalbim de, sahte gülücüklerim de bile. 

Seni sevmeyen birini neden seviyorsun derlerdi, ya ben onu onsuz sevmeye alışmışım beni sevse ne olur ki, zaten hiç bir zaman sevmeyecek, benden haberi var ama yüreği başkasın da onun  beni sevmemesi bile iyi benim için... 

İçimdeki bu sessizlik, ıssızlık bir ormanı andırır. ormanda bir sürü şey vardır ama ıssızdır, sakindir hep. O orman da sadece bir kişi yaşıyor. Ona ben bakıyorum, besliyorum, büyütüyorum. Ve bundan hiç sıkılmadan ona sahip çıkıyorum. O benim hayatım olmuş, ben de onunla birlikte büyüyorum.

Kalbim ne kadar acısa da seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim, sonuma kadar...