The Heiress (Transgender-Series)

Chapter 24

"Thank you,  Mrs.  Montenegro..." saad ko at muling lahad ng kamay ko sa kaniya...

"Oh!  Cut the formalities, Ariel!  Kaye na lang..." saad niya.  Napangiti naman ako ng dahil sa sinabi niya.  She's genuine and beautiful. Nakaka-proud siya.

"Basta yung jewelries ko ahh." saad niya sabay tawa.  Ng dumating ang asawa niyang si Mr.  Clint Montenegro ay kaagad na din silang umalis.

"Gano'n din kaya kami ka-sweet?" bigla kong tanong na agad kong pinagsisihan. Cut that,  Ariel!  He tried to kill you!  He killed you and your child! Sigaw ng kabilang parte ng utak ko...

Wala akong alam kung saan tutungo ang laban na 'to.  But this is the least thing I could do to give justice for my child and to protect my only living son.

I'll do everything for him,  kay Zayn.  Kahit na kapalit pa ang buhay ko.  My son, he is my everything.

Six evening in the evening ng lumabas ako ng company.  I will attend a family dinner. Minsan lang kaming lumabas buong pamilya and when we do,  I made sure na kaming magpamilya lang ang tao ng lugar.

I drove my car for minutes hanggang sa makarating ako sa isang fine dining restaurant na pagmamay-ari ng pamilya namin.

Yes,  we do not focus only on jewelries. We try to venture our company at hindi naman kami nabigo.

"Mom, Dad..." saad ko sabay halik sa kanila.
"Where's kuya and Zayn?" I asked habang umuupo sa harapan nilang dalawa.

"They are on their way... Don't worry,  Iha.  They will be safe..." saad ni Dad at tumango na lang ako.  When Dad says something, it is true.

Makalipas ang ilang minuto ay nakaramdamam ako na gusto kong pumunta ng palikuran.

"I'll go on the powder room first..." saad ko at tumayo na.

I held my bag with me and walk towards the room. Kapansin-pansin lang ang melody na bumubuno sa buong lugar.  Our family is the only people here bukod sa ibang tauhan ng resto.

Habang nag-aayos ay muling tumunog ang telepono ko.

'Marcus'

"Why did you call?" I asked...

"I have found out something..." saad niya.  Nag-iisip lang ako habang sinasabi niya ang mga impormasyon tungkol sa RBS.  Kating kati na ako pabagsakin sila para sa katahimikan ng pamilya ko.

"Thanks, Marcus..." saad ko.

I trust Marcus bukod sa pamilya ko. Marcus is a friend of Kuya.  He told me na we met twice.  Pero sa dalawang beses na iyon ay hindi ko matandaan.

Bago pa man ako makalapit ng round table ng resto ay mahigpit na yakap ng maliliit na kamay na ang natanggap ko....

I look at Zayn...  He looks so happy.  Minsan lang kasi siya lumabas ng bahay and he is home schooled by chosen private tutors.

"Baby..." saad ko at pinantayan ko siya...

"What do you like?" tanong ko sabay pisil ng maliit at matangos niyang ilong. Ang gwapo talaga ng anak ko!

"Seafoods!" sigaw naming dalawa sabay tawa...

Magkahawak kaming bumalik sa upuan at bago ako umupo ay humalik na muna ako sa pisnge ng kuya... I do not know kung bakit hindi pa siya nag-aasawa.  Wala din siyang pinakilalang girl sa amin.

Gwapo naman siya.  Matakino.  Mapera.  Mayaman at mabait.  Pero baka dahil 'to kay Elle...

Ang kapatid ni Arthur....

Kuya loves her so much... 'Yun lang ang alam ko.  More than that,  wala na!

Habang kumakain ay pansin ko ang mga matang ipinupukol sa akin ng Mom at Dad.

I raise my eye brow.

"Mom? Dad?  Do you have something to tell me?" I asked...

"We need to go back in the Philippines as soon as possible. Baka hindi na namin kayo maantay." saad ni Mom.

"There's a problem in the company..." seryosong saad ng Dad.  I took a wipe and wipe my mouth with it.

"What's the problem?" I asked seriously...

"It's not for you to worry,  Darling... Your Dad can handle it..." saad ng Mom.  Kahit na nagtataka ay tumango na lang ako.

Kuya will be the one to stay with us. Dahil pag umalis na ako dito ay kailangan ng magbabantay kay Zayn. And kuya volunteered.

"Why don't you just let yoyr child come with you?" biglang tanong ng Dad.

"Hindi pwede, Dad. Alam mo naman sa Pilipinas.  Gusto ko siyang itago sa ama niya..." saad ko. Sinadya ko talagang magtagalog dahil hindi pa gaanong nakakaunawa ng tagalog si Zayn.

"Sino ba ang ama niya,  Iha?" tanong ng mom...  Napatingin ako kay Zayn at halata ang pagtataka sa mata niya.  Hindi niya malaman kung ano ang pinag-uusapan namin.

Pero magana pa din ang pagkain niya....

"Soon,  Mom..." saad ko at ngitian sila... Umiling lang ang Mom sa akin...

Matapos ang dinner ay dumiretso na kami sa bahay namin.  Kaagad nakatulog si Zayn kaya napagpasiyahan kong maligo....

Isa-isa kong tinanggal ang dami ko mula taas hanggang baba.

Napatingin ako sa reflection ko sa salamin. "Will it still be possible na mabuntis ako?" tanong ko sa sarili.

Kita ang walang saplot kong imahe sa salamin.  May peklat ng hiwa sa tiyan ko kung saan kinuha ang mga bata.

My woman organ is completely healed na din.  Tatlong taon na simula ng mag pa gender reassignment ako sa US. I really look like a woman now.

Wala ng bakas ng lalaking ako.  And, I am proud to the person that I become. I am proud that I became stronger than before.

The war has not begin yet. I should make myself more prepared. Hustisya lang ang nais ko!

Matapos maligo ay nagsuot ako ng roba. Naglagay ng tuwalya sa buhok bago ko inilabas ang laptop ko.

Everything is settled.  Kung mawawala man ako ay magiging secure na ang hinaharap ng anak ko.

I look at my stocks.  Everything seems to be fine and well.  Lahat ng investments ko throughout the year ay lumalago.

If I die at the end of this fight,  my child will be secured. 'Yon lang ang gusto kong siguraduhin na maayos at settled ang lahat.

Napatingin ako kay Zayn... "My poor baby..." saad ko sabay hawi sa mga buhok niya na nakakalat sa maliit niyang mukha.

My handsome son...

Zayn and Zach are my everything. But I know that Zach is in God's hand.

Iniligpit ko na ang gamit ko.  At tumabi na kay Zayn.  Lumalaki n talaga ang bata.  He starts to really look like him na isa sa kinakatakot ko.

I do not want my child to grow with a father na mas masahol pa sa demonyo!

Niyakap ko ng mahigpit si Zayn...

"Mommy are you crying?" nagulat ako ng marinig ko ang boses niya.

"Shhhh. No,  baby. Let's sleep..." saad ko.

Pero my thought of him being parentless,  hurts me the most. Kaya sana.... Kung pwede lang sana....

Sana maging maayos at manalo ako sa laban na 'to....