One

2

Nang makauwi kami ay agad ako kumuha ng basong tubig. "paano mo iyon nagawa?" sinubok ni myeong ang hindi mautal. Umiling ako. "cya" panunuro ko kay cya dahil sinasabi ko sa sarili ko na si cya ang may gawa nung aksidente, pero malinaw na di makakaya ni cya ang ganung bagay. "di kayang gawin yun ni cya, alam mo yan." Agad na iling ni myeong. "saka, nakita ko ang mata mo.. nagiba ang kulay nito." dagdag niya pa. "ang lamig mo nung sinubukan kita hawakan." Sabat ni cya. Patuloy akong umiiling. "di maari, wala akong- di ko kay-" paputol-putol kong sinabi hanggang ngayon ay di pa rin ako makapaniwala.

"ju." Tawag sa akin ng kambal ko pero bago pa ito magsalita ay hinawi ko siya at tumakbo palabas ng aming bahay. Tumakbo lang ako ng tumakbo hanggang sa marating ko ang karagatan. Na upo ako sa buhangin at tumingala sa langit. Nagflashback sa isip ko ang nangyari sa mga chismosa. Tinaggalan ko ba talaga ng oxygen?

"may ganun ka na kapangyarihan?" biglang may nagtanong sakin. Napaupo ako ng maayos sa narinig na boses at luminga linga para mahanap ang maypagaari ng boses na iyon. "asan ka? Magpakita ka dahil wala akong balak makipaglaro saiyo ng hide and seek" I bluntly says at tumungo na lang. "sungit mo naman" sabi nito at may naramdaman ako umupo sa tabi ko. "sino ka, parang ngayon lang kita nakita rito ah" sabi ko. Binata siya tulad ko, pero maliit lang itto sa akin. "di kasi ako taga dito. Mula akong norte, napadpad lang naman ako dito dahil sa kaibigan kong prinsepe ng blue castle" sabi niya at ngumiti. Tinuro niya ang ocean at may nagpakita na binata rin. Mabilis itong tumakbo papunta sa amin may ngiti sa kanyang mukha.

"Hi. Ako si prinsepe kim micheal ravn, pwede mo ko tawaging kael, pero mas tinatawag akong ravn" sabi niya at ngumiti. "ako naman si Yeo hwanwoong, ikaw bahala kung anong gusting itawag sa akin" pakilala ng binatilyo tumabi sa akin. "pandak? Pwede kitang tawaging pandak?" cold kong tanong at tinignan siya. Gulat ito at ngumiti "kung ayon ang makakagaan ng pakiramdam mo, sige insultuhin mo ako." Ngiti niyang tugon. "joke lang, woong. Ako si Xion dongju, may kambal ako at ang tawag sa akin ay ju." Sabi ko. Nakipagkamay ako sakanila. "ang haba ng pangalan mo. Mas bagay sayo ang tawagin xion" suggest ni ravn. "mas bagay sa itsura mo" dagdag niya. nagkwento sila kung paano sila nagkakilala at paano nagging prinsepe si ravn.

"ikaw ang kambal ni dongmyeong?!" sabay nilang tanong. "bakit ang layo ng aura niya sayo?" inosenteng tanong ni ravn. Tinaasan ko siya ng kilay. "joke lang. masayahin kasi siya, kahit nahihirapan na iyon sa pagsubok noon ay nakangiti lang siya" kwento nito. Sumangayon ako, "ganun talaga siya. Kahit gaano na siya nahihirapan, di niya ipapakita na nahihirapan siya." Sabi ko at nakatingin lang sa horizon. "kung siya ay pwedeng mapunta sa yellow castle, dahil kasi doon na siya naisort ni mr. scale. eh bakit ikaw ngayon pa lang papasok sa training ground?" tanong ni ravn. Napabuntong hininga ako. "wala kasi ako ibang abilidad. Siya lang ang nagtuturo sa akin kung paano mag arnis, wala akong ibang kapangyarihan di tulad niyo." Mapait kong pagexplain sakanila. "di ako naniniwala!" tugon ni woong. "tinanong mo nga sarili mo kanina eh!" dagdag niya. "nagtagal ka ng oxygen sa loob ng katawan ng tao, may kapangyarihan ka." Ngiti nitong tugon. Gulat na gulat naman si ravn sa narinig. "nagtanggal ka?! Paano??" gulat niyang tanong, I shrug. "xion, feeling ko di ka normal na may kapangyarihan. Alam mo ba na isa lang ang may ganyan na kakayanan?"  sabi ni ravn. "si prinsesa kei. Siya rin ang pinakamabilis at magaling na magpana." Kwento nito.

"siya yung prinsesa ng buong isla diba?" sabay sila tumango ni woong. "alam mo feeling ko, malakas ang pakiramdam ko na isa ka sa magiging crown prince ng BUONG ISLA" tugon ni woong. Binatukan ko siya ng pabiro. "baliw, di ko nga alam na kaya ko gawin yun, magiging crown prince pa kaya. Paano pag unang araw pa lang ay di ko na makayanan ang pagsubok sa training ground?" tanong ko rito. "kaya mo yan. Sasamahan kita. Sasamahan ka naming ni koenkeon" ngiting tugon nito. I mood shift, "sinong keonkeon?!" taas kilay kong tanong. "kaibigan naming yun. Katulad siya ni cya, may kakayahan mag control ng electricity." Tumango tango ako. "pero mas matangkad si koenkeon kaysa kay cya at dito kay woong" natatawang sinabi ni ravn.

Nagkwentuhan pa kami at gumaan ang pakiramdam ko. Nakalimutan ko ng kaunti ang nangyari sa araw na iyon. Nagpaalam kami sa isat isa at umuwi na. pagkauwi ko ay niyakap ako agad ni myeong. "akala ko kung ano ang nagyari sayo" pagalala nito. Kumalas ako sa yakap saka ngumiti kuonti. "pasensya na kanina" nagbaba ito ng tingin. "ano ka ba, ako nga dapat ang humingi ng sorry. Pinagalala kita" sabi ko. Magsasalita pa sana si myeong pero may sumigaw na mga tao papunta sa bahay namin. "ayan! Akala mo kung sinong anghel, hoy kamuntikan ka na makapatay kanina" sigaw ng isang ale. May dala silang torch at iba pang tao. Agad akong hinawakan ni myeong sa kamay. "hoy!" sigaw nung isa. "yung anak ko kamuntikan mo ng patayin. Ano ka ba talaga?!" galit siya.

"huminahon kayo." Tugon ni myeong at nagstep siya ng kuonti paharap para maprotektahan ako. "hindi kaya gawin ng kambal ko yoon. Kung ano man ang nagyari sakanya, wala kasalan ang kambal ko roon" pagdepensa niya. "umalis na kayo" pagtataboy nito. "hoy! Ikaw akala mo kung sino, nakailang sali ka na sa training ground at di ka pa rin nakakapsok sa competition," wala na akong maintindihan sa pinagsasabi niya. panay ang panlalait nito sa kambal ko. "tumigil na kayo" mahinahon kong pakiusap, nakailang ulit pa ko kaso ayaw talaga nilang huminto. "TIGIL NA SABI!" sigaw ko nung hindi siya tumigil sa bratatat niyang bibig. Kumidlat at kumulog kaya sila nagsigawan, saka tumigil kakasalita.

"walang kinalaman ang pagpasok ng kambal ko sa training ground at  ang di makapasok sa competition sa naghihingalo mong anak kaya umayos ka ng pananalita mo" walang modo kong tugon. "una sa lahat, kung makapagsalita kayo ay parang alam niyo ang buong kaganapan kanina. Di  na ako magtataka kung sino talaga ang ina nung matapobreng babaaeng iyon, tsk.  Pangalawa, hindi ko maiitangi ang binabato mo sa akin dahil miski ako ay nagulat sa nagawa ko. At huli di ako nagsisi sa ginawa kong iyon, kung hindi ako pinigilan ng kambal ko ay tsak nagluluksa ka ngayon at hindi ka nagbratatat ng kung ano ano dito sa tapat ng bahay namin. At talaga nagdala ka ng mg alipores mong may pa torch and fork pa!" mahaba kong sinabi sakanila kasabay ng pagkislap-kislap ng langit. "umalis na kayo bago pa ako makagawa ulit ng di maganda" hinila ko sa pulsuhan ang kambal ko papasok ng bahay saka pinagsaraduhan sila ng pinto. kumulog ulit ng sobrang lakas.

Tahimik kami gumawa ng gawaing bahay ni myeong. Kunot pa rin ang noo ko habang naghihiwa ng carrot. "kumalma ka nga" sabi ni myeong at binigyan ako ng basong tubig. "salamat sa pagtatangol sa akin, dapat ako ang gumagawa nun sayo dahil sa pinagsasabi nila" sabi ni myeong. "alam mo wala naman tayo makakapitan kung di tayong dalawa na lang. wala na sila mama tsaka papa. Ginawa ko lang ang dapat kong gawin bilang kambal mo" explain ko sakanya. "may nakita akong sulat ni mama" pabulong nitong sinabi. Napatigil ako sa giagawa ko at humarap ditto. Binigay niya sa akin ang papel

"kambal,

Alagaan niyo ang isa't isa. Dongmyeong alagaan mo si Dongju. Wag mo siyang hayaan sumali sa training ground hanggat di pa niya nakikita ang kapangyarihan para sakanya. Turuan mo siya ng mga natutunan mo sa training ground. Wag mong iwan magisa si dongju. Iba kasi siya. Kahit anong mangyari wag na wag mo siyang iwan, wag mong pabayaan. Ingatan mo siya. Malalaman niyo rin ang tunay na kapangyarihan ni dongju, pag umihip nang malakas na hangin, tulad ng sinabi sa propehsiya. Mag tulungan sana kayo. Wag niyo ipagpapalit ang isa't isa sa isang tukso.

Mahal na mahal kayo ni mama at ni papa. Pasensya na kambal kung di namin kayo masamahan at mawawala na kami ng ganito kaaga.laging tandaan ay gagabayan naming kayo ng papa niyo. Nandito lang kami."

Basa ko sa sulat. "anong propehiya ang sinasabi ni mama?" takang tanong ko at tinignan si myeong. "kaya pag alam kong aangat na ako ng ranggo at makakapasok sa competition ay bigla akong aayaw." Explain niya sa akin. "ju, feeling ko ito na ang sinasabi ni mama na propesiya. Tulad kanina. Umihip na malakas na hangin, tapos nawalan ng oxygen ang mga iyon. Yung kanina rin kulog at kidlat." sabi nito.  "pinagsasabi mo? Nagkataon lang yun" sabi ko saka tinalikuran siya. "naniniwala akong may kakaiba sayo at kaya mong baguhin ang lahat." Sabi nito. Di ko na siya pinansin at ginawa na lang ang dapat kong gawin. Propesiya? Unique? Tsh!

Tinuon ko ang atensyon ko sa pagluluto ng hapunan namin kaysa isipin pa ang mga nangyari. Naikwento ko rin kay myeong sila ravn at woong. Masaya ito nung sinabi ko nakilala ko sila kanina at alam niyang magiging mabuti sa amin ang pagpasok sa training ground. 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~