She Left Again

4

-
-
-
:)

Days gone quick at wala na akong ibang maisip na gawin. Lumalabas lang ako kapag kakain o kapag magpapahangin ako. I did everything para maiwasan si David. And he did all things para pansinin ko siya na nauuwi lang sa sumbatan. 

I woke up on the good side of the bed kaya una kong ginawa kanina ay nagdasal sa Diyos na sana walang sisira ng magandang mood ko. I washed up and wore this white sundress with a slit on my left leg. Puno na ng damit ang closet ko. Alam ko naman na kung sinong gumawa noon. At least hindi na ako gagastos ng pera.

"Ma'am, bilin ni sir na hindi kayo palabasin. Babalik daw siya dito tapos sabay kayong lalabas," sabi ng tauhan ni David. 

Kakadasal ko lang na walang sisira ng maganda kong mood tapos ito bubungad sa akin? Aba!

"Pakisabi sa sir mo na hindi niya ako bihag. I can go out whenever I like, hindi ko kailangan na sunduin niya ako rito," I said and made my way out.

Akmang pipigilan niya pa ako kaso sinamaan ko siya ng tingin. And people knew how sharp these eyes are, hindi lang sa mata ko sila takot kundi sa akin mismo.

I have my card kaya dumeretso ako sa maliit na store dito. Ni-loadan ko ang aking phone para matawagan ko si Claire na sandaang messages pala ang sinend sa akin.

Kagabi ko lang nahawakan ulit iyon na pinag-awayan pa namin ni David kasi siya pala nagtago noon.

[Hoy, bakit ngayon ka lang, babae? Hindi mo man lang sinabi sa aking asawa mo pala si Danilo Videl Alfonso? Jusko dai Prinsipe ng Italya ang asawa mo? Ikaw ano ka ha? Anong titulo ang hawak mo? Taga-Italy ka rin ba?]

Nailayo ko agad ang phone dahil sa tuloy-tuloy na salita ni Claire. I hate noisy people but with Claire nawawala naman ang iritasyon na iyon. I may have known her for a short time but this girl is so amiable kaya close na kami agad. 

"Chill, Claire, gosh mababasag ang tenga ko. Okay ka lang ba riyan? Sinaktan ka ba ng mga tauhan ni David?" 

[Ay siyempre, okay na okay. Sagutin mo na tanong ko, bakla.]

I sighed. "Wala akong titulo, Claire. Normal lang akong tao. If being an assassin counts then that's my title. I was the leader of Killiod Fever."

[Holy— Seryoso  ka, babae? As far as I know, Killiod Fever is like the biggest undercover group of skilled people. Isa ka roon? Grabe! Paano mo nabingwit ang isang Prinsipe, dai? Shuta how to be you?]

Luh kinikilig ang gaga. Kikiligin pa kaya siya once malaman niyang manloloko ang asawa ko? 

Wala akong nagawa kundi ikwento sa kanya ang tungkol sa 'min ni David. Hindi ko na sinali ang panloloko ng mokong. Sinabi ko lang ang araw na nagkita kami noong kailangan kong isalba si David sa relative niyang nagpaplanong ipapatay siya. 

"Sige na, gutom na ako. Kumain ka na rin diyan. Ingat ka."

"Sinong kausap mo?" 

Nakita ko agad si David, nakasandal sa rock formation. Naglalakad-lakad kasi ako kanina habang katawag si Claire kasi nakakangalay na. Pinasok ko ang phone sa bulsa at tinanggal ang aking sandal para itampisaw sa dagat ang aking paa. Completely ignoring his presence.

"I'm still talking to you, Mia! Were you calling your lover, huh?" 

Pfft lover kuno. Sino ba sa amin ang nangangaliwa? 

I smirked. I bet nakikita niya naman iyong mga pinabibigay kong regalo sa kanya. I shoud raise Kaye's salary for a job well done. 

"What if I am? Are you going to let me leave? 'Cause my lover is waiting for me," panunudyo ko. Epektibo naman ata.

Kulang nalang sumabog na ang ulo niya sa galit. His ears were red as hell, a sign that he will burst in anger in a minute. 

I laughed when he walked away. Stupid, David.