She Left Again

14

-
-
-
:)

I silently exclaimed a big 'yes' at my seat when the judge announced the decision. Oh my god! Mabuti nga sa kanila!

Ngiting tagumpay si David at kalaunan ay niyakap ako. People who were also against them also celebrates this win.

Nahatulan ng pagkakakulong sa loob ng isang-daang taon sina Macario at ang mga kasabwat niya! Hindi man lifetime pero at least makakarma sila sa mga pinanggagagawa nila.

They were charged of multiple murders and abuse and many more.

Damn paano nila nakayanang mabuhay ng ganoon? People lost their lives because of them, tapos gusto pa nilang idagdag si David sa listahan nila? Mga walang hiya.

I may be a member of Killiod but I've never killed a person. Binabaril ko lang sa paa o ibang parte para hindi makatakas. O hindi kaya binubogbog ko pero nabubuhay pa rin naman. Of course kailangan kong manlaban. Trabaho kong protektahan ang mga tao at mapasok sa kulungan ang mga kriminal.

Macario sent us some deathly glares but I just smirked. Mabulok kayo sa kulungan!

"We should celebrate!" ani David pagkapasok namin ng sasakyan. We're now heading straight to Lucca. Magha-hapon na at mga tatlong oras ang biyahe.

"Doon na siguro, David."

Tinanggal ko ang sandals. Kanina pa nangangati ang aking paa dahil sa strap. Binuhusan ko nalang iyon ng alcohol baka sakling mawala.

"Yep. The doctor allowed papa to go home for a while. My brothers already prepared for it."

"Hmm.."

David fell asleep on my shoulder. His arms circled around my left arm. I was playing on my phone the whole time. Ramdam ko ang paghigpit ng hawak niya sa akin kapag ginagalaw ko iyon dahil sa laro.

"Miss, andito na tayo," mahinang sabi ni Boris. Nakita kong bumukas ang malaking gate sa harap namin at ang pag-andar muli ng sasakyan.

I miss this place. Na-miss ko rin itong mga hanay ng iba't ibang bulaklak sa gilid ng daan. May isa akong itinanim doon noon. Hindi ko na alam kung tumubo ba iyon.