She Left Again

7

-
-
-
:)

"Mia!" 

Napahinto ako dahil sa paghila niya sa akin. 

Hindi ko na nakayanan at nasampal ko siya. Parang hindi niya maproseso ang ginawa ko. Nanatiling nakatagilid ang ulo niya dahil sa pagsampal ko. 

"What more do you want from me, David? Punong-puno na ako sa'yo. My life was so peaceful when I left you, alam mo ba iyon? Hindi na ako nasasaktan kasi finally nailayo ko na ang sarili sa naghahatid ng sakit sa akin. Tapos kailangan mo pang guluhin ulit ang buhay ko? Para ano? Sasaktan mo ako ulit, huh?! Ipapamukha mo sa akin ulit ang mga ginagawa mo sa ibang babae? Ano, David!?" marahas ko siyang naitulak. I let my tears stream down my face. He still remained his stance, namumula na ang labi niya parang naiiyak. 

"I still love you, yes, but I won't let my heart reign me. I won't let you hurt me again. I can take care of my child on my own. I don't need you. So please, let me go. Your presence alone is hurting me. Naaalala ko lahat-lahat," I gulped the lump in my throat. "Go back to Italy and be a Prince again. Huwag mo na akong guluhin, please lang."

Nanlalambot na talaga ang tuhod ko kaya hinayaan ko na ang sarili na bumagsak sa buhangin. Nakita ko ang basang buhangin sa banda niya kaya alam kong umiiyak din siya. Mas naiyak tuloy ako. 

I don't know how long we stayed there. As soon as my tears stopped, tumayo na ako nagbabalak umalis. 

"Is that what you want, wife?" 

Huh? Naguguluhan akong humarap sa kanya. 

"Is that what you want? For me to be out of your life?" his voice broke. 

Tears swell back in my eyes upon hearing that. Iyan naman ang gusto ko hindi ba? 

I bit my lip and looked down, subtly rubbing my small baby bump. Gusto mo rin ba ang gusto ko, anak? 

Before I knew it, tumango na ako. I didn't know na nakalapit na pala siya sa akin. He held my chin, raising it so that our faces are on the same level.