Rain On Me || Taekook

Dokuzuncu Bölüm

Geçen bölümde Mi Young'ı Hyunjin diye değiştirmiş salak klavyem,takılmayın yani,özür dilerim<{°"-"°}>. Samsung klavyesi ne de olsa🥺.

İyi okumalar!

______________________

Dokuzuncu Bölüm;

Jimin

Taehyung ile konuşmamın üstünden bir saat falan anca geçmişti. Evde oturuyordum. Bugün ona karşı utanıp,annemler geldi diyerek yalan söyleyip evden kaçmıştım. Ama annemler gelmemişti. Cidden,ben neden hala onlarla kalıyordum ki? Bu konuyu sonra annemler ile konuşacaktım.

Salonda telefona gömülmüş,internette vakit öldürüyordum. Evi temizlemiştim yani,aklıma yapacak başka bir şey de gelmemişti. İnstagramda Hoseok'un sayfası vardı ve çok iyiydi. Yemek tarifleri,vloglar,sayfa düzeni,cilt bakımı,glow-up,diyet ve egzersizler,giyim,kozmetik ne konu ararsan video çekiyordu. Youtube kanalına abone olmuştum. Yoongi ve Yoona'ya elimden hangisi gelirse yapmaya çalışacaktım.

Kapının çalma sesini duyunca ayağa kalkıp,kapıya gittim. Kapıyı açınca gördüğüm iki kişi içimi huzura boğmuştu. Yoongi eve girip yanağıma sevgi dolu bir öpücük koydu. Arkasından kapıyı kapatıp,kucağındaki Yoona'yı aldım. Gerçekten evlendirsek,Yoona'nın benim kızım olacağı düşüncesi çok güzeldi. Yoongi,montunu çıkarıp astı. Sonra bana dönüp,kucağımda duran minnoşun bebek mavisi ve beyaz olan montunu çıkarıp astı. Yerdeki çantasını alıp,salona geçti.

"Hoşgeldiniz,hayatım."dedim. Ona sarılarak. Bana sarılıp,saçıma hafif bir öpücük kondurdu.

"Hoşbulduk,güzelim. Eve gidecektim. Uğrayayım dedim." Başımı onaylarcasına salladım.

"Yemek yedin mi? Aç mısın? Ramen falan yapayım mı hemen?"dedim. Ona baktım. Hızlı konuşmama gülmüş ve ellerimi tutmuştu.

"Bebeğim,gerek yok. Aç değiliz. Sana birşey sormak için geldim."dedi. Gözlerimi yüzünde gezdirdim sorarcasına.

"Okulunun bitmesine,bir ay kaldı. Bilmiyorum,sana erken gelebilir ama benimle kalır mısın?" Yüzüne baktım. Çok fazla isterdim ama peki ya annemler?

"Annem ve babam-"

"Yaşın yirmi iki. Çocuk değilsin ya? Sor bir."demişti. Kıramamıştım. Elimdeki telefondan rehbere girip,annemin numarasını bulmuştum. Yoğun olma ihtimalleri yüksekti. Tanrım,şans verde,sevgilimin hevesini kursağında bırakmayayım.

'Valide aranıyor...📞'

"Alo? Oğlum?" Annemin sesini duyunca sevindim ve rahat bir nefes verdim.

"Nasılsın anneciğim? İşler nasıl?"

"İyiyim,kuzum. İşler iyi şükür. Bugün erken bitti."dedi. Alt dudağımı ısırdım.

"Anne sana bir şey demek istiyorum?"

"Söyle bebeğim. Dinliyorum."

"Benim bir erkek arkadaşım var. Bir haftadır sevgiliyiz."dedim hızlıca.

"Jimin... Oğl-"

"Kızdın mı?"

"Hayır,kuzum. Kocaman adam oldun,her halükârda kabullenmesemde. Erkek arkadaşın olması güzel. Zaten kırkı geçti yaşım."dedi sakince. Ağzım açık,gülüyordum.

"O zaman bir şey daha,onun bir kızı var,bir yaşında."

"NASIL YANİ?! KARISI MI VAR?!"dedi sinirlice.

"Anne hayır. Eşi ö-ölmüş. Ve inan bana beni çok seviyor." Karşı taraftan bir 'hmm' sesi geldi.

"Vah yavrucak! Küçücük yaşında öyle mi?"