He's My Bad Boy Husband | Book 1 | (JaDine)

Jadine 12

Chapter 12: [ Feelings.. ]

-

James Pov

Nandito kami ngayon, ang Reid-Lustre family ay nandito sa hospital, inaabangan namin yung resulta kung bakit ganun ang lagay ni Nadine kanina. Halos kabahan ako kanina sa kanya, hindi ko alam kung anong gagawin ko.

"Ano bang nang yare James kay Nadine? Parang kanina lang kausap ko siya ah!" Sabi ni Ate Lauren. Agad ko naman siyang hinila papalayo dun kayla mama.

"Ikaw ba nag sabi sa kanya?! Bakit mo naman sinabi sa kanya?!" Sinisigawan ko na siya, pero nalaman ko na lang nang sinampal niya ako.

"You hurting her heart. James, manhid ka ba? Hindi mo ba alam or hindi mo maramdaman yung feelings niya?! Oh your just stupid?! Hindi mo man lang malaman yung nararamdaman niya para sayo!"

Kanina pa ako nagu-guluhan eh, ano bang feelings yung pinag sasabi nila?

"A-ano bang ibig niyong sabihin? Anong feelings?" Tanong ko.

"Manhid ka talaga James! Hindi mo ba alam na may gusto siya sayo!"

"May gusto siya sayo!"

"May gusto siya sayo!"

"May gusto siya sayo!"

"Kung nag po-process pa rin yan sa utak mo, isipin mong mabuti at wag mong gamitin yang ka-tangahan mo ngayon! Inuuna mo kasi yung tenga mo kaysa sa puso at utak. Mag isa mong i-solve yan." Sabi niya at nalaman ko na lang na umalis siya at ako naka-nganga.

Umupo naman ako sa isang upuan, at napahilamos nang mukha. So, may gusto pala sa akin si Nadz kaya mainit yung ulo niya kanina, pero -- ano? Bakit hindi man lang siya umaamin.

-

Lauren's Pov

Nandito ako ngayon sa banyo ngayon, nung narinig ko kasi yung sakit ni Nadine, hindi ko alam kung paano nang yare yun at bakit ganun?! Hindi ba puwedeng wag na muna ngayon. -- Pero Joke lang, hindi naman malala yung sakit niya pero maagapan pa naman daw, may sakit siya sa puso, hindi siya puwedeng masaktan, yung parang bawal siyang mag hingalo, eh p-nyeta yung doctor na yun. Ayaw sabihin kung ano ang sakit, pero sabi niya daw, ang sakit niya ay maagapan kong lahat nang instruction nasusunod ni Nadine.

Bawal kabahan si Nadine, bawal siyang maraming ginagawa, parang dapat lagi siyang relax. At hindi rin daw siya puwedeng masaktan, eh p-nyeta kay James pa nga lang nasasaktan na siya eh! -,-

Naha-high blood tuloy ako. Maya't maya pinapasok na kami sa luob dahil gising na daw si Nadine, mabuti naman kung ganun.

Ako ang naunang pumasok at sumunod na sila, tumabi agad ako kay Nadine.

"Nadz, are you okay? May kailangan ka ba? Anong nangyare sayo? K ---"

"Okay na okay na po ako Ate Lau, maraming salamat na lang po." Ayan ang gusto ko kay Nadine eh, yung hindi na niya kailangan nang tulong namin, dahil kaya niya na ang sarili niya at lagi niyang pinapakita na malakas siya.

"Nadine, bukas pa lang uuwi na kayo sa pilipinas." - Mom & Dad

"NO!" Sigaw namin ni James.

"Why is that so?" Mom asked.

"Mom, hindi puwede. Basta, kailangan nilang mag stay nang matagal dito. At ako na muna ang pupunta sa pilipinas bago sila! May tatapusin lang ako." Sabi ko naman.

"What are you talking about?" Tanong nila.

"Basta! Ako na muna ang pupunta sa pilipinas, may tatapusin akong mission dun. Meron akong sasaktan dun, kasi h-nyeta yung babaeng yun eh. Wag kayong mag alala ma, babaeng hay-p yun! Promise." Sabi ko.

Awkward na tumango naman sila, lagot ka sa akin pag uwi ko. You better ready Ericka.

-

Nadine's Pov

Ano bang nang yare kanina? Parang magang-maga yung mata nila kanina, except James. Dahil blangko yung mga mata niya habang nakatingin sa akin.

"Maiwan na muna namin kayong dalawa." Sabi ni Ate Lauren at saka silang lumabas lahat at kaming dalawa na lang ni James ang naiwan dito.

Iniwas ko na lang yung tingin ko nung tumingin siya sa akin, naramdaman ko na lang na hinawakan niya yung chin ko at saka hinarap sa kanya, kaya awkward ko siyang tinignan sa mata.

"Why didn't you just say the truth?" Napakunot naman ang noo ko sa sinasabi niya.

"Ano namang sasabihin ko na totoo?" Tanong ko.

Linapit niya yung mukha niya sa akin at saka niya idinikit yung ilong niya sa ilong ko, yung puso ko. O///////////////O

"May gusto ka sa akin." Agad naman lumaki yung mata ko at saka ko siya tinulak.

"H-hindi ah, a-at sino namang ponsho pilato ang nag sabi sayo niyan ha?!" Sino ba nag sabi nun?!

Lumayo naman siya sa akin at tumalikod at nag lakad-lakad.

"What if I said, Si Ate Lauren ang nag sabi na may gusto ka sa akin? At talagang siya ang nauna ang naka-alam ah. Are you saying your feelings to Ate Lau, before your saying to the one you like?"

"Syempre hindi! Nahulaan niya l -- aysh." Nasapo ko naman yung noo ko, wala nasabi ko na.

Huminto naman siya at nung pagka-harap niya ngiting-ngiti siya at saka siya lumapit sa akin, nag taklob naman ako nang kumot.

"Ikaw ha, bakit hindi mo agad sa akin sinabi? Hindi mo rin naman kasi alam ang nararamdaman ko para sayo." Agad ko naman siyang tinignan.

Mag sa-salita na sana ako nang naunahan niya ako.

"Hindi mo ba alam na may gusto na ako sayo simula nung lumipat tayo sa hotel sa pinas, at hanggang ngayon, siguro malapit na malapit na akong ma-in love nang tuluyan sayo. 99% na lang eh. Okay na sana kaso bigla kang nag taray kaya naging 98% na lang. Pero ngayon na may sakit kaya kaya naawa ako sayo, naging 101% na yung mahal ko sayo." Agad ko naman pinahid yung luha ko sa pisnge at agad siyang pinalo.

"Oh? Bat ka umiiyak? Wag ka ngang umiiyak, pagalitan pa ako ni Ate Lauren sabihin na naman nun, 'sinaktan mo na naman ang puso ni nadine!' oh ngayon naman tumatawa ka. Baliw ka na ba?" Adik talaga tong si James.

"Ikaw, adik ka talaga. Kung ano-ano na lang nalalaman mo." Sabi ko, lumapit naman siya sa akin at tumabi.

"Nadya, I want you to know na, Mas Mahal pa kita sa sarili kong katawan." Agad naman akong tumawa at pinalo siya sa braso.

"No, I'm serious Nadine. I love you more than my life, I love you more than my handsome face and abs."

Ngumiti lang ako sa kanya, hinalikan naman niya ako sa noo.

"Ngayon, puwede na tayong gumawa nang anak diba? Gusto mo naman ako tapos gusto kita, oh diba?"

"Tse! Hindi porket alam mo na kailangan mo nang sabihin yan, psh."

"Oh edi wow." Tumawa na lang ako.

I miss his line, nakaka-miss yung yakap niya. Yung ngiti,jokes, lalong lalo na yung care niya sa akin.

"Wait me here, bibili ako nang pagkain mo. You need fruits, kausapin mo na muna sila Ate." Sabi niya at aalis na sana nang hinawakan ko yung kamay niya.

"No, stay here. Okay lang ako, busog pa naman ako eh. Sasabay na lang ako sayo kumain." Sabi ko naman.

"Are you sure?" I nodded, tumabi naman siya sa akin.

"Oh ano naman ang gagawin ko dito?" Tanong niya.

"Just stay here, but if you want to go out. It's okay."

Ngumiti lang siya sa akin at hinawakan yung buhok ko at tumabi sa hinihigaan ko saka siya humiga.

"Tabi na lang tayo matulog, mag pahinga ka na muna." Sabi niya at saka ako ni-yakap, ngumiti ako at ni-yakap rin siya.

Sana totoo na ito. Pero sana, wala akong sakit.