senseless feelings || katsudeku

身勝手 : 10

身勝手 : selfish

Yazarın Anlatımıyla

Katsuki bakışlarını kolundaki saate çevirdi.

"Saat sabahın dördü, neredesin Deku?"

Uyuyamıyordu. Ne kadar denese de uyuyamamıştı ve şu an sahile gelmişti. Dün yattıkları yerde uzanıyor, hayran kaldığı parlak yıldızları izliyordu. Bakışları yıldızlarda gezerken kayan bir yıldıza denk geldi bakışları. Aklına dün ki konuşmalar geliyordu. Soğuktan dolayı elleriyle kollarını ovmaya başladı. Ve tereddüt etse de gözlerini kapadı ve konuşmaya başladı.

"Deku geri dönsün."

Hayatından hiç böyle bir şey yapmamıştı. Bir yıldıza dilekte bulunmak mı? Onun için saçmalıktan ibaretti. Öylece bakışları yıldızlardayken yüzüne atılan bir şey ile gözlerini kapadı.

"KİMDİ O HAYSİYETSİ-"

Midoriya, yüzündeki soğuk bakışlarla onla bir süre bakıştıktan sonra arkasını döndü ve yanındaki lacivert gözlü gencin kolunu tutarak oradan uzaklaşmak için harekete geçti. Katsuki elindeki hırkaya baktıktan sonra ayağa kalkıp yeşil saçlı gencin bileğini yakaladı.

"Deku..."

Midoriya arkasını dönüp sarışına baktı.

"Evet?"

"Nereye?"

"Seni ilgilendirmiyor."

"Deku..."

Katsuki onu çekip kollarını beline sardı. Başını omzuna yasladığında Midoriya'nın gözleri şaşkınlıkla açıldı. Kolları istemsizce kalktığında kendini tuttu ve geri indirdi.

"Gitmesen?"

Akira onlara garip bakışlar atarken Deku kollarını kaldırıp Katsuki'nin göğsüne yerleştirdi ve onu kendisinden uzaklaştırdı.

"Üzgünüm, gitmeliyim. Sende bir düşün Kacchan, hareketlerinle söylediklerin o kadar çelişiyor ki... seni anlayamıyorum. Bana artık belirsizlikle gelme. Seni sevmiştim... ama sen istemedin. Şimdi senin için bir hiçim, sende benim hayatımda yoksun artık. Kacchan..."

Katsuki ona merakla bakarken Midoriya konuşma boyunca eğdiği başını göz yaşları arasında kaldırdı.

"Seni sevmekten nefret ediyorum."

Katsuki şok ve üzüntü içinde büyüttüğü gözlerle ona bakarken Midoriya Katsuki'nin elini tutup bileğinden ayırdı ve Akira'nın bileğini yeniden tutarak yürümeye başladı. Akira ne yapacağını bilemez halde onu takip etti. Katsuki onlar uzaklaşana kadar arkalarından şaşkınlıkla baktı. Hayatında ilk kez kalbi kırılmıştı, göz yaşları döküyordu. Midoriya'nın da farkı yoktu. İnci taneleri tek tek yanaklarından düşerken esen rüzgar onları yere düşmeden kurutuyor, ama her seferinde yerini yenisi alıyordu. Akira'yla beraber yürürlerken Akira onu tuttu ve kendine çevirip sarıldı. Midoriya bir süre bekledikten sonra kollarını Akira'nın beline sardı. Akira sessizce yeşil saçları okşarken Katsuki artık görünmeseler bile giden bedenlerin arkasından bakıyordu.

"Bu... kalbinin kırılması mı?"

Daha yeni tanıştığı 'kırgınlık' hissini hiç sevmemişti. Midoriya'ya karşı hissettiği duyguları sevmemesi gibi. Ama bu yine de onları hissetmediği anlamına gelmiyordu. Katsuki kumların üzerine oturup Midoriya'nın ona fırlattığı hırkayı giydi. Önceden giyildiği belli olan, sıcacık hırka kendisiyle beraber kalbini de ısıtıyordu. Üzerine çillinin kokusu sinmiş hırkayı üzerinden çıkarmadan saatlerce oturup bir yıldızlara, bir de denize baktı. Tatillerinin ikinci gecesi de böyle geçti. Araların da kilometreler varken aynı sahilde oturdular. Katsuki yalnızdı, Midoriya ise Akira'yla beraberdi. Akira otururken bacağına başını koymuş, kumların üzerine uzanıyordu. Akira da onun yumuşacık saçlarıyla oynuyor, bir şeyler sormamak için kendini tutuyordu. En sonunda tutamayarak konuştu.