キラー : killer
Yazarın Anlatımıyla
"Şunu fark ettim ki, konu sen olunca çok bencilim."
Midoriya'nın yanakları hiç olmadığı kadar kızarırken şaşkın şaşkın karşısındaki sarışına bakıyordu. Neredeyse onu tutup "Kacchan nerede? Ona ne yaptın?!" diye bağıracaktı. Katsuki baş parmağıyla hafifçe çilli yanağı okşadı. Midoriya hissettiği şeyin güzelliğiyle gülümsedi.
"Ama... seni çok fazla kırdım. Beni affedebilecek misin Deku- yani Izuku?"
"Bana Deku diye seslenmeye devam et, lütfen."
"Ne?"
"Hey, alıştım. Hem, sanki seviyorum."
Katsuki hafifçe tebessüm etti ve gözlerini kapadı.
"Beni, affedebilecek misin?"
"Kacchan, birini sevdiğinde; onun kötü yanlarına kör oluyorsun. Bunu çoktan anladım. Ben senin kötü yanlarına körüm Kacchan."
Katsuki hafifçe araladı kızıl gözlerini, ardından biraz daha yaklaştı çilliye. İkisinin dudakları arasında bir santimetre vardı. İkisinin de bakışları birbirinin dudaklarında geziyordu. Katsuki, Midoriya'nın yanağındaki baş parmağını dudağına değdirdi. İkisi de istiyordu bunu, biliyorlardı. Katsuki'nin baş parmağı bir süre kendisininkine oranla dolgun olan dudakta gezdi. Elini yavaşça çektikten sonra dudaklarını çillinin dudaklarına değdirdi. İkisinin de gözleri kapanırken Katsuki, dudaklarının arasına aldığı dudakların tadını çıkarıyor, sanki bu anı yıllardır bekliyormuş gibi özlemle hareket ediyordu. Çilli ise onun öpüşleri altında eziliyor, olabildiğince ayak uydurmaya çalışıyordu. Bu, Katsuki'nin umrunda değildi. Önceden hissettiği şeyler anlam kazanırken kendinden geçmiş gibiydi. Hayatındaki eksik renkler gözünde dolgunlukla canlanıyordu. İkisi nefes almak adına dudaklarını birbirlerinden ayırsalarda yakınlıklarını bozmadılar. İkisinin de aldığı nefes birbirlerinin yüzüne çarparken, Midoriya, Katsuki'nin hafifçe kızarmış yanakları karşısında şaşkınlığa uğradı. Katsuki elini çilli yanaktan indirdi ve gözlerini zümrüt renklere kenetledi.
"Kacchan..."
"Deku... Lütfen, lütfen beni sevmekten nefret etme."
Katsuki'nin inci taneleri başının üzerinde olduğu yastıkla teker teker buluşurken Midoriya sessizce onu izliyordu.
"Çünkü ben... hem sana hemde seni sevmeye âşıkmışım."
Midoriya şaşkınlığını belli ederek kırmızı gözlere bakıyor, bu anın bir rüya olmamasını diliyordu. Bir elini kaldırıp sarı saçlara götürdü. Alnına düşen saç tutamlarını geriye doğru tarayıp alnına ufak bir öpücük bıraktı.
"Seni sevmekten asla nefret etmedim Kacchan, ama biraz kırıl istedim... Çünkü sen beni çok kırmıştın..."
"Ne kadar olduğu umrumda değil, bütün parçaları toplayıp birleştireceğim Deku. Yeter ki bana bir şans ver."
Midoriya gülümsedi ve tuttuğu saçları bırakıp elini sarışının yanağına ilerletti. Zümrüt gözler, Katsuki'nin gözleri hariç bütün yüzünde gezdikten sonra sonunda göz göze gelmişlerdi.
"Sana bir şans daha vermeyi ne kadar istiyorum bilemezsin... beni kırma Kacchan, olur mu?"
Midoriya gerçekten yorulmuştu, birçok defa kırılmıştı ve korkuyordu. Bu sevginin boşa çıkmasından korkuyordu. Dayanamazdı, yapamazdı. Katsuki onu başıyla onaylayıp kendine çekti. Midoriya başını sarışının göğsüne yasladı ve bir elini onun beline sardı. Katsuki de kollarını kendisine oranla ufak bedene sardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
senseless feelings || katsudeku
Fanfiction"Seni sevmekten nefret ediyorum." Ve Katsuki çilli yüzünden yeni bir anlamlandıramadığı duygunun içinde bulmuştu kendisini, kırgınlık. Midoriya, ona önceden hissetmediği şeyler hissettiriyordu ve Katsuki bu durumdan memnun değildi. Tek istediği bu a...
