Scent Of My Memories (Complete)

Chapter 21

Someone's POV

I'm on my way to the church to do my duty as an acolyte. Yes, you read it right. I'm an altar server of God. He's the person that I idolize the most. Why not? He is almighty, the alpha and omega and most loving God of all.

Bukod sa masayang maging parte ng simbahan, ang aking pagiging akolito ay nagsisilbing kabayaran ko sa mga biyaya at mga mabubuting nagawa Niya sa akin.

Kung tutuosin ay maraming mga bagay na pwede kong gawin bilang sukli sa kabutihang ginagawa Niya pero mas pinili ko ang magserbisiyo sa simbahan.

Hindi lang masusuklian ko ang pagmamahal na binibigay Niya sa atin kundi paigtingin at palakasin ang pananampalaya natin sa Kaniya.

Minutes later, I arrived at the church. I park my bicycle in the bike stand near the convent. I ran towards our dressing room because the mass will start any moment now. I wear my uniform and get the handbell on the cabinet and move to the isle.

When I already position myself, someone caught my attention that makes me stare for a long time. I can feel from here that his aura is calm yet cold as an ice. The way he look straight on the front is intimidating like he's looking at something.

Hindi ko mawari kung ano ang rason kung bakit pakiramdam ko ay parang magkakilala na kami noon pa. Na parang matagal ko na siyang kasa-kasama.

Dahil sa malalim kong pag-iisip kay hindi ko namalayan na nakatingin na siya sa akin, dahilan upang matulos ako sa kinatatayuan ko.

His eyes... are different from each other.

Agad akong napaiwas ng tingin dahil do'n. Ang lamig ng kaniyang mga titig, idagdag pa ang magkaibang kulay ng kaniyang mga mata. Nakakakaba. Sana hindi niya ako nakita na nakatingin sa kaniya.

"Aeron, stand up straight. Our priest has arrive, be ready."

I straighten myself immediately as the bell sounded the place.

Let's serve and praise the lord.

Xenon's POV

I'm heading back to our house but my mind is still clouded of what the old lady said to me a while ago.

I'm still broken? But how?

Hindi ko na iniisip ang mga nangyari at karanasan ko sa nakaraan pero paano niya masabi-sabi na hindi pa ako buo?

Isa pa, anong sinasabi niya na araw at buwan? Magpaparamdam at magpapakita lang kung wala ako. Gulong-gulo ako ngayon. Ano bang nangyayari sa bu–

"Hoy bata! Mahuhulog ka sa imburnal!"

Napamulagat ako dahil sa pagsigaw ng isang tao at dali-daling iniwas ang bisikleta ko nang makita ko na malapit na pala akong mahulog sa butas.

"Ayos ka lang, bata?"

"O-opo. Ayos lang po ako."

"Sa susunod, mag-iingat ka. Marami nang nadisgrasiya sa imburnal na 'yan. Karamihan sa mga naaaksidente ay mga kagaya mong sumasakay sa bisikleta."

Napadako ang tingin ko sa butas. May kalaliman ito at siguradong pasok na pasok ako kung hindi ako sinigawan ng lalaki.

"Maraming salamat po. Mauuna na po ako sa inyo."

"Walang anuman. Basta tumingin sa ka dinadaan mo. Mahirap na baka sa ospital ang bagsak mo."

"Sige po."

Nagsimula na akong sumikad hanggang sa makarating na ako sa aking bahay.

Tahimik, walang katao-tao dahil mag-isa lamang ako ngayon. Hindi naman bago ito sa 'kin dahil naiintindihan ko sila. Ginagawa nila ito para sa mabuting kinabukasan ko.