"ေရွာင္က်န႔္ဦးနည္းနည္းၾကာသြားတယ္။"
"ရတယ္"
ေနာက္မွကားထဲဝင္လာတဲ့lucasဆိုတဲ့လူကိုစကား
ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာမိသည္၊ေရွာင္က်န့္ကိုရိုင္းတယ္လို့
ထင္ခ်င္ရင္ထင္ပါေစ။
"ေရွာင္က်န႔္အသက္ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ရိွၿပီလဲ။"
"20အင္းမွားလို့၊မနက္ျဖန္ဆို18ျပၫ့္ၿပီ၊ဒီမွာခင္ဗ်ားကားမေမာင္းနိုင္ေသးဘူးလား။"
"အာ...sorryေရွာင္က်န႔္၊ဦးကစပ္စုသလျိုဖစ္သြားတယ္။"
"သိရင္ၿပီးတာဘဲ၊အချုမန္ျမန္သာအိမ္ေရာက္ေအာင္
လိုက္ပို႔ပါေတာ့၊daddyဇက္ေတြနာကုန္ေတာ့မယ္။"
ကားေနာက္ခန္းမွာေရွာင္က်န႔္ပုခံုးကိုမွီၿပီးအိပ္ေမာက်ေနတဲ့daddyကိုၾကၫ့္ၿပီးစိတ္ပူရျပန္ၿပီ။
ပိုလြန္းတယ္ေျပာရင္လဲခံရမွာဘဲ၊daddyအတြက္
ေရွာင္က်န႔္ကအားလံုးကိုေက်ာခိုင္းခဲ့ရတာကို။
"xiao~အင္း"
"Daddy Daddyဘာလိုလို႔လဲ"
"ေရ~"
"အိမ္ေရာက္ေတာ့မယ္ခဏဘဲေစာင့္ေနာ္၊ခဏေလး
ဘဲေစာင့္ေနာ္၊အိမ္ေရာက္မွတိုက္မယ္။"
"lucasခင္ဗ်ားေမာင္းတာေနွးလိုက္တာ၊မေရာက္နိုင္
ေသးဘူးလား။"
"လမ္းထိပ္ကိုေရာက္ေတာ့မယ္၊ဒါနဲ့မင္းdaddyကေရဆာလို႔လား၊ဦးရဲ့ကားထဲမွာ...."
"ရတယ္မလိုဘူး။"
ရိေပၚကဘယ္လိုျဖစ္လို႔ဒီအရိုင္းတံုးေလးနဲ႔ေတြ့ခဲ့တာလဲေတာ့မသိ၊ေတာ့္ေတာ့ကိုဂ်စ္ကန္ကန္နိုင္လြန္းတယ္။
လမ္းထဲ၀င္လာလိုက္ေတာ့တစ္စြန္းတစ္စျမင္ေနရတဲ့ႏွစ္ထပ္အိမ္ျဖဴေလးေရ႔ွ၀င္ရပ္လိုက္သည္၊ဒီအိမ္
ေလးကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူးထင္ထားခဲ့တာ။
"ကဲ ေရာက္ၿပီနဲ့တူတယ္၊ဒီအိမ္ေကာဟုတ္ရဲ့လား
ဦးကမေရာက္တာၾကာေတာ့သိပ္မမွတ္မိေတာ့လို့။"
"မွန္တယ္ဒီအိမ္ဘဲ။"
ကားတံခါးကိုအရင္ဖြင့္လိုက္ၿပီးdaddyကိုေပြ့သြားရန္ျပင္မိသည္။
"ေရွာင္က်န႔္ႏိုင္ရဲ့လားဦးေပြ့ေပးရမလား။"
"မလိုဘူး"
