What Is Love Like?

ذهن خوان

❀Part3❀

کوکی

روی تخت درمانگاه نشسته بودم و عصبی پاهامو تکون میدادم. میگن باید به خاطر بالم تا سه روزه دیگه اینجا بمونم. با پوفی پتو رو روی سرم کشیدم که صدای گرم وی توی سالن پیچید:

"چیه نکنه از دوری من داری فنا میشی؟"

"اینجا چیکار میکنی؟"

حرفی نزد. سرمو از پتو بیرون کشیدم و دیدم که به دستش اشاره میکنه.

"میدونی یه عوضی دستمو بدجور سوزونده و باید درمانش میکردم"

با مسخرگی گفتم
"بیخیال! نکنه به اونم میگی زخم که بخاطرش اومدی اینجا؟! نهایت تا فردا ترمیم میشد"

روی تخت نشست
"نه دقیقا بخاطر این نیومدم. این فقط یه دلیله که بیام پیشت و ازت مواظبت کنم"
بعد احمقانه خندید.

به تاج تخت تکیه دادم. دستشو توی دستم گرفتم و انگشتامو روی زخمش کشیدم.

"نمیخواستم بهت آسیب بزنم تقصیر خودت شد. تو حق نداری وقتی دارم درد میکشم ولم کنی بری. برام مهم نیست یونگی باهام چیکار میکنه. اون پدرم، مادرم، برادرم، دوستم، معلمم، همه چیزه منه. خودم خوب میدونم میخواد بهم یاد بده و کمکم کنه که قوی تر بشم، با همه اینا یونگی هرگز جایگاه تورو توی قلبم نداره. فرقی نمیکنه چیکار میکنم یا چه حرفی میزنم تو همیشه باید کنار من باشی. تو تنها کسی هستی که خودم انتخاب کردم تا کنارم باشه. حق نداری روتو ازم برگردونی"

وی چند ثانیه مکث کرد و توی چشمام خیره شد بعد دستشو از دستم بیرون کشید و با مسخره بازی بحث رو پیچوند.

"هی! ترجیح میدم روزی یه وعده جزغاله ام کنی ولی دیگه این حرفارو نشنوم، وویی!"

سرشو به نشونه اینکه چندشش شده چندبار تکون داد و قیافه اشو درهم کرد. نتونستم بیشتر از این مقاومت کنم و در برابر دلقک بازی بیش از حدش خنده ام گرفت.

"خیله خب بس کن، مثلا یکم خواستم جدی باشم ها"

بعد از اینکه مطمئن شد به حد کافی مسخره بازی دراورده بهم نزدیک تر شد، دستشو دو طرف بدنم گذاشت و روم خیمه زد. به ورودی سالن نگاه کردم که یه وقت کسی تو نیاد. وی سرمو به سمت خودش برگردوند و مجبورم کرد تو چشماش نگاه کنم.

"با اینکه سوزوندیم اما خودت خوب میدونستی که تمام مسیر حواسم بهت بود، مگه نه؟"

وی ابروهاشو داد بالا تا جوابی که خودش میدونست رو از زیر زبونم بیرون بکشه. بدون اینکه لبامو حرکت بدم با اوهومی جوابشو دادم. وی نیشخند زد، سرشو نزدیک تر کرد و شمرده شمرده حرف زد.