FALLING INLOVE WITH MY BESTFRIEND( Completed)

Part 29

Nagising ako na may humahaplos sa pisnge ko, ang familiar na pabango ay naamoy ko nanaman pilit kong iminumulat ang mga mata ko para tingnan kung sino ang lalaking nakaupo sa tabi ko, hindi ko siya gaanong makita dahil madilim sa kwarto ko tanging sinag lang ng buwan ang nag sisilbing liwanag, nang maaninag ko ang kanyang mukha, mukha ni ck ang nakikita ko, maybe I miss him so much, kaya napapanaginipan ko siya ngayon, tumulo ang mga luha sa pisnge ko agad naman niya itong pinunasan, panaginip ba ito? bakit parang totoo, kung panaginip man ito ay ayaw ko ng magising, maybe he know that I've been through a lot kaya dinalaw niya ako sa panaginip ko

"C-ck, I miss you" naramdaman ko ang paghalik niya saaking noo bago ako makatulog ulit

Nagising ako nang sobrang sakit ng ulo ko, argh kaya ayaw kong umiinom e, wala sa sarili akong napahawak sa noo ko naalala ko nanaman yung napanaginipan ko kagabi, parang totoong nangyari hanggang ngayon nararamdaman ko parin yung pag dampi ng kanyang mga labi sa noo ko, hanggang sa pagligo ko ay iyon parin ang nasa isip ko, kahit kumakain ako ay iniisip ko parin iyon

"Ara" napalingon ako kay kuya nang pisilin niya ang pisnge ko  "kanina pa kita tinatawag, do you have a problem? Mabilis naman akong umiling sa tanong niya

"Wala naman kuya may iniisip lang ako"  he nodded, kanina ko pa napapansin na pinagang kagat niya ang labi niya, I know him, he always do that when he's nervous

"I have something to tell you" kumunot ang noo ko. Hindi siya mapakali. Pilit niyang binubuka ang bibig niya pero parang may pumipigil sakanya

"What is it?" I asked while eating, nilingon ko siya nang hindi parin siya nagsasalita, pero lumagpas ang tingin ko sakanya at napatingin sa taong nakatayo sa likod niya nabitawan ko ang kutyara na hawak ko dahil sa panginginig ng kamay ko, nagbara ang lalamunan ko at unti unting namuo ang mga luha ko , I-it can't be. H-how? Why?. Am I dreaming again?

"Ara" his husky voice made my heart beat fast, h-how come?, There are so many questions in my mind but no words come out to my mouth, Lumapit siya saakin at tinangkang hawakan ako ngunit mabilis akong umiwas, maybe I am too shocked nakita ko ang takot sa mga mata niya

"I'm sorry" he said in a low voice, namula ang mga mata niyang mapupungay, matured na ang itsura niya ngayon lumaki ang kanyang katawan, lumapit siya ulit saakin at mahigpit akong niyakap, I stiffened I can't move, I miss him so much but now that he's here, I can't move, I can't speak. What's wrong with me?.

"H-how?" Namamaos at pabulong kong tanong "I thought you are—

"Dead?" Kinalas niya ang yakap niya at tumingin saakin  "I'm not dead Ara, I'll explain everything to you" I just nodded, halo halong emotion ang nararamdaman ko, hindi ko alam kung iiyak ako or what. Naguguluhan ako.

"Eat your food first" hindi ako kumibo at nakatitig lang sakanya, hindi parin talaga ako makapaniwala, totoo ba to?, Nang mapansin niya na wala akong balak kumibo iginaya na niya ako paupo sa upuan ko, wala naman akong nagawa at umupo nalang din, wala parin ako sa sarili habang nag kakain I heard him chuckled kaya napatingin ako sakanya. Nakaupo siya sa harapan ko at pinapanuod lang akong kumain.

"W-why?" Ngumiti siya at napailing

"Nothing" he said trying to prevent his smile

Nang matapos akong kumain ay pumunta kami sa living room para pakinggan ang kung ano mang explanation niya

" First, I'm alive, Nong sumabog yung ireplano hindi ako nakasakay don, dahil hindi ako pumayag na umalis hanggat hindi ako nakakasigurado na maayos ka" tahimik lang akong nakikinig habang nag kukwento siya

"Pinalabas namin na patay na ako because of those people na gustong pumatay sayo"  kumunot naman ang noo ko as far as I know wala namang akong nakakaaway na ganon katindi ang galit para ipapatay ako

"Sinong gustong ipapatay ako?" hindi ko napigilang itanong

"It's jenalyn and tita lyra" so hindi lang pala nila gustong makuha ang company namin gusto pa pala nila akong ipapatay! I didn't know na ganon katindi ang galit nila sakin to the point na gusto nila akong ipapatay.

Mabait naman si tita lyra before, she used to be a good friend of my mother she is also the one who motivate my mother to achieve her dreams, I don't know kung bakit siya nagbago, kung bakit sobrang tagal na nilang magkaibigan ay nagawa pa niyang lokohin at nakawan si mommy and worst gusto pa niya akong ipapatay.

"Palagi kitang binabantayan" napaiwas siya ng tingin at dumiretso siyang upo, nakatitig siya ngayon sa tv namin na nakapatay  "It's hard, seeing you cry, It's so damn.... hard, that I can't do anything, I can't hug you, I can't go to you and say that I'm here, I can't even show myself to you, I-I ca——I'm sorry Ara"  napayuko sya at hindi siya makatingin saakin "I'm sorry for being coward, I'm just afraid that when I show myself to you at malaman nila na buhay ako, baka ipapatay ka nanaman ni jenalyn, and I don't want that, hindi ko kayang makita na may nakatutok nanamang baril sayo, I don't want to lose you. I can't...live without you, you're my life and I will do everything just to make sure that you're safe." hindi ko na napigilan ang mga luha kong tumulo humarap siya saakin at pinahid ang mga luha ko sa pisnge.   "I'm sorry" bulong niya at hinalikan ako sa noo

"It's not your fault" he hugged me and I hugged him back. I remembered the day that we are happy. I wish everything will back to normal.