twenty eight weeks of moving on (Her POV)

week four

♪♪

"it's not that i dont feel the pain, it's just im not afraid of hurting anymore."

-Last Hope by: Paramore

♪♪

***some part of me already knew that you're aint coming back anymore, pero wala! umaasa at umaasa pa din ako. tama nga sila, "sometimes its hard to accept what your mind already knows." masakit mang tanggapin pero dapat, masakit mang isipin pero kailangan. i miss us being together, namimiss mo din ba ako? kasi ako sobrang miss na kita. im longing for you.***

----

(present Day)

"astrid eto suotin mo oh.. tapos samahan mo din ng ngiti."

"satingin mo ba tama tong ginagawa ko?"

"oo naman. trust me. so paano? i'll wait for you outside."

tumango lang ako. sinusubukan kong ibalik yung ngiti na nawala saakin nung araw na iniwan mo ako. sabi saakin ni andrei na hindi ko daw kailangang magmukmok at magpakadepress, dapat daw magpaganda at mag-ayos ako para pag bumalik ka na saakin ay paniguradong maganda ako.

habang iniisa-isa ko yung mga damit ko nakita ko ung couple shirt natin. naala ko bigla yung unang beses na nag-away tayo.

(flashback)

"miss zaldriaga!"

"zaldriaga!"

"ZALDRIAGA!"

"OH?" anak ng -- sino ba to?

"kung matutulog ka sa klase ko umuwi ka nalang." shoot. it my physics teacher. si miss sungit HALA? NASIGAWAN KO PA. 

"aa.. ee.. kasi po.. ahhhhhh" may pa hawak hawak ako ng ulo. its time to spill out my talent in acting. nyehehe. "masakit po yung ulo ko kaya nakayuko ako."

"then you should visit the clinic" oh dba.. sabi naman sainyo ee magaling ako umacting.

patayo na ako ng may pahabol pang sinabi si mam.

"samahan mo nga si miss zaldriaga."

"ay nako. hi-hindi na po mam. kaya ko na po."

"no! sasamahan na kita kapatid." kapatid? nilingon ko kung sino yung nagsalita. and guess who? yes its him! SI KAPATID.