Midas' Touch [COMPLETED]

Chapter 38

"Midas! I'm done with the scale drawings!"

Tumakbo si Kalonice patungo sa kinaroroonan ni Midas. Tumigil ito sa pakikipag-usap sa kapwa engineer at siya'y nilingon.

"Let's talk again together," aniya at sila'y tinalikuran. Lumapit siya kay Kalonice na may dalang folder. Inabot niya ito sa kaniya na kaniya namang tinanggap. He opened it.

"Also, this is the blueprint for the house's electrical system,"

Binuklat niya ang nakarolyong papel upang ipakita ito kay Midas.

"You can talk to the electrical engineer for that. These scales are good. This will make the construction smooth. Thanks, baby,"

Midas pulled her for a kiss. Ngumiti si Kalonice at tumango. "I'll talk to him na. See you later!" Paalam niya at dinala ang blueprint sa electrical engineer.

Dinala ni Midas ang folder sa kaniyang tent at ito'y pinag-aralan. Pasulyap-sulyap siya kay Kalonice at sa kausap nitong engineer. Masyado itong nakadikit kay Kalonice na pasimple naman siyang iniiwasan, ngunit siya naman ang lumalapit. He intentionally makes their skin contact, at naiinis si Midas sa kaniyang kamanyakan.

"Uhhm, and then..."

Napasinghap si Kalonice nang agawin ni Midas ang blueprint sa kaniya. He stood between them as he glare at his servant. "So, this is the fucking blueprint for the fucking electric system, fucking engineer. Fucking listen to me or you will lose your fucking job if you harrass my girl again. Do you hear me clear!?"

"M-Midas..."

Yumuko agad ang engineer. "I-I'm sorry, Sir. I'm sorry."

"Get the fuck out of here!" Itinulak siya ni Midas. Kumapit si Kalonice sa kaniyang braso at siya'y hinila-hila.

"I will crush his head using a mason next time," gigil nitong sambit at tiningnan si Kalonice.

"I am fine. But thank you. You saved me. Kanina pa ako naiirita sa kaniya pero nagpipigil lang ako."

"And why? You should have scolded him. You have the power. You can fire him if you want. Next time anyone harrasses you here, they won't come out of here alive. Isasama ko sila sa semento at gagawing pader!" Pagpupuyos ni Midas sa galit at siya'y hinila papunta sa kaniyang tent. Tawang-tawa naman si Kalonice sa kaniyang sinabi.

"G-Grabe ka naman. Paano na lang kung gumuho o nabutas 'yung pader? May makikita silang titan sa loob," bungisngis ni Kalonice. Nagsalubong ang lalo ang mga kilay ni Midas.

"Titan? What titan!?"

"Huwag kang sumigaw! Titan! 'Yung nasa anime na pinapanood ko. Crush ko nga doon si Levi, eh. Parehas kasi kayo madalas. Masungit tapos blunt. You're my own kind of Levi Ackerman, Midas!"

Nairita lalo si Midas. "Fucking anime. They are cartoons! And who's that Levi? Who's that Levi, huh? He's not alive like me! He's just a cartoon! I'm not Levi! I'm Larzen, Midas! Don't compare me to that cartoon!"

Padabog siyang umupo sa kaniyang upuan at halos mapunit na ang papel nang ilipat niya ang pahina nito. Niyakap siya ni Kalonice mula sa likod. "Huwag ka nang magalit. Mas mahal naman kita kesa kay Daddy Levi, eh," aniya at hinalikan sa pisngi si Midas.

Bumaling ito sa kaniya. Natigilan si Kalonice aat naguguluhan siyang tiningnan. Hindi natuwa si Midas sa sinabi niya.

"Daddy? Really? You call a cartoon 'Daddy'?" Isinarado niya ang folder, nagtitimpi.

"It pisses me off to think that you call that cartoon a Daddy too! A cartoon, what the fuck? Daddy? DADDY!? Who the fuck is that Daddy Levi---hmmm..."

Kalonice silenced him with a kiss. Agad na nawala ang kaniyang galit, inis, at pagkairita. Midas slided down the chair a little at tumingala kay Kalonice. Ngumiti si Kalonice at pinagpatuloy ang paghalik sa kaniyang labi. His phone went on and vibrated. Napatingin doon si Kalonice. Natigilan siya nang makitang tumatawag si Jarrah.

"Midas?"

"Hmmm?"

Kumurap siya, pero si Jarrah talaga iyon base pa lamang sa pangalang lumabas. Tumingin siya kay Midas at lumayo. "Si Jarrah, tumatawag sa iyo,"

Sandaling natigilan si Midas bago umayos ng upo at hinanap ang cellphone sinagot niya agad ito habang hindi makatingin kay Kalonice.

"Hello, Jarrah?"

[Hello, baby! I'm here now. Where are you? I just landed!]

"W-What? Y-You are here?" Nanlamig si Midas.

Jarrah used to visit him before, pero never itong nalaman ni Kalonice. Mukhang ngayon pa lang dahil nakita ni Kalonice.

"Nandito na daw siya? Halika, sunduin na natin siya sa Airport!" Masayang sambit ni Kalonice na siyang nagpagulat kay Midas.

[I told her that I will be there. I will attend a fashion show there so... Guess that saved you?] Mahina itong tumawa. Bahagyang nakahinga ng maluwag si Midas. Buong akala niya ay mahuhuli na sila sa akto. Kalonice didn't seem to know anything about their affair though, which is better.

"Sure, sure. We'll fetch you. Be there in 30 minutes."

[Okay, bye. I love you, baby!]

And their call ended.

Umalis agad sila para puntahan si Jarrah. Kalonice was so excited. Months before Jarrah accepted an interview where she cleared everything to them. She publicly asked for forgiveness to Kalonice and admitted her wrong. It drew them closer. Jarrah was so nice to her. Ito na ata ang pinakauna niyang bff.

"Jarrah!"

"Kally!"

They called to each other and shared a hug. Tumingin si Jarrah kay Midas. She winked at him bago sila kumalas sa yakap. Midas opened the door for her. Pumasok siya sa loob. Tinabihan na din siya ni Kalonice sa back seat. And together, they tease Midas for being the 'driver'.

"What about the construction? Hindi pa ata tapos ang shift niyo today. Nakakahiya naman sa workers. Inuna niyo pa ako," ani Jarrah at mahinang tumawa.

"Let's drop her to our house muna, Midas, then finish our shift today early. What do you think?" Suhestiyon ni Kalonice at niyakap mula sa likod si Midas. Patagong umikot ang mga mata ni Jarrah.

"Okay." Tipid na tugon ni Midas. Sinulyapan niya si Jarrah sa rear mirror at nahuli itong nakatingin din roon. She smiled. Umiwas agad siya ng tingin.

He's feeling paranoid. He feels like in just wrong move, Kalonice will figure it out. He's still not done with his revenge. Hindi pa sapat ang lahat.

"See you later again, Jarrah! Bye!" Kaway ni Kalonice sa kaniya. Jarrah flashes a sweet smile at kumaway din. Nang sila'y makalayo ay doon na siya muling umirap. Pumasok siya sa loob ng kanilang bahay.

"Right. Time for the show." She smirks and headed to the kitchen.



Katulad ng napag-usapan, maagang natapos sina Kalonice at Midas. Usually ay humihinto sila every 5pm. Now, they ended their shift by 4pm and their workers are somehow thankful for it.

Binuksan ni Kalonice ang pinto. Natigilan siya nang bumalandra ang mga birthday decorations sa kanila. Lumabas si Jarrah mula sa kusina. Nanlaki ang kaniyang mga mata. Nagmamadali itong bumalik sa loob, kinuha ang binili niyang cake, mas lalong ginulo ang kusina, saka lumabas nang may malapad na ngiti sabay sabing, "Happy birthday, Midas!"

Kalonice's eyes widened, and so Midas'. She turned to Midas na nabigla rin.

"B-Birthday mo ngayon?"

She did not know, and he didn't know when was her birthday too either before. Kung hindi lang siya tinawagan ng mga magulang upang batiin si Kalonice ay hindi niya malalaman. They celebrated it, however, Kalonice forgot to ask about his.

"You did not know, Kalonice?" Jarrah acted surprised. "You've been living together and all, but you did not know when was his birthday!?"

Walang lumabas sa bibig ni Kalonice. Nakatulala lamang siya kay Midas na hindi malaman ang gagawin. Tumingin siya kay Jarrah.

She mumbled, "I-I thought you knew so I went here to celebrate with you two..."

Umiling si Kalonice. Pagkatapos ay ngumiti siya. "No, it's okay. Hindi ko din naman kasi naitanong sa kaniya. Hindi niya nga rin alam ang birthday ko noon. I'm sorry, Midas." Napakamot siya sa batok at awkward na tumawa.

Pekeng ngumiti si Jarrah.

'God, she's so naive and dumb,' she says on the back of her mind.

"I-It's okay. Thank you." Midas hugged her and kissed her in front of Jarrah. Humigpit ang pagkakahawak nito sa cake pero pinanatili niya ang ngiti sa kaniyang mga labi.

"So, let's go and have fun!" Aniya at ibinigay ang cake kay Midas. Kalonice sings the Happy Birthday song to him sweetly.

Midas kept his eyes on Kalonice, watching her sing, and when she said it's time for him to wish, he closes his eyes and wish, 'I wish to live with Kalonice for the rest of my life,', and blows the candles.

"Yey! Happy 24th birthday again!" The girls clapped. Jarrah invited them to the messy kitchen.

Ngayon ay tatandaan na ni Kalonice ang araw na ito. October 17, that's his birth day.

"Oh, I'm sorry. I'm sorry, I messed with your kitchen. Wait a second, I will clean here,"

"Tulungan na kita." Presinta ni Kalonice at kinuha ang dustpan at walis.

"You cooked all of this?" tanong ni Midas habang nakatingin sa mga pagkaing nasa mesa. Tumingin si Jarrah sa kaniya.

"Hmmm, yes. I don't think it tastes good since I am not a good cook," at mahina siyang tumawa.

The truth is, she ordered it all from a restaurant, placed it to the plates and threw the evidences even the receipts.

Nang matapos sa paglilinis ay nagsimula na silang kumain. Sarap na sarap si Kalonice at pinuri-puri si Jarrah dahil sa galing niya sa pagluluto. Tahimik lang si Midas.

They talked until night. To make it better, naglabas ng alak si Jarrah. She put a pill in Kalonice's bottle secretly at ito'y inabot sa kaniya. They shared a toast at tinungga ang bote ng alak. Ngiting-ngiti naman si Jarrah habang hinihintay niyang makatulog si Kalonice. Alam ni Midas ang kaniyang ginawa kaya inakyat na niya si Kalonice sa itaas at inihiga sa kanilang kama.

Yumakap si Jarrah mula sa kaniyang likod, not minding Kalonice that was sleeping just right after them.

"It's my turn to have your attention. My turn, Midas. My turn."

"Jarrah, I'm tired. Pwede bang bukas na lang?"

Lumuwag ang yakap nito. "Midas, I waited. Days, weeks, months. Hindi mo man lang ba ako pagbibigyan, baby?" Paglalambing nito at hinalik-halikan siya sa leeg. Umikot ang mga mata ni Midas at wala nang nagawa.

They made out beside Kalonice as she sleeps. Tuwang-tuwa naman si Jarrah at sa loob-loob ay tinatawan na si Kalonice na nasa tabi niya lamang.


Kinabukasan ay nagpaalam si Jarrah dahil pupunta na ito sa venue.

"Midas, pakihatid naman si Jarrah. Huwag mo na siyang pag-taxi-hin. Iwan mo na lang ako sa site tapos hintayin kita, okay?" Ngiti ni Kalonice. Napatingin si Midas sa kaniya, bago kay Jarrah na nasorpresa pero masaya.

"No, it's okay. Nakakahiya naman," tanggi niya pero sa loob-loob ay gustong-gusto niya ang ideyang iyon.

"Hayaan mo na. Nandito ka na din naman sa kotse, magpahatid ka na kay Midas para tuluy-tuloy ang byahe mo," Kalonice insisted kaya wala nang nagawa pa si Jarrah at pumayag na lang.

"Ingat, Daddy," ani Kalonice at hinalikan sa labi si Midas bago siya bumaba. She waved her hand at them. Jarrah watch her went inside the site.

"She's so easy, baby," she chuckled at lumipat sa passengers seat.

And before Jarrah went out of his car, she made out with him first as her 'charm' so she could execute her walk later. Siya naman lagi ang nagdadala sa mga fashion shows. She's the best. People are there for her, she thinks so.


~

"I'm so tired..."

Ibinagsak ni Midas ang kaniyang katawan sa kama. Jarrah is gone. Inihatid na nila ito kanina pa sa Airport. Pagkatapos ay nag-date sila ni Kalonice. He's beaten up.

Nilingon siya ni Kalonice. Tinapos niya muna ang pagbibihis bago siya nilapitan. Sumampa siya sa likod niya at hinilot ang kaniyang likuran. Napaungol si Midas at ipinikit ang mga mata.

"That's so good... Hmmmm, Kalonice..."

Napangiti si Kalonice at ipinagpatuloy ang ginagawa. Midas took his shirt off to feel her warm hands even more. Napansin ni Kalonice na nakatulog na siya kaya tumigil na siya sa pagmamasahe at tumabi kay Midas. Hinalikan niya siya sa noo bago sa pisngi at sa kaniyang labi.

"Good night, Midas. I love you," she softly whispered with a smile before sleeping.

***

"This is better than I expected!" Mr. Cayman exclaimed as he walk around the finished mansion. Malapad na ngumiti si Kalonice sa kaniya. Wala namang naging reaksyon si Midas. Parang wala lang dito ang gawa. Ang mahalaga sa kaniya ay tapos na sila at makakauwi na sa kanilang pamilya.

"Thank you, Ms. Montecristo and Mr. Yzaguirre. This is so good!"

"Yeah, yeah. Welcome." Walang ganang sabi ni Midas at tinanggap ang pakikipagkamay niya. Ganun din si Kalonice na galak na galak.

"Finally! We're going back home!" Masayang sigaw ni Kalonice at itinaas ang mga kamay nang sila'y makauwi. Tumawa si Midas at siya'y niyakap.

"Yeah. We're going back home." Their bodies gently sways. Hinawakan ni Kalonice ang mga kamay niyang nakayakap sa kaniya.

"Someday, I hope we will be the ones who will build our own home too. We will work really hard during work days, and by Saturday and Sunday, we will play with our children with no interruptions. What do you think, Midas?"

"I'm looking after that. We are all nothing but plans and promises. Hindi pa din tayo official until now,"

Malakas na tumawa si Kalonice at siya'y hinarap. "Hmmm! Soon. Soon, Daddy. Soon."

Ngumisi si Midas at siya'y hinalikan. Umiwas agad si Kalonice. "Nah-uh. I know where this is going. Male-late tayo sa flight natin, Daddy. I miss my siblings so bad. Umuwi na tayo, please?" She pouted. Nanggigigil si Midas.

"Sure, baby doll,"

They kissed once again before going upstairs and took their luggages. They safely landed in New York. Wala silang sinabi na uuwi sila para surprise.

"Wear this. It's cold,"

Ipinulupot ni Midas ang scarf sa leeg ni Kalonice. Sinuotan niya rin ito ng gloves. It's December's winter and there are snow everywhere. They called a cab and went inside. Midas hugged Kalonice to keep her warm.

"Hindi kaya atakihin sa puso sina Tita kapag nakita tayo?" pag-aalala ni Kalonice.

Natawa si Midas. "I'm prepared to call 911---" Hinampas agad siya ni Kalonice nang pabiro.

Midas paid the driver with an extra $500 as an advance Christmas gift. The guards opened the gates for the two of them at binuhat ang kanilang mga maleta. They went inside. Umakyat sila sa taas. They checked their siblings. Kalonice went to her siblings at si Midas naman ay sa kaniyang mga kapatid. He hugged each of them and kissed them one after another at hindi na sila ginising pa. Lumipat aiya sa kwarto ni Contessa.

"You're so big now, my Princess. Ah, I missed you so much!" Panggigigil niya at dahan-dahang binuhat si Contessa na dalawang taon na ang edad.

Pinaulanan niya ito ng mga halik sa pisngi. She moaned at nag-inat. He never expected that Contessa will grew up this fast. Parang noong isang araw lang sila huling nagkita. Her legs are long, she's a bit chubby and so cute. Napakahaba din ng maalon-alon nitong buhok. Indeed, having a sister is a blessing.

Lumabas siya dala ang kapatid. Nagkasalubong sila ni Kalonice. "Hey, look at Contessa. She's so big now," mahinang tawag niya sa kaniya. Sabik na lumapit si Kalonice sa kaniya at tiningnan si Contessa.

"Ang ganda na niya lalo. Ang cute-cute!" Mahina niyang pinisil ang matambok na pisngi ni Contessa at hinalikan siya sa pisngi.

Pumasok sila sa kwarto ni Midas. He opened the heater kaya nagpalit na sila ng damit. Itinabi nila sa kanilang gitna si Contessa sa kama.

"Are you still feeling cold?" Midas to Kalonice.

She shook her head. "Tama lang," aniya. Hinawakan niya ang kamay ni Contessa. Napakalambot nito.

"Gusto ko din ng madaming babies, Midas. Mas gusto ko ng anak na lalaki," himig niya na may matamis na ngiti sa labi.

"I want baby girls more than baby boys. Why not want a baby girl? Most moms wants a girl than a boy," pagtataka ni Midas.

She look straight in his eyes. "Because I know the consequences of being one. Too dangerous, too scary,"

And Midas easily get what she means.

"I will teach my sons to be strong, I will teach them to be a man. They will respect girls, any girls, and would never hurt them. I will teach them to understand them, I will teach them the different kinds of girls there us, who to avoid, who to blend with, and everything. I will teach them to be respectful to others, I will teach them to bow to others whether the person is poor or richer than them. I will tell which people that don't deserve their pity and mercy. I will teach them to be kind, considerate, and good, but I will also teach them who to fight against and when. I won't raise a loser. All of them will be winners with countless loses and defeats before they raise their trophies. That's the motherhood I want to be. I want boys more. But it doesn't mean I don't want a girl,"

Pinunasan ni Midas ang kaniyang mga luha. "I will protect our future daughter, don't worry. I will teach them to protect themselves, and kill a bitch if needed. No man would wver dare to lay a finger on her. Dadaan muna sila sa akin bago nila mahawakan ang prinsesa natin."

Napangiti si Kalonice at tumango. They shared a kiss at niyakap ang isa't isa.


Humikab si Larry at lumabas ng kanilang kwarto ni Gwynedd. Wala na ang kaniyang asawa nang siya'y magising. Naabutan niya itong nakaupo sa swing na nasa front lawn nila. Nilapitan niya ito.

"My Queen, good morning~" bati niya dito at pasorpresang hinalikan sa labi. Sinamaan siya nito ng tingin.

"Ang baho ng hininga mo! You're gross and disgusting, Larry!"

"ACK!" Napahawak sa dibdib si Larry at umatras na animo'y nasaksak sa puso.

"B-But I just brushed my mouth!?"

"Mag-toothbrush ka ulit. Layuan mo ako baka sipain kita. Don't piss me off!"

"Okay, okay! I'm sorry na agad! Sorry! Magtu-toothbrush na ulit ako!" Suko ni Larry at kumaripas ng takbo pabalik sa itaas. Mabilis siyang nag-toothbrush. Nagmumog din siya ng makailang ulit bago nagmamadaling lumabas. Naabutan niya ang mga bata na gising na din.

"Good morning, Daddy!"

"Good morning po, Tito."

He smiled at them. "Good morning too, Darlings!"

"Where's Contessa? Is she awake too?" Tanong niya. Maaga itong natulog kahapon. She was being grumpy all day at nagtatampo sa kanilang lahat dahil hindi nasunod ang gusto kaya ayon, nagkulong sa kaniyang kwarto at hindi na lumabas. Tulog na pala. She even missed her dinner. Malamang ay gutom na gutom na ito.

"I dunno," hikab ni Larzo na nakaakbay kay Laryen na nakapikit pa. Binatukan ni Lareon ang kapatid upang magising ito.

"Huh!? Where!? Where are the zombies!?" Anito at tumingin-tingin sa paligid.

"YOU ARE the zombie," panunuya ni Ali na nakangisi. Tumawa na lamang sina Larry.

"All right, let's call Contessa later. Come, come. Breakfast time. Let's go,"

Pinauna niya ang mga ito at sila'y bumaba. Gwynedd is already in her place, watching the maids prepare their breakfast. She frowned when the maid served her vegetables and fruits.

"Again!?"

"Ah-eh, Love, need mong kainin 'yan para healthy kayo ni Baby natin," mahinahong sabi ni Larry at umupo sa kaniyang pwesto.

"But I want meat! I am not a vegetarian, Yzaguirre! Do I look like some kind of herbivore to eat these grasses!?"

"H-Honey, calm down. Calm down, okay? Pero sabi ng doctor healthy foods daw---"

"I'm feeling sick from eating them!" Ipinadyak ni Gwynedd ang mga paa. Napakamot sa ulo ang quintuplet. Ganito na lamang lagi ang eksena tuwing umaga, hapon, at gabi kapag kainan na. Ayaw kasi siyang pagbigyan ni Larry sa gusto nitong kainin. Lagi tuloy masama ang loob.

"Sweetie, please understand. Para sa inyo ito ni Baby. Come on, eat them na, please? I love you---"

"Hindi ako mabubusog ng 'I love you' mo. I want meat! M-E-A-T, MEAT!" Larry sighs.

"Still a no. Eat veggies, Gwynedd. Let's not fight in front of the kids," kalmado niyang tugon at sinimulan ang pagkain. Hindi naman makapaniwala si Gwynedd.

Puno ng sama ng loob niyang kinain ang nasa kaniyang harapan. Larry sighed again. He tried touching her pero umiwas ito. She's seven months pregnant. Kaya napakahigpit ni Larry sa mga kinakain niya. Puro vegetables at fruits lang talaga and doctor-approved drinks. Hindi ito kumakain ng iba bukod sa mga gusto ni Larry. He even hired a cook for her para mas mapanatag ang loob niya sa mga kakainin nito.

"I wish Larzen is here to side me," her boice cracked. Bumigat ang loob ni Larry at hindi magawang makakain. Kahit noong ipinagbubuntis niya si Contessa at ang quin ay si Larzen ang kakampi niya laban sa ama na puro prutas at vegetables lang ang ipinapakain sa kaniya. He will secretly sneak foods that his father forbids just for his mother para hindi ito magalit.

Kahapon naman, kaya nagtampo si Contessa ay nalaman ni Larry na binigyan niya ng karne si Gwynedd. Before they are called for lunch, she sneak a huge piece of fried chicken and went to her mother para ibigay ito sa kaniya. They hide in the bathroom at doon inubos ang fried chicken. Sadly, Larry caught them on act. He refused to buy the toy she wanted so she became grumpy at nagtampo sa ama.

Hinayaan na lamang ni Larry ang asawa. Alam niyang lilipas rin iyon at siya naman ang maglalambing. Mood swings. Kabisado na niya ang pagbubuntis ni Gwynedd. Wala rin itong magagawa laban sa kaniya.

"Why is Mom crying?" Entrada ni Mjdas habang buhat ang bahong ligo na si Contessa. Napatingin ang lahat sa kaniya, sa kanila.

"Ate?"

"LARZEN!?"

"Surprise!" sabi ni Kalonice at tumawa.

Nabulunan si Larry sa sobrang pagkabigla. Nagsitakbo ang mga bata sa kanila ganun din si Gwynedd. Nasorpresa sila nang makita ang malaki nitong tiyan. Pinabayaan nila si Larry na namumula na ang mukha habang inuubo. Inabutan siya ng katulong ng tulong pambababa ng nakain niya, at doon ay nakahinga ng maluwag.

"Mom... Wow. Another...baby?" Naibaba ni Midas si Contessa. Umupo siya sa harap ng ina at hinawakan ang tiyan nito. Gwynedd let her tears fall and nodded as she run her fingers through her son's hair.

They did not know. Yes, they communicate with them ngunit sandali lang. Also, Larry do not let Gwynedd use gadgets dahil makakasama daw ang radiation ng mga ito sa kanilang dalawa ng baby nila, kaya wala ring tyansa si Gwynedd na makausap ang anak at si Kalonice.

"I'm so happy for you,"

Tumayo siya at niyakap ang ina. "Then, why are you crying?" tanong niya at kumalas sa yakap. Nagpabuhat ulit sa kaniya si Contessa. Binelatan niya ang mga kapatid at yumakap kay Midas.

Umangkla sa braso niya si Gwynedd at masamang tumingin kay Larry na pinagpapawisan. "Your father is treating me like a goat again. He's been feeding me with nothing but fruits and vegetables!" Pagsusumbong niya. Hinila niya si Midas at ipinakita ang kaniyang plato. Tumaas ang kilay ni Midas.

"Seriously, Dad? Those again?"

"I-It's for them and for the b-baby---"

"You're making her feel sick!" bulyaw niya sa ama. Nagsalubong ang kilay nito.

"Bakit ako ang pinapagalitan mo, ha? At bakit ako matatalot sa iyo? I'm your Dad! Aba, tinatapangan mo na ako ngayon? I know what I'm doing! She needs healthy meals!"

"Oo nga naman, Midas. Pfft!" Tawa ni Kalonice na ayaw bitawan ng mga kapatid.

"We missed you, Ate. Super!"

"Aba, ang fluent niyo na sa english, ha. Nagtatagalog pa ba kayo?" Natutuwang sabi ni Kalonice at dinala sila sa lamesa. Umupo na sila.

"Opo. Syempre marunong pa, Ate," hagikgik nila.

"Larzen, I wwnt meat. Feed me with meat. I don't want them anymore. Larzen, I'm feeling sick eating them," pagmamakaawa ni Gwynedd sa anak at yumakap sa braso nito.

"Larzen, where's our gifts!?" tanong ng lima na regalo lang ata ang habol sa kaniyang pagbabalik.

"I have,"

They partied.

"Pero sa 25 niyo pa pwedeng buksan," dagdag niya at ngumisi. Tumigil ang mga ito at mga nagprotesta.

"Don't worry, Mom. Let's date later. You can eat anything you want---"

"Nope. Nope, nope. You're not taking your mother out because she will breathe the polluted air outside. And nope, you're not taking her out because you're not her husband, and NOPE because if you tried, I will freeze your bank accounts and you will go brrr outside this house. How'd you like that?" Ngiti ni Larry na siyang nagpalaglag sa kanilang panga.

"Zeze, Dada made me cwy yeterday. He bad," pagpapaawa ni Contessa at umiyak. Now, the two girls are crying. He glared at his father.

"What are you doing when I'm not here, Dad? How could you upset them and made them cry? Seriously?" Pinaupo niya ang ina at inilagay si Contessa sa pwesto nito. Umupo siya sa tabi nila. Kaharap nila ang lima, si Kalonice, at ang mga kapatid niyang sina Ali at Francis.

"I am simply doing my job. Your Mom is fragile during pregnancy. Can't risk to feed her junks and unhealthy things, as well as be exposed in the viruses outside---"

"You are the virus!" sabay-sabay nilang giit sa kaniya na ikinagulat niya.

"Anong ako!?"

"Mukha kang bayrus, Dad," tawa ni Laryen at isinubo ang hotdog.

"Don't worry, Tita Gwynedd. I will make a schedule for your meals and cook for you. They will be healthy po. Tito Larry, hindi niyo po ba alam na masama sa buntis kapag parating masama ang loob niya? Healthy nga po ang kinakain, pero hindi naman po balance kasi nai-stress po ang well-being ni Tita Gwynedd. If you don't believe me po, we can ask her o-gynaecologist. Mas nakakasama po kay baby ang pagpilit kay Tita sa ayaw niya kasi nagre-reflect po kay baby lahat ng nararamdaman ni Tita hindi lang po ang mga kinakain niya. Too much could be bad din po. Dapat po, BALANCE, " mahabang lintaya ni Kalonice at matamis na ngumiti.

Gwynedd saw an angel descend after her. Her eyes twinkles as she gaze at Kalonice who is saving her, defending and protecting her from the demon named Larry.

The angel looked at her. "Ako na pong bahala sa kakainin mo, Tita. Huwag ka na pong malungkot. Bukas na bukas din po ay makakatikim ka na ulit ng gusto mo. Pero sa ngayon, kainin niyo na po muna ang mga vegetables and fruits hanggang mamayang gabi, okay po?"

"Thank you, hija. You're really our angel here," hagulgol ni Gwynedd. Contessa hugged her and comforted her.

"No cwying, Mommy. No lablab Dada!"

"Yes, baby. We don't love Daddy anymore,"  tango ni Gwynedd at niyakap siya pabalik.

Nasamid naman si Larry at umiwas ng tingin. "I-If that would make her happy, then fine. I trusts you, hija,"

Napangiti si Kalonice at tumango. Nag-thumbs up siya kay Midas na napangisi na lamang at umiling. She then winked at Gwynedd na waging-wagi ang ngiti. Bumungisngis na lamang ang quintuplet at sina Ali at Francis.

Bumagsak ang mga balikat ni Larry habang naririnig ang mahihina nilang tawa.

He lose, AGAIN.