KAÇINILMAZ AŞK 1 İNTİKAM ATEŞİ (TAMAMLANDI)

Bölüm 3

SU 

Uçak indiğinde valizimi almak için aşağıya indim ve valizi beklemeye başladım. Aklım Kıvanç ve Derin de kalmıştı. Bana çok kızmadıklarını umuyordum ama bunu onlarsız yapmam her iki taraf içinde en iyisi olacaktı. 

Valizimi alıp dışarı çıktım ilk önce bir otele gidip valizimi bırakacak sonrasında Kıvançtan aldığım -yani yürüttüğüm- adres kağıdını alıp o adrese gidecektim. Bir taksi çağırıp otele doğru yolculuğa başladım. Aklımı saran bu konuyu nasıl çözeceğim ile ilgili düşünceleri bir kenara bırakıp kafamı toplamak istercesine derin bir nefes aldım. İlk önce o adrese gidecektim ve sonrasına bakacaktım. Bunları düşünmek beni o kadar yormaya başlamıştı ki.. Düşünceler beynimin her noktasını bir iple bağlayıp sıkıyormuşçasına başımı ağrıtıyordu. Hangi yönden açmaya çalışsam diğer yön ağrıyordu. Düğümleri çözemiyor ve sanki eklenen yeni düğümlerle daha da köşeye sıkışıyordum. Son 5 yılda o kadar kötü şeyler yaşamıştım ki...

İlk önce batışımızla babamın tefeciye bulaşmış olduğunu söylemesi,  sonrasını kovalayan tehditler, babamın vuruluşu, annemin kriz geçirişi...

Ailecek o kadar yıpratmıştı ki bu olanlar, nasıl olacak, ne olacak hiçbir şey düşünemiyordum. Tek düşündüğüm bu olaylardan daha fazla ailemin etkilenmemesini istememdi.Sanırım bu olaylar arasında tek güzel olan şey Kıvanç ve Derin'in evlilikleriydi. Son 5 yılda gülümseyerek hatırladığım tek şey buydu. Mutluluk nedir bilmiyordum artık. Batışımızla ve artık -ne kadar da kabul etmek istemesem de- büyümemle birlikte bazı sorumluluklar eklenmişti omzuma. Olaylardan önceki Su'ya bakıyordum da sanki şu anda takside benimleydi evet hissedilirdi fakat ulaşılmazdı. Yaşadıklarım beni eski Su'dan kopartıp şu anki Su'ya çekmişti ve eski Su'ya bir toprak atıp sonsuza uğurlamıştı. 

Bu düşünceler arasında otele gelmiştim.Paramı ödeyip danışmaya giderek bir oda kiraladım ve odama çıkıp valizimi bıraktım. Telefonumun kapalı olduğunu hatırlayarak hemen çantamı açtım ve telefonumu elime aldım. Açmamla birlikte bir çok mesajın üst üste sesiyle derin bir nefes aldım.

-Çın Çın Çın Çın Çın Çın 

Mesajların hepsi -tabi ki şaşırdık mı? Hayır- Kıvançtan ve Derinden di. Eğer okur veya haber verirsem beni engelleyecek nedenler bulabilir ve durdurabilirlerdi. Buna izin veremezdim bu yüzden çantamdan adresin yazılı olduğu notu alıp valizimi bıraktıktan sonra anahtarımı alarak aşağıya indim ve taksi bulup adresi verdim.

''Bu adrese gidebilir miyiz Lütfen?''

''Tamam abla''

Adrese doğru yol aldığımızda dışarıya doğru bakmaya -hareket eden yolu izlemeye-başladım. Küçüklüğümde araba yolculuklarında kendimi eğlendirmek adına bu ismi koymuştum dışarısına. Hareket eden yol...  Eski günlerdeki gibi mutlu olmayı çok özlemiştim. 

Lise zamanında Derin ile bana karne hediyesi aldıklarında,  bana teşekkür aldığım için çikolata aldıklarını sonradan kutuyu üzgün bir şekilde açıp içinden istediğim mp3 çaların çıktığını görmemle aileme sarılmam, o zamanki muhabbetlerimiz, birlikte gittiğimiz eğlenceli geziler...  Ah ne kadar da çok anı biriktirmiştik ve hep de biriktirdiğimiz kumbarada sonsuza kadar kilitli kalmıştı güzel anlarımız. Kimse bir daha çıkaramamıştı. Ne olursa olsun ailemin başına bela gelmemesi için her şeyi yapabilirdim, her şeyi göze alabilirdim. Ölümü bile...

Taksinin durmasıyla bu düşüncelerden çıktım ve etrafıma baktım. Bu bir evdi... Kıvanç bana mekanı olduğunu söylemişti. Aklımda sorular varken bunları cevaplandırmanın tek yolu inip kapının ardındaki kişiye ulaşmaktaydı. Taksiye parayı ödeyip indim tam kapıya yönelmişken bu şekilde içeriye giremeyeceğimi fark ettim ve bir çare düşünmeye başladım. Eğer adamlarından biriyse beni tanımayacaktı ve bende kolaylıkla içeri girecektim bahanemle. Düşünürken aklıma gelen bir fikirle çantama kağıt ve kalem bulmak umuduyla elimi attım ve bulduğumda hızlıca çıkartıp bir iki soru yazıp kapıyı çaldım. Hava kararmaya başlıyor, güneş yavaş yavaş etkisini azaltıyordu. Elimde kağıt ve kalem ile beklerken kapı açıldığında birden oluşan şaşkınlığımı gizleyemedim. Bu  Ilgaz'a çok benziyordu ve Volkan'ın adamı gibi durmuyordu. Yanlış adresi mi vermişti... Yok yapmaz bunu... Bu durumu anlamanın tek yolu girip isimini ve Volkan'ı sormaktı. Kendimi toparlayıp;