Limon Kokulu Frezya

LKF - 1.bölüm

1.bölüm

Aşk neydi? Her insanın başına gelir miydi gerçekten? Başına gelmeyen
tarif edebilir miydi aşkın ne olduğunu?

Aşk öyle bir hastalıktı ki derdi de devası da içinde saklıydı. Kendimiz seçiyorduk bize dert mi deva mı olacağını...

Ben aşkı başına en güzel deva ama aynı zamanda da en acı dert olan insanlardan yalnızca bir tanesiydim.
Ben Nihal Çiçek annesi, babası ve erkek kardeşi ile İstanbul'un nadir huzurlu mahallelerinden birisi olan Güz mahallesinde yaşayan ve gönlünü abi dediği adama kaptırmış olan kız...

Güz mahallesi her sene düzenli olarak yaptığı pikniklerin bir yenisini daha keyifli bir şekilde geçirirken biz gençler bir tarafa ayrılmış sohbet ediyor oyunlar oynuyorduk.

Bir yeni oyunumuz tabuyken isyan ve itirazlar havada uçuşuyor bazıları sen bu kelimeyi nasıl bilemezsin diye yakınıyor bazıları ise biz birbirimizi çok iyi anlarız diye caka satıyordu.

Anlatma sırası Serkan abiye geldiğinde anlatacağı şeyi Kemal'e anlatacak olması içimde tarifsiz bir mutluluk uyandırıyordu. Sesine ve mimiklerine öylesine hayrandım ki her kelimesini her mimiğini en ince ayrıntısına kadar görmek istiyordum.

"Kardeşim bende kal."

"Gönder gelsin."

"Haftada bir gideriz kafamız hafif güzel olur."

"Meyhane."

"Adamsın, kötü kokar."

"Çorap."

"Rıfat amca."

"Pala bıyık."

"Hafif kırıklarla atlatılan kavga sebebi?"

"Kız kavgası?"

Kaşlarım çatılırken istemsizce mrydan okuyan bakışlarım ona yöneldi.

"Yok, daha bizlik bir kavga?"

"Maç."

Şaşkın bakışlarım ikisi arasında gezinirken Serkan abinin bir sonraki cümlesi ile bakışlarım Kemal'in yüzüne tırmandı.

"Nihal'in lakabı."

"Kızıl." mahalledeki tek kızıl olduğumdan dolayı daima bana kızıl şeytan denilirdi ama Serkan abinin sorduğu şey bu değildi ve bu benim oldukça gerilmeme sebep olmuştu.

"Yok o değil."

"Şeytan." diye söylendi. Nefret ediyordu bana bunun söylenmesinden.

"Yok oğlum, senin kullandığın." diye devam ettiğinde Kemal'in yüzündeki düşüş ile benim de yüzüm düştü.

"Geç kardeşim."

"Abi bak çok kolay hani bir şey kokulum diyordun."

Kemal'in sertçe "Geç dediysek geç işte lan!" diye bağırmasıyla benim de "Süre bitti." diye mırıldanmam bir olmuştu.