لكنها ......لى

part 33

فى البيت روحت نورين بعد ما ادهم راح جابها وعلم الظابط الادب
خبط زين بعصبية على المكتب اتخضت نورين
زين بعصبية : انا تعبت منك يا نورين .... ممكن افهم كنتى بتعملى ايه هناك لوحدك ومن دون علمى
نورين بارتباك : كنت .... بشوف  . .... حاجه ... مكنتش اعرف أن كل دا هيحصل
زين بعصبية عمره ما اتعصبها على نورين ودا إلى خوف مراد
زين : انا نفسي افهم حاجه لغتينى من حياتك امتى علشان تخرجى من غير اذنى اصلا يا نورين ولا خلاص كبرتى ومبقتش كلمتى تمشي عليكى
نورين : يا بابا .....
زين : مش عايز اسمع صوتك ومافيش خروج من البيت نهائى انتى فاهمه
قرب زين على نورين وقف قدامه مراد
مراد بزعيق : زين كلامه صح اتفضلى على اوضتك يلا
مشيت نورين
مراد : أهدى شويه مش كده
زين : عصبتنى ... لا عصبتنى دى كلمه قليله شايف تصرفتها بقت عامله ازاى .... وحيااااة انك عندى يا نورين مافى خروج من البيت غير وحد من اخواتك معاكى ومش ياسر كمان
مشي مراد
ايمان بتعب : خلاص يا حبيبي مدايقش نفسك
زين : انتى ايه قومك بس ريحى
ايمان : الست إلى هتشتغل عندنا جت تحت ...... براحه على نورين شويه هى لسه صغيره وطايشه مش فاهمه حاجه
زين : انا مش عايز يحصلها حاجه وحشه بس يا حبيبتي ... على العموم هخرج اشوف الست إلى برا
.....
نورين بحزن: مريم ماتقومى تعمللنا حاجه نشربها
ادهم : انتى تسكتى خالص بعد إلى حصل دا ماشي وبعدين هى مبتقومش من مكانها
نورين : مايا مبتعرفش تعمل الحاجه الى مريم بتعملها
يزيد : وهما يخدموكى ليه اصلا المفروض انتى إلى تبقى خدامه عندهم
نورين : انا ابقى خدامه عندهم ليه يعنى يا يزيد وبعدين انا مقولتش أنهم خدامين عندى انا بس طلبت منها حاجه مش مصيبه يعنى يا جماعه دا ايه القرف دا
سابتهم نورين وخرجت
مايا : ليه كده يا يزيد هى مجرد بس طلبت حاجه صغيره مكنش ليه لازمه الكلام دا كنت قولها بطريقه احسن مش كفايه اونكل مديها كلمتين فى جنابها
خرج زين نده على الست الجديده
زين : يا فوزيه
فوزيه : نعم يا بيه
زين : عرفتى هتعملى ايه
فوزيه : ايوه يا بيه أن شاء الله هعمل كل حاجه زى ما حضرتك قولتلى
زين : وبكره ايمان مراتى هتقولك ايه إلى مسموح وايه الممنوع فى البيت
فوزيه : تحت امرك يا بيه
زين : وانا جهزتلك اوضه معانا هنا فى البيت
.......................
تانى يوم الصبح
نزلت نورين على الفطار
زين : على فين
نورين : رايحه الجامعه
زين : مافيش الكلام دا لفى كده زى الشاطره وارجعى اوضتك
نورين : بس يا بابا الإمتحانات قربت
زين : قال يعنى بتحضرى محاضرات اوى امشي يلا غيرى هدومك مافيش خروج من البيت انهارده اصلا
نورين : يوووووه
زين : امشي عدل
ايمان بضحك : حرام عليك يا زين سيبها تروح جمعتها
زين : بنتك مش رايحه جامعتها بنتك رايحه لى سي مروان
ادهم : يا بابا قولتلك سيبلى الولد دا اربيه انا بطريقتى
زين : لا يا ادهم
..........................
عند مروان
نزل مروان وقعد على الفطار
ابراهيم : مالك لسه موضوع امبارح شغلك
مروان : مش عارف خايف من ردت فعل ابوها انت مشوفتش بصلها ازاى يا بابا
ابراهيم : هرجع واقولك بردو إلى عملته دا غلط
مروان : عارف انو غلط بس هى طايشه مبتفكرش بتاخد القرار بسرعه اوى
ابراهيم : متخافش يا ابنى زين روحه فى بنته مش هيأسي اوى عليها
مروان : ياريت
دخل طارق
طارق: صباح الخير يا جوز اختى
مروان : انت بتعمل ايه هنا
طارق : انت إلى بتعمل ايه هنا
ابراهيم: مروان ابنى الصغير
فتحيه: ادخل يا طارق يا اخويا يا حبيبي
مروان : البتاع دا اخوكى
فتحيه : دا خالك اتكلم عدل
مروان بعصبية  : اطلع برا
فتحيه : مروان
مروان : دا كان عايز يقتل نورين  بقولك اطلع برا
فتحيه : لو ناوى تكلم مع البت دى يبقى اخويا هيبقى معانا فى البيت
مروان : انا رايح اقعد عند حمزه ومش راجع
................. .....
عند نورين
دخلت نورين المطبخ
ايمان : روحى صحى مرات اخوكى
نورين : ماليش دعوه بمراتتهم بعد كده محدش يقولي اصحيهم ولا اكلمهم
خدت نورين حتت كيكه
ايمان : استنى متكليش... دى بالفراوله
نورين : مش هيحصل حاجه دى حته صغيره يعنى وبعدين طعمها حلو اوى
ايمان : طنط فوزيه الى عملتها
نورين : شكرا
خرجت. نورين خبطت فى يزيد
نورين : سورى
جت تمشي
يزيد : استنى ..... انا اسف. مكنش قصدى إلى حصل امبارح متزعليش منى
نورين : كل مره بتغلطوا وتيجوا تعتذروا وبتاع وانا بسامح عادى ... المره دى لا يا يزيد
يزيد : قلبك ابيض باه الله
نورين بزعل : خلاص ماشي مافيش حاجه بس متتكررش
يزيد : انتى كمان هتشرطى
نورين : هطلع انام مش عايزه أسمع صوت حد فيكم
طلعت نورين تنام
..................
مروان : انا مش طايق نفسي سيبنى فى حالى انت كمان
حمزه. : يعنى انت طلعت ابن اخت طارق إلى عمل كل البلاوى دى مع نورين الى هى اصلا حبيتك اما عجيبه اوى الحكايه دي
مروان : انا لازم اقول لى زين الهلالى قبل ما يعرف من حد برا انا مصدقت اصلا انو يوافق نتكلم مش هضيع تعب الايام دى كلها علشان إلى اسمه طارق دا
حمزه : صح تعالا نروحله
.............
عند سليم
هيام السكرتيره بدلع : الورق إلى انت طلبته يا سليم بيه
بصلها سليم بحده : هيام فى ايه
هيام بدلع اكتر : فى بنت برا عايزه حضرتك أدخلها ولا اقولها مش فاضي
سليم : ريحى نفسك ماشي علشان انا عمرى ما ابصلك فا ارتاحى كده واهدى على نفسك شويه ....... ودخلى البنت
......
فى مكتب مراد
دخل مروان
زين : فى ايه تانى
مروان : ممكن نتكلم
مراد : بعد إلى حصل امبارح لا
مروان : بس دا موضوع مهم عايز اتكلم معاكوا فيه
مراد : اترزع وقول عايز ايه
مروان : طارق طلع اخو ماما بس انا مكنتش اعرف والله
زين ببرود : وجايلى ليه علشان تتبرى منه ولا اكتبك على اسمى
مروان : مش عايز نورين تعرف
مراد : ااااه قول كده باه انت عايز تلعب بى البت انت وخالك الزباله دا 
مروان بحزن : نورين لو عرفت هتبعد يا استاذ زين وانا تعبت اوى علشان اخليك توافق اننا نتكلم وتعبت اكتر علشان اكلمها حرام كل دا يروح فى الارض صح
زين : ماشي نفكر فى الموضوع دا بس تخلى فى بالك حاجه انا لو حسيت لحظه أن فى خطر من وجود نورين جنبك هضيع تعبك عادى
مروان بفرحه : شكرا شكرا جدا اوعدك مش هيحصل حاجه
رن تليفون زين
زين بفزع : فى انهى مستشفى
...................
ايمان : طمنى يا دكتور
الدكتور : دا من الحساسيه الى عندها مش حاجه كبيره اوى يعنى بس هكتب على حقنتين عايزهم دلوقتى ضرورى
يزيد : حاضر
رجعوا البيت
ايمان : علشان تبقى تسمعى الكلام لما اقول لا
زين : قدر الله مشاء فعل اهى مره من نفسها
نورين : ايه يا بابى انت تعبان ولا ايه قولى متخافش هههههههههه
زين : لمى لسانك ها لمى لسانك
فوزيه : والله يا بيه مكنت اعرف الهانم مقالتليش حاجه
زين : ولا يهمك هى المفروض عارفه ... شوفى شغلك انتى
..............
عند طارق
طارق : مش قادر افكر كل حاجه خلصت من عندى
رؤوف : نبطل
طارق : نبطل ايه انت عبيط ..... انا لازم اخلص من نورين نهائى
رؤوف : وبعدين
طارق : متخافش المره دى مش فارق معايا اى حاجه غير انى اخلص منها وخلاص اى حاجه بعد كده نفكر براحتنا
«««««««««««« يتبع »»»»»»