Don't Touch My Cat

14 ( Zawgyi )

" ဝမ္ရီေပၚ   ၊ က်ဳိးက်င့္ ၊ လီက်င္း တို႔
သံုးေယာက္လံုး ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္
training အတြက္ အတန္းတစ္ပတ္နားခြင့္ရွိတယ္။
ဝမ္ရီေပၚက အိုလံပစ္ ၿပိဳင္ဖူးတဲ့သူဆိုေတာ့
ေခါင္းေဆာင္လုပ္ၿပီး train ေပးလိုက္ "

" ဟုတ္ "

အေပ်ာ္အပါးေတြၿပီးတာနဲ႔
စာေမးပြဲေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ရပါပီ။
တကၠသိုလ္ကာလေတြက ဒီလိုပဲ ...

ဝမ္ရီေပၚက အိမ္မျပန္ေတာ့ဘဲ
ေက်ာင္းက အေဆာင္မွာအိပ္တာ
၂ရက္ေလာက္ရွိၿပီ။
ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ဆိုတာမ်ိဳးက
အိုလံပစ္ေလာက္ထိ မခက္ေပမဲ့
ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့အထဲပါတယ္။

အိုလံပစ္မွာဆိုရင္ တစ္ေနကုန္လံုးမွ
ပုဒ္စာ ၁ ပုဒ္ပဲ တြက္ရတာမ်ဳိးရွိတယ္။
ရီေပၚ့တို႔လို လူမ်ဳိးအတြက္ေတာင္
အိုလံပစ္ေမးခြန္းကို နားလည္ေအာင္ဖတ္ဖို႔
အခ်ိန္ ၁နာရီခြဲေလာက္အနည္းဆံုးၾကာတယ္။
အဲ့ဒါ တစ္ကယ္ေနာ္။ တခ်ိဳ႕ဆို
၆နာရီ ၇နာရီေလာက္ၾကာမွ တစ္ပုဒ္ၿပီးတာ။
အိုလံပစ္ဆိုတာမ်ဳိးက အဲ့ေလာက္ထိခက္တယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ဆိုတာလဲ စိန္ေခၚမႈတစ္ခုပဲ။
ပထမရတဲ့သူကို Oxford မွာ ၅ရက္
အလည္ပတ္ရင္း ေလ့လာခြင့္ရေအာင္
ႏိုင္ငံေတာ္က ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးမွာမလို႔
ရီေပၚ့အတြက္ေတာ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုပဲ။
ဒီအတြက္ အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္ထားတာမလို႔
အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားေနတယ္။

" ဝမ္ရီေပၚ အေဆာင္ေရွ ့မွာ
မင္းဘဲႀကီးေရာက္ေနတယ္ ဟိဟိ "
အခန္းထဲကို ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ဗူးကိုယ္စီနဲ႔
ဝင္လာတဲ့ လီက်င္းတို႔ကျပံဳးစိစိနဲ႔ ေျပာတယ္။

ေခါင္းတစ္ျဗင္းျဗင္းကုတ္ရင္း
ထြက္လာတဲ့ ရီေပၚ့ကိုျမင္ေတာ့
ေပါင္ေပါင္က ခုန္တက္ေတာ့တာပဲ။

" ခဏနားပါအုန္း ရီေပၚရဲ႕ 
ေကာမုန္႔ဝယ္လာတယ္ လာစား "

" ေတာ္ပီ ေကာ " ေပါင္ေပါင္ေလးကို
ေအာက္ခ်လိုက္ၿပီးရီေပၚ
စိတ္မပါ လက္မပါနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
ဟုတ္တယ္ သူေခါင္းေတြေျခာက္ၿပီးမူးေနတာ။

" လာပါဆို " ေရွာင္က်န္႔ကရီေပၚ့လက္ေလးကို
ဆြဲေခၚလာၿပီး အပင္ေအာက္ေလးမွာ
ထိုင္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဝယ္လာတဲ့
ေပါင္မုန္႔ေလးရယ္ milk tea ေလးရယ္ကို
ေခ်ာ့ေကြ်းေနရတာ။
ေရွာင္က်န္႔က အရမ္းဂ႐ုစိုက္ေတာ့ ရီေပၚက
ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ဂ်စ္ကန္ကန္အဆိုးေလး
ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ။