Taehyungကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ JeongGukကို Jiminပင္ အျမင္ကပ္လာသည္။
"Hyung ဒီေန႔ တကယ္ကို လွေနတာပဲ"
JeongGukစကားေၾကာင့္ Taehyungၿမိဳခ်ေနတဲ့ ဝိုင္ေတာင္ လည္ပင္းမွာနင္သြားေလသည္။ Jiminကေတာ့ တဟြတ္ဟြတ္ပင္ သီးေနေတာ့သည္။
"ဘာလွတာလဲ ေခ်ာတယ္လုပ္ပါ"
Taehyungက ျပန္ေျပာေတာ့ မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္ကာ ရီေနေလရဲ႕။ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ အမႈအရာကိုၾကည့္ၿပီး သူ႔စိတ္ထဲ ဘာရွိလဲဆိုတာ ဖတ္ဖို႔ တကယ္ခက္ခဲလွသည္။
Jiminေလးကေတာ့ ေဘးမွာ ဝိုင္သီးသြားတာမလို႔ လည္ေခ်ာင္းထဲ ပူစပ္စပ္ျဖစ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားပင္ဝိုင္းလာေလသည္။
"ေရာ႕ အၿမဲ နေမာ္နမဲ့နဲ႔"
ေလသံမာမာနဲ႔ဆိုကာ ကမ္းေပးလာတဲ့ ေရခြက္ေလးကို Jiminလွမ္းယူလိုက္ၿပီး ေမာ့ခ်လိုက္သည္။
"Hyung အဟမ္း ေဆးရံုအုပ္ကလည္း ကြၽန္ေတာ္လည္း တမင္ျဖစ္ခ်င္လို႔မွမဟုတ္တာ"
မ်က္ရည္ဝိုင္းေနတဲ့အျပင္ ေခါင္းငံု႔ကာ ဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ ျပန္ရွင္းေနတာေၾကာင့္ မသိရင္ အေမဆူလို႔ ငိုေနတဲ့ ကေလးနဲ႔တူလွသည္။
"ေနပါဦး ေမာ့ေတာင္မၾကည့္ပဲ ငါမွန္းဘယ္လိုသိ"
"Hyungအသံ ေခြးခ်ီသြားေတာင္ မွတ္မိတယ္ အယ္ ေဆးရံုအုပ္အသံလို႔ ေျပာတာ"
Jimin ပါးစပ္က လႊတ္ခနဲ႔ထြက္သြားတာမဟုတ္ပဲ တမင္ကို ေခၚခ်င္လို႔ ဇာတ္လမ္းဆင္ေနျခင္းပင္။
"Hyungကို အဲ့ေလာက္ႀကိဳက္ေနရင္လည္း ေခၚေတာ့ မတားဘူး"
Yoongiလည္း သေဘာက်တာမလို႔ ခြင့္မျပဳခ်င္ေပမဲ့ မေကာင္းလို႔ လက္ခံသလိုလိုနဲ႔ လက္ခံေလသည္။
"ဟင္ Hyungကို မႀကိဳက္ပါဘူး ဘာလဲ Hyungက ကြၽန္ေတာ့္ကို ႀကိဳက္လို႔လား"
Jiminစကားေၾကာင့္ ျဖဴေဖြးေနတဲ့ Yoongiမ်က္နွာပင္ နီရဲသြားေတာ့ေလသည္။
"ရားးး ငါက မင္းကိုဘာလို႔ႀကိဳက္ရမွာလဲ Hyungလို႔ ေခၚရတာကိုႀကိဳက္ရင္လို႔ေျပာတာ!! စကားေကာင္းကို ေျပာမရဘူး သြား ငါနဲ႔ေဝးေဝးေန"
