සිතුවිලි වල අතරමන් වෙලා හිටිය ජියාට තාත්තාගේ කටහඩ ඇහුන නිසා ආපහු පියවි සිහියට ආවා.
"ජන්ග්වොන් අජශ්ශී.. ඔරෙන්මනියේයෝ,ඔතොක්කේ ජිනෙස්සෝයෝ?(After a long time,how are you?)"
"මන් හොදින් ඉන්නවා දරුවෝ. එන්න එන්න ඉදගමු"
ඒ private dinning room එක කොච්චර ලස්සන වුනත්,කොච්චර soft music එකක් play වුනත්,කෑම කොච්චර රස වුනත් ඒ කිසිම දෙයක් ජිමින්ටවත් ජියාටවත් තේරුනේ නෑ.රූම් එකේ ඇතුලේ හිටියත් ජියාගෙයි ජිමින්ගෙයි හිත් දෙක තිබ්බේ ලොකු යුධ පිටියක. තාත්තලා දෙන්න business ගැන කතා බහක ඉන්න නිසා busy වුනත් ජියයි ජිමිනුයි තාම වචනයක්වත් කතා කලේ නෑ. සැරින් සැරේ ජිමින්, ජියා දිහා බැලුවත් ජියා දිගටම එයාගේ බැල්ම මගෑරියා කියලා ජිමින්ට තේරුනා. ජියා මෙහෙම කතා නොකර ඉන්න එක ජිමින්ට ගොඩක් ලොකු පසුතැවීමක් ගෙනාවා. අන්තිමට ජිමින් කතාකරනවා කියලා පටන් ගන්න හැදුවත් ජියා එක පාරට නැගිට්ට නිසා ජිමින් වචන ටික නතර කරගත්තා. ජියා නැගිටින දිහා බලපු එයාගේ තාත්තට ජියා කතා කලා.
"මන් rest room එකට ගිහින් එන්නම් අප්පා" කියලා ජියා එතනින් ගියා.
ජියා එලියට ගිහින් ටික වෙලාවක් යනකම්ම ආවේ නැති නිසා ජිමිනුත් තාත්තලා දෙන්නට කියලා එතනින් ආවේ ජියාව හොයාගන්න.වොශ් රූම් තියෙන තැනට ගියත් ඇතුලට යන්න බැරි ජිමින් ටිකක් එහාට වෙලා බලන් හිටියේ ජියා එලියට එනකම් ඉන්නවා කියලා හිතාගෙන. ඒත් ජියා ඇරෙන්න ඇතුලට ගියපු හැම girl කෙනෙක්ම එලියට ආවා.
"සර්.. මට ඔයාට උදවු කරන්න පුලුවන්ද?" ජිමින් එතනට වෙලා ඉන්නවා දැක්ක එතන වැඩ කරපු මැදි වයසේ ගෑනු කෙනෙක් ජිමින්ගෙන් ඇහුවා.
"මට දැනගන්න පුලුවන්ද rest room එකේ රතු පාට ගවුමක් ඇදපු girl කෙනෙක් ඉන්නවද කියලා. එයා මාත් එක්ක ආවේ ඒත් ටික වෙලාවකට කලින් rest room එකට ගියා.තාම ආවේ නෑ."
"ඉන්න සර්. මන් ඉක්මනට බලලා කියන්නම්."
ටික වෙලාවක් ජිමින් බලන් හිටියේ අර servant එලියට එනකම්.
'ඔයා කොහෙද ගියේ ජියා?මාව බය කරන්නෙපා.'
YOU ARE READING
I Belong To You | PJM | ✔
Fanfictionගිහින් අහපන් අහසින්, ප්‍රේමයේ පරිමාව දැන්, හෙලන වැහිකැට ගනිනු හැකිනම්, ආදරෙයි එපමණකි මන්... නුඹේ ලෙංගතුකමට, හිතින් මා පෙම් කළ තරම්.. නොකිව්වට මම, කියයි නුඹහට.. දෑස් වල කදුළු බිදු ඉතින්.. සෑම ප්‍රේමයකම කදුළු බිදු තිබුනා වුවද සෑම ප්‍රේමයක්ම කදුලින් අව...
