Chapter 22

1.7K 86 7
                                    

Chapter 22


Trent told me to wear something nice—not like a gown, but enough to be comfortable in the streets of Tokyo. This time, wala akong ideya kung anong gagawin. Hindi na ako nagluto ng dinner namin kasi sabi niya ay lalabas kaming dalawa. I don't know if we're just going to a restaurant o makikipagkita ulit kami sa mga kaibigan niya.

He's a kind of person na hindi ishe-share kung anong gagawin, basta gugulatin ka na lang kung anong mangyayari kaya laging nakakataranta kapag sa oras na naroon na kami sa sitwasyon. But I believe wala ako dapat ikataranta ngayon. Well, sa tingin ko.

Since his mom recovered, Trent never fell on a bad mood again. Kung dati ay madalas marami siyang inuutos sa akin, it is still the same but lesser hard things to do. Kapag alam niyang hindi ko magagawa, he'll do it for himself lalo na kung kailangan magbuhat ay siya na ang gumagawa. I even told him a joke na dapat lalaking nanny ang kumuha niya para hindi na siya mahirapan. And what did he answer to me?

And if did, I wouldn't me you?

Hindi ako nag-react pero nalusaw ako ng slight. But what happened to us earlier was so intimate that I don't think I'll ever forget. But that's just where we would be. Hindi na lalagpas do'n. Sana lang hindi 'ko kainin ang mga iniisip ko at the end of the day.

I sent Sasa a message about Trent and I are going out tonight. Nanghingi pa ako sa kanya kung anong idea niya sa mga ganito at simple lang ang sagot niya. We might be eating outside. Naging assuming naman ako sa lagay na 'yon kasi nag-isip ako ng ibang bagay.

Ano nga ba 'yong ibang bagay na 'yon? I don't want to say it pero baka kasi bigla siyang magtanong kung kung gusto ko maging girlfriend niya. Not really assuming pero 'yon ang nasa utak ko.

I walked out of my room. Trent and I met halfway down the hallway. Nagkatitigan pa kaming dalawa.

"You look—" nagkasabay pa kaming dalawa magsalita. Nauwi naman kami sa tawa. Hinawi ko naman ang buhok na tumakas sa pagkakatali ko.

"I should go first?" he asked, and I nodded so I let him. "You look gorgeous, Lav. I think as always," he chuckled.

I giggled. "Arigatou gozaimasu," I answered. "Well, basically, that's what I only know. And you look... dashing as always. Wala ka na bang hindi mo ika-ka-gwapo? You're only wearing a simple white polo shirt and jeans but pero bakit ang sarap mo pa ring tingnan? Kidding aside, but yes, you're so attractive, Trent."

"Well, I've heard that many times," he proudly said, nodding his head. "But it became more special when it's you."

"Oh, okay... sure," aniko at naghanap na kaagad ako ng mapag-uusapan. "So, saan tayo pupunta ngayon? Would it be on a club o kaya naman sa isang restaurant?"

"Let's see," pabitin na sagot ni Trent.

I rolled my eyes and pouted. "Lagi na lang. Ang daya-daya."

Napangisi na lamang si Trent. Tumungo na lang din kami palabas ng unit niya at pumasok sa loob ng elevator.

I was only wearing a high-waist dress at pinatungan ko ng cardigan para naman hindi masyadong revealing. I wore flats baka kasi kung saan saan kami pumunta at mapagod lang ako. Ang ending no'n, lalaki lang ang muscle sa binti ko so I guess it's a good decision to wear something comfortable—just like what he told to me.

When we finally got into the basement ay dumiretsyo na kami sa sasakyan niya. Just like what he used to do, hindi niya pinapaalam sa akin kung saan kami pupunta. So when we drove out of the basement and went out to the streets, nalilibang naman ako sa mga nadaraanan namin.

Night Life in TokyoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon