Elime dolanan kelepçeler bana benden korkması gereken kişinin ben olmadığımı anlattı. Üzerimi saran hastane önlüğü ise kaybedecek hiç bir şeyimin olmadığını hatırlattı bana. Vücuduma defalarca giren acı verici iğneler, insanların da benden korkmaya başladığını söyledi. Beni tıktıkları parmaklıklar ise, artık benden korktuklarını öğretti. ..............................⚔️........................... Rahatsız edici şiddet, cinsellik, küfür ve taciz,tecavüz, psikolojik etki bırakabilecek olaylar barındırabilir. Rahatsız olacaklar okumasın. "O zaman neden buradayım" "Birazdan sana bir çip takıcaz ve bu yaşanan her şeyi unutacaksın" Kaşlarım çatılıken beynimden tek bir yanıt geliyordu. - daha kötü ne olabilir dedikçe her zaman daha kötüsü olur- "Bunu yapmaya hakkınız yok" "Haklarıma ben karar veririm" "Ama neden" "Neden böyle bir şey yapıyorsunuz" Yutkunduğunu zar zor loş ışıktan gördüğüm adem elmasından anladım. "Diğer insanların aksine yaptığım şeylere bir neden yüklemem. Ben sadece yaparım" "Sanırım nerede olduğun hakkında fikrin yok heralde. Burası benim. Sen de benimsin. İstediğim herşeyi sana yapabilirim. Artık benim oyuncağımsın. Buradan kaçmaya çalışma. Çünkü buradan KAÇIŞ YOK" Bu sefer korkuyla yutkunan o değildi. Bendim. "Dediğim gibi birkaç dakika sonra herşeyi unutacaksın. Sadece benim sana söylediklerimi bileceksin. Ve benim bilmene izin verdiğim şeyleri. Normalde kimseye sormam ama sana soruyorum" "Yeniden doğmadan önce unutmamak istediğin bir şey varmı" Beynim çalışmayı bırakmış kalbim atmaktan vazgeçmiş gibiydi. Ölmeden önce yada yeniden doğmadan önce dudaklarımdan çıkan son cümleyi asla unutamazdım. "Mezarın kapağı içerden açılmaz." Başlama: 23.04.2024 Bitiş:??.??.????
19 parts