Το γκρι βλαπτει σοβαρα την ψυχικη σας υγεια.

Τα ανθη μου

Τοσες μαχες γινονται στο μυαλο μου.Ολα εκει συμβαινουν.Εχω παψει να γραφω,γιατι ειμαι καλα.Και εμπνευση μου φερνει μονο η θλιψη.Αλλα οσο και αν νομιζω πως ξεφευγω απο τον θρηνο μου νομιζω παντα θα επιστρεφω να σημειωνω οσα μπορουν να ειπωθουν.
Βλεπεις οι μεγαλυτεροι λαμβυρινθοι παντα θα ειναι αυτοι μεσα μας.Οι σκεψεις μαζευονται και συμπηκνωνονται, γινονται βαριες σαν πετρες.Στιβαζονται η μια πανω στην αλλη,δημιουργωντας κελια,απροσπελαστα,μεσα στο κεφαλι.
Και συ τι κανεις;Ψαχνεις στις ρωγμες,ψαχνεις που χωρας να τρυπωσεις για να ξεφυγεις.Και κοβεις,κοβεις απο τον εαυτο σου,ολο κοβεις μπας και χωρεσεις,μπας και ταιριαξεις,μπας και βγεις απο τις φυλακες σου .
Ισως ηταν λαθος η λεξη λαβυρινθος,ο λαβυρινθος υποτιθεται πως εχει εξοδο.Το μεσα μας;
Δεν ξερω..Δεν θα μαθω..ακομα και αν υπαρχει ακρη δεν θα μαι εγω αυτος που θα την βρει..
Στα λεω μπερδεμενα;Συγχωρεσε με.Ετσι τα νιωθω.
Ειμαι λιγο αρρωστος.Ο γιατρος μου ειπε πως σκεφτομαι πολυ,δεν κανει τοσο.
Το μυαλο ανθιζει με την σκεψη.Μα οταν τα λουλουδια αρχιζουν να κρυβουν ηλιο και ουρανο,αφηνουν σκιες και οι σκιες μονο εχθρικες φιγουρες ξερουν να ζωγραφιζουν.
Απορω γιατι διαβαζεις ακομα,μονο για το χαος στο κεφαλι μου ξερω να μιλαω.Τοσα κεφαλαια η ιδια θλιψη,που δεν θα αλλαξει γιατι οπως ειπαμε αυτη η μικρη ιδανικη πορτα με την πρασινη ελπιδοφορα αναγραφη της εξοδου,θα ειναι παντα προιον μονο της πεζης πραγματικοτητας του εξω.Μα και αν τελικα υπηρχε,παρα ειμαι ερωτευμενος με τον κοσμο μου για να τον αφησω.Ισως τελικα δεν θα πρεπε να παραπονιεμαι που βασανιζομαι.Υπαρχει ηδονη στον πονο λενε.Και γω ανεκαθεν πιστευα οτι οι πιο εντονοι οργασμοι ηταν παντα οι εγκεφαλικοι.
Τελος παντων.Ο τρελος αγαπα την τρελα του ,ειναι σιγουρο αυτο.Απλα..μονο ο τρελος την αγαπα.
Ειμαι δυσκολος ανθρωπος,το ξερω.Ειμαι με το ενα ποδι στην αβυσσο του μεσα μου,το αλλο κουτσενει σε μια πραγματικοτητα που ποτε δεν τραβηξε την προσοχη μου.Εχω ενα μυαλο πιο πανω απο τα συννεφα και μια καρδια που ειναι ερωτευμενη με οσα δεν ειναι εγω.Και ολα αυτα δεσμευμενα απο μια σαρκα που δεν μπορει να αψηφήσει την βαρυτητα.Που παω;