Το γκρι βλαπτει σοβαρα την ψυχικη σας υγεια.

Καθρεφτης

Με κοιτώ στον καθρέφτη
Και φοβαμαι..
Φοβάμαι μη καπως ξεφυγει απο τα χερια μου μια απο τις μερες που σκεφτομαι κατι αλλο,φαινομενικα σημαντικοτερο,και χασω αυτη τη δειψα που χω να γεμιζω το χαρτι και φοβαμαι μη χασω αυτη την ελπιδα για τον κοσμο και και αυτη τη λαχταρα για τον ερωτα.
Παντα σκεφτομουν τη ζωη μου σα ταινια,και ειναι ορισμενα τελη που ερχονται και καπου νιωθω πως τα χω ξαναδει πια.Και φοβαμαι ,μη νιωσω οτι το χω μαθει το εργο και χασω τον ενθουσιασμο .
Εντελει πιο πολυ με τρομαζει μια ζωη χωρις αισθημα παρα μια γεματη παθη και ας ειναι γεματη λαθη.Δεν ξερω τι να πω,νιωθω μεγαλος,και ταυτοχρονα μικρος.Μια,τα χανω στο βημα και την αλλη νιωθω πως ξερω ολο το δρομο.Δεν μαρεσει η αισθηση του να ξερω,ακομα και αν ειναι παραισθηση.Δεν θελω να ξερω τιποτα,δεν θελω να ξερω τιποτα για τη ζωη και τιποτα για μενα και τιποτα για σενα και για οποιον εσυ,και δε θελω να ξερω τον ερωτα και ουτε ποσο πονα οταν χωριζουν ζωες ανθρωπων που αγαπηθηκαν και ουτε θελω να ξερω πως μυριζει το γιασεμι ή πως τελειωνει η ιστορια.
Και θελω να ξεχασω τους στιχους απο το πιο αγαπημενο μου τραγουδι και θελω να ξεχασω τι χρωματα εχει ο ουρανος οταν ο ηλιος δύει και θελω να ξεχασω την αισθηση των δαχτυλων σου στο κορμι μου και τον τροπο που φιλας.Και να τα μαθω ολα απο την αρχη,να τα δω απο την αρχη να τα ακουσω να τα γευτω σαν να ταν χθες η πρωτη φορα που πατησα αυτο το χωμα.Τι δεν θα δινα να ακουσω τις μουσικες μου σαν να ναι η πρωτη φορα,και να ξαφνιαστω απο το τελος της ιστοριας.Να ερωτευτω σαν να μη εχω νιωσει πονο ποτε.

Θελω να μεινω παιδι και να κοπω στη ταξη και καποιος να μου τα ξαναμαθει..ολα και να γινω καλυτερος.Δε μπορω να σταματησω να ονειρευομαι λευκο χαρτι και ποσο αλλιωτικα θα μπορουσα να γραψω για τα ιδια...Αν καποιος με μαθαινε ξανα.

Με κοιτω στον καθρεφτη,και εχω αρχισει να με αναγνωριζω αλλα το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι δε θα θελησω να κατασταλαξω,για μένα,ποτέ.