Το γκρι βλαπτει σοβαρα την ψυχικη σας υγεια.

Το κλεισιμο

Ξεμεινα απο εμπνευση.Δεν εχω κατι αλλο να σου γραψω,ειμαι πολυ κουρασμενος.Νομιζω ειναι ως εδω,αυτο ειναι το κλεισιμο.Δεν ξερω τι παει λαθος με εμενα,δεν θα επρεπε να αισθανομαι ετσι.Απο παντα πιστευα οτι η ανθρωπινη θεληση εχει τη δυναμη να τιθαυσευσει καθε φουρτουνα.Ακομα το πιστευω για να μαι ειλικρινης,αλλα ισως δεν εχει σημασια μονο το να γνωριζεις οτι μπορεις να τα καταφερεις,ισως καλο θα ταν να ξερεις και ποσο απο τον εαυτο σου θυσιαζεις για οποιαδηποτε νικη.Δεν εχω παψει να προσπαθω ουτε μια μερα μεχρι σημερα.Μονο που τελευταια αναλογιζομαι κατα ποσο μετρανε εντελει αυτες οι απανοτες προσπαθειες.Δεν ξερω αν αντεχω το κοστος αυτης της μισης επιβιωσης.Βασικα ξερω οτι το αντεχω,τα ορια μας ειναι πολυ πιο ευελικτα απο οσο νομιζουμε,στην πραγματικοτητα δεν ξερω αν το θελω...Τις τελευταιες βδομαδες εχω βιωσει την μοναξια σε πρωτογνωρα επιπεδα.Εχω αρχισει να αντιλαμβανομαι γιατι τη φοβουνται τοσο οι ανθρωποι,ανεκαθεν ημουν μοναχικος,κλεισμενος στο κεφαλι μου.Η εγκαταλειψη ομως δινει αλλη οψη,δινει μια πικρια στη μοναξια μου.Σκεφτομαι πολυ,μιλαω λιγο αλλοστε η επικοινωνια με τις λεξεις δε μπορει να καλυψει τιποτα,παρα μονο τα βασικα.Και δεν βγαινω πλεον απο το σπιτι.Δεν αφηνω φως να μπει στο δωματιο,ειμαι γατζωμενος στο ιδιο παλιο μου κρεβατι,πνηγμενος στα ιδια σεντονια και ολα αυτα για τοσο καιρο που πλεον δεν μπορω να ξεχωρισω αν εχουν περασει ωρες ή μηνες.Κοιμαμαι πολυ,βλεπω πολλα ονειρα ευτυχως.Ειναι κατι σαν διεξοδος,εχω αρχισει να εκτιμαω ακομα και τους εφιαλτες.Οταν νιωθεις οτι δεν μπορεις να αισθανθεις,δειψας για οποιαδηποτε αισθηση,για οτιδηποτε μοιαζει αληθινο,καθε συναισθημα γινεται λυτρωτικο , ακομα και αν αυτο ειναι ο φοβος ή η λυπη.
Αν σου λεγα οτι δεν ξερω πως εφτασα ως εδω θα ταν ψεμμα,η πτωση αλλοστε εχει ευθεια πορεια.
Αυτο που αντιληφθηκα ομως ειναι πως τελικα η αναισθησια δεν ειναι αντιθετη της ευαισθησιας,αλλα συνεχεια της.Οπως την τεχνη του μελανου σχεδιασμου.Η βελονα σε τρυπαει για να μπει το μελανι μεσα σου και στην αρχη ο πονος γινεται αφορητος,μα οσο η βελονα σε τρυπαει τοσο το δερμα μουδιαζει και ο πονος παυει.Η πορεια ειναι παλι ευθεια.Στην πραγματικοτητα τα αντιθετα δεν υπηρξαν ποτε απεναντι.Το ενα διαδεχεται το ενα το αλλο με γραμμικο σχεδιασμο.Η νυχτα ακολουθει τη μερα,το μισος την αγαπη,η αναισθησια την υπερευαισθησια.Δεν υφιστανται αντιθεσεις,το μονο που μπορεις να συγκρινεις ειναι την αρχη και το τελος.Αλλα ακομα και αυτα τα δυο δεν παυουν να ναι δυο πλευρες του ιδιου νομισματος.Και γω αυτο το νομισμα δεν σκοπευω να το κρατησω αλλο στις τσεπες μου.
Κορονα ή γραμματα;
Κανε μια ευχη και ηλπιζε.
Η απογοητευση ειναι ολη δικια μου.