Το γκρι βλαπτει σοβαρα την ψυχικη σας υγεια.

Παραχαρακτες της ευτυχιας

Χθες ονειρευτηκα πως πνηγομαι παλι.Βλεπω καιρο τωρα το ιδιο ονειρο.Δεν θα στο πω εφιαλτη.Εχω παψει να το φοβαμαι.Η μητερα λεει πως κατι προσπαθω να μου πω.Χθες δεν ηταν σαν τις αλλες μερες ομως.Ημουν προετοιμασμενος.Ηξερα οτι ονειρευομαι,και ας το ενιωθα παντου στο σωμα μου αληθινο.Χθες εδωσα προσοχη...Κρατησα τις αποχρωσεις του μπλε της θαλασσας,τη βουη του νερου στα αυτια μου ,την κομμενη ανασα.Δεν αντισταθηκα.Αφησα να με παει στον πατο της,αμαχο,πρωτη φορα..
Κοιταξα πανω,τα νερα στην επιφανεια,οσο βυθιζομουν σιγα.
Και φιλε..Ξερεις τι ειδα;
Ειδα τα νερα να χορευουν,στορκιζομαι πρωτη φορα
Χορευαν σε μουσικες που δεν ειχα ξανακουσει.Εμεινα εκει να τα κοιταω,δεν εχω ονειρευτεί κατι ομορφοτερο.Αρχισα να σκεφτομαι...Παλαβο μυαλο,θες να με τρελανεις.Γιατι δεν πνηγομαι;
Τι παιχνιδια μου παιζω;
Χθες το βραδυ πριν κοιμηθω ηξερα οτι ηθελα να σου γραψω για την πραγματικοτητα.Σημερα το πρωι συνειδητοποιησα οτι μπορω να μιλαω μονο για οπτικη.Οι χειροτεροι μου εφιαλτες απο τα ομορφοτερα μου ονειρα κρινονταν απο μια αλλαγη στην οπτικη.
Τι εννοω,ε;
Το ποτηρι εχει τοσο νερο.Σε ολες τις περιπτωσεις ειναι το ιδιο ποτηρι που καθεται εκει,πανω στο ιδιο τραπεζι.Απο σενα κρινεται λοιπον..Πως θα το δεις σημερα;Αυτο εχει σημασια.
Τι ειναι το ποτηρι;μισοαδειο ή μισογεματο;
Μην ανησυχεις δεν υπαρχει λαθος απαντηση,μονο αλλη οπτικη.Αυτο ηδη το ξερεις ομως..
Ισως εντελει,παραδινουμε πολυ σημασια στην αληθεια.Ξεχνοντας οτι στην ουσια ποτε δεν θα τη δουμε ολοκληρη.Αρα αυτο που μετρα μαλλον ειναι το πως θα την δουμε.
Καπου ακουσα,οτι τα παντα αν τα παρατηρησεις μπορουν να γινουν ομορφα,δεν θυμαμαι ποτε ακριβως τρυπωσε αυτη η φραση στο κεφαλι μου,αλλα βδομαδες τωρα ειναι εκει και παιζει σε επαναληψη.
Αρκει να παρατηρησεις λοιπον,γινεται ομορφο...γινεται ομορφο,γινεται ομορφο.Και αν η λυση στην πληξη ειναι αυτη;Τοση τεχνη γυρω τοσα ματια ανοιχτα που χουν ξεχασει να βλεπουν...
Πρεπει να ανοιξω τα ματια μου.Παρατηρητης λοιπον,να τος ο στοχος, ο τελειος παρατηρητης,αναζητητης της κρυφης ομορφιας,αν εχω μια ελπιδα στην ευτυχια,τοτε ειναι αυτη.
Μιλωντας λοιπον για τα σπανια μικρα λοιπον.Πριν λιγες μερες βρεθηκα να τριγυρναω στα στενα της αθηνας μονος μου.Καταληγω παντα στους ιδιους δρομους.Μπαινω μεσα στα ιδια παλιατζιδικα,παρατηρω οσα περισσοτερα μπορω,ψαχνω για τις νεες προσθηκες,φανταζομαι τρελες ιστοριες πισω απο ολα.Λενε μια εικονα χιλιες λεξεις,νομιζω τελικα ειναι περισσοτερο μια εικονα χιλιες σκεψεις.Κατι τετοια με κανουν χαρουμενο.Παντα ομως στο τελος με βρισκεις εκει με τα βιβλια.Δεν υπαρχουν καλυτερα μερη να βρεις βιβλιο.Ολα στιβαγμενα το ενα πανω στο αλλο και οι στιβες ψηλοτερες απο σενα.Και σκονη.Σκονη παντου σαν να χουν χρονια να αγγιχτουν.Και συ ανυμπορος να δεις εξωφυλλα,να διαβασεις περιληψεις,να μυρισεις σελιδες.Πρεπει να βρεις το σωστο βιβλιο.Εναν τιτλο εχεις μονο,να διαλεξεις.Η πιο πολυ να σε διαλεξει..Ειμαι εκει λοιπον ,χαμενος μεσα στους τιτλους ,μια γρηγορη ματια και να το.
«Παραχαρακτες της ευτυχιας»
χαμογελασα,η ζωη μου,ψυθιρισα.
Αυτο θελω..ακριβως αυτο,κυριε.
Παραχαρακτης λοιπον.Αυτος που διαστρεβλωνει,αυτος που παραποιει.Αυτος που αλλαζει.Επαναστατης.Και τι παραχαρασω λοιπον..την ευτυχια μου;Παντα με σαμποταραν οι σκεψεις και ειναι κριμα γιατι απο παντα λατρευα να κανω πολλες.
Τρελαινομαι.
Γαμησε την ευτυχια υπαρχει μονο για να μας κανει δυστυχισμενους.
Που θελω να καταληξω;
Ερωτευσου τη στιγμη.
Δε ξερω τι να σου πω.
Δεν εχεις πολλα,παντως.
Δεν ξερω αν εζησε ή αν πεθανε ή πως κατεληξε αυτος ο παραχαρακτης στο βιβλιο ακομα..
Ο επαναστατης ομως που σου γραφει,θα ζησει.
Αυτο ξερω,θα ζησω.
Εντονα.